Ouvir o texto...

sexta-feira, 17 de julho de 2015

Le musée éphémère du cinéma a ouvert ses portes à Cannes

Le musée éphémère du cinéma a pris ses quartiers d'été jusqu'au 28 août au Palais des Festivals.Une première à Cannes.

cannes musée éphémère

Dans cet espace entièrement dédié au 7e art, les visiteurs pourront admirer une exposition de photos de stars qui ont foulé le tapis rouge ou encore créer leur propres empreintes de mains.

Mardi, c'est le réalisateur Michel Gondry qui viendra inaugurer son "Usine de films amateurs".

Un concept qui permettra à ceux qui le souhaitent de réaliser leur film en trois heures dans un studio de cinéma reconstitué pour l'occasion.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
http://www.nicematin.com/cannes/le-musee-ephemere-du-cinema-a-ouvert-ses-portes-a-cannes.2283587.html

National Building Museum, em Washington, tem-se relevado irresistível. Chama-se The Beach.

Vai um mergulho no museu?

Há quem não goste de ir à praia, há quem se aborreça em museus. E ir à praia num museu? A combinação, testada no National Building Museum, em Washington, tem-se relevado irresistível. É ver para crer.



Chama-se The Beach [a praia] e é a mais recente instalação arquitetónica criada pelo ateliê Snarkitecture, especialista em projetos que pisam — com um pé de cada lado — a fronteira entre a arte e a arquitetura. A criação, patente no National Building Museum, em Washington, desde 4 de julho, talvez passasse mais despercebida não fosse o gigante oceano feito de 750 mil bolas de plástico reciclado que tem recebido banhistas ocasionais de todas as idades. A envolvente da praia é praticamente monocromática, dirigindo toda a atenção dos visitantes para o dito oceano de bolas. E parece resultar.

Há museus aborrecidos, sim, mas poucos conseguem fazer dormir assim. 
(foto: © Noah Kalina)

Esta não é a primeira instalação do género no referido museu, que se dedica a contar a história da arquitetura, engenharia e design nos Estados Unidos. Já no ano passado foi ali instalado um labirinto monumental onde os visitantes eram convidados a perder-se. Agora, a missão — que pode ser cumprida até 7 de setembro — é bem mais relaxante: o único risco que se corre é o de adormecer em mar alto. Felizmente, sem qualquer perigo de afogamento.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://observador.pt/

'Bembé do Mercado' celebra abolição da escravatura em Santo Amaro, Bahia, Brasil.

O 'Bembé do Mercado', evento tradicional de celebração à abolição da escravatura, ocorre nesta quarta-feira (13), no município de Santo Amaro, no Recôncavo Baiano. Patrimônio imaterial da Bahia, Brasil, a comemoração destaca memórias de resistência de pessoas negras que foram escravizadas.



A abertura das atividades será às 5h, por meio de uma alvorada e preceitos no Barracão do Bembé, que está localizado na Praça Municipal. Já por volta das 15h, o local recebe o seminário intitulado ‘África Mãe Ancestral’, que será acompanhado de apresentações culturais e posse do Conselho Gestor do Bembé, composto por representantes de povos de terreiros, do poder público e de universidades, e do diretor do Instituto do Patrimônio Artístico e Cultural (IPAC), João Carlos de Oliveira.

Também serão lançados no evento a nova edição do livro 'Festa do Bembé', que tem mais de 170 imagens entre fotografias, mapas e infográficos, e um videodocumentário com depoimentos de participantes e organizadores da festa, ambos produzidos pelo IPAC.

Às 21h, tem início o 'Xirê', palavra Yorubá que significa roda ou dança utilizada para reverenciar e festejar os Orixás. As celebrações seguem no domingo (17). Entre as presenças já confirmadas no evento estão o ministro da Cultura, Juca Ferreira; a presidente do Instituto do Patrimônio Histórico e Artístico Nacional (Iphan), Jurema Machado; e os titulares da Secult e Sepromi, Jorge Portugal e Vera Lúcia Barbosa.


--
...Yemanjá, de dentro das águas, responde com o bem.

Que pode ser chamada para trazer prosperidade. 

 Minha mãe,

A que sorri elegantemente.

Você é minha senhora... 


--
É igualmente importante perceber aspectos das diversas trajetórias das populações de africanos e afro-descendentes, na experiência das possíveis liberdades e da reivindicação de direitos, diante do novo Estatuto de Cidadania, após a promulgação da Lei Áurea. Também interessa compreender as disputas e sociabilidades na ocupação do espaço público, no contexto do Pós-abolição.

A Festa é compreendida pelos participantes como obrigação religiosa de agradecimento aos orixás Iemanjá e Oxum. Essa festa é emblemática, uma vez que ressignifica aspectos da experiência social e cultural das populações escravizadas, bem como fornecem referências para uma maior compreensão dos conflitos do Recôncavo Açucareiro, experiência ainda pouco conhecida, na medida em que reorienta os olhares sobre a memória social do Atlântico Português, cujas populações de diferentes origens, oriundas do continente africano, reconstituíram suas experiências e construíram a historieidade daquele local.
--
Conceitualmente, as pesquisas revelam que o Bembé não é um candomblé de rua, pois esse conceito se aplica aos afoxés, mas sim um candombé realizado para evitar infortúnio e ampliar a ventura para todos os habitantes da cidade, acontecendo em espaço público, no Largo do Mercado. Naquelas datas destinadas ao festejo, as comunidades de terreiro sacralizam alguns espaços da cidade, territorializando seus valores religiosos, a saber, as práticas sagradas do candomblé, e constituem-se nos ritos religiosos que caracterizam aquela celebração.

--
O Recôncavo Baiano, uma das regiões mais importantes do País, é caracterizado pelas singularidades socioculturais das populações, sobretudo dos povos afro-descendentes, cujo processo cultural foi marcado pela lógica dos processos históricos da colonização e da escravidão. Atualmente, as culturas de matriz africana no Brasil também são afetadas pela globalização, que tende a homogeneizar os ambientes e a fragmentar as identidades locais, permanecendo muitos valores tradicionais reinventados, como a religiosidade, a culinária (feijoada, acarajé, pirão de galinha, maniçoba) e o maculelê. 
--
fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
http://g1.globo.com/bahia/noticia/2015/05/bembe-do-mercado-celebra-abolicao-da-escravatura-em-cachoeira-na-ba.html
https://drive.google.com/file/d/0B4oIcS6SMfeqaW9xRzkxckRmOVU/view?pli=1

série 4/6 - Muzeu de istorie a farmaciei: Prima farmacie montanistică din România.

În 1842, farmacistul a intervenit pentru aducerea medicului şi poetului Friedrich Bach, prietenul lui Lenau, în Oraviţa, şi, în 1853, a propus, în cadrul unei dezbateri pentru „legea naţionalităţilor”, înfiinţarea de şcoli medii agricole, încercând, alături de Sigismund Popovici şi A. Vlad, un model de şcoală rurală la Vrani, unde familia Knoblauch avea terenuri.




În plus, Karol Knoblauch a colaborat cu Pavel Vasici pentru analizarea apelor termominerale de la Ciclova Montană, a sprijinit relansarea producţiei fabricii de bere, şi-a manifestat dorinţa unui stabiliment psihiatric în zonă şi a ajutat cu o bursă specializarea pictorului academist Richard Peuchta.

Fiul său, Augustin Knoblauch, tot un farmacist, a fost preşedintele Consiliului Sanitar Oraviţa şi membru în Comitetul Judeţean Sanitar şi în Consiliul Judeţean al Sănătăţii. Unul dintre clienţii săi constanţi a fost Spitalul Comandamentului Militar din Graz care, probabil, căuta plante cu calităţi curative din zona bănăţeană.

Între anii 1880-1882, a avut o relaţie importantă şi cu faimoasa companie Richter din Rotterdam, care tranzita salpetru, glicerină, sulf şi nitraţi din Lumea Nouă în Europa şi avea în grijă aprovizionarea unei importante reţele de farmacii din toată Europa.

Augustin a continuat misiunea tatălui său în cadrul Comisiei Cadastrale Bănăţene, colaborând cu Pavel Vasici, în cadrul „Reuniunii Agricole din Timişoara”. Totodată, el a finanţat o piaţă de desfacere într-o suburbie a Vienei pentru ţăranii din satele cărăşene, cu precădere pentru cei din Vrani, care puteau să vândă boi acolo.

Preocupat fiind de agricultură şi zootehnie, Augustin a colaborat cu savantul Schütz, cel care a descoperit bacilul morvei (împreună cu Loeffer), cu savantul Heaspe, care experimenta însămânţarea artificială la iepe (1879), sau cu cercetătorul Hoffmann din Stuttgart, cel care a perfecţionat aparatura de însămânţare artificială (1905-1907).

Maximilian – Max, Miksa – Knoblauch (12 mai 1860 – 1942), fiul lui Augustin, a obţinut diploma de farmacist în 1884 şi a lucrat alături de părintele său până în 1910, când a preluat afacerile farmaciei din Oraviţa. Pentru produsele sale de farmacie şi cosmetice, în 1911, el a câştigat Medalia de Aur atât la Expoziţia Internaţională de la Paris, cât şi la Expoziţia Internaţională de la Roma.




fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
colaboração: 

Corina Teretean




continuação: 19/07/2015  05:00hs ( Brasil ) série 5/6

Campée dans un musée d’art, la pièce française, Musée haut, Musée bas, qui a pris l’affiche hier, fera la démonstration, à travers une comédie à sketches, que ceux qui visitent un musée ne sont pas tous de grands connaisseurs en matière d’art visuel, même si certains le prétendent.

Coup de théâtre dans un musée


La pièce de l’auteur français Jean-Michel Ribes, Musée Haut, Musée Bas, qui a été jouée pour la première fois en 2004 au Théâtre du Rond-Point à Paris, a rapidement séduit son public en plus d’avoir été récipiendaire d’un prix Molière l’année suivante. L’auteur a ensuite lui-même réalisé l’adaptation cinématographique, qui a vu le jour en 2008.

Séduite par cette comédie, Stéphanie Laurin l’a choisie pour la présenter au Café-théâtre de Chambly. Elle signera également la mise en scène. Estimant néanmoins le ton un peu trop franchouillard, elle a préféré réécrire certaines parties du texte original afin de lui donner un style plus québécois, sans pour autant situer l’histoire dans un lieu particulier. «J’ai travaillé autant à partir de la pièce de théâtre que du film», précise-t-elle.

Clin d’œil moqueur

La pièce se veut principalement un clin d’œil à ceux qui prétendent connaître l’art. «Nous sommes dans un très grand musée, semblable au Musée du Louvre à Paris», lance Stéphanie Laurin qui est passionnée par l’art en plus d’être aussi artiste-peintre. «L’endroit compte plusieurs salles avec des tableaux de différents styles. On retrouvera des œuvres du courant impressionniste, autant que de l’art africain ou précolombien.» Surtout, on s’amusera à entendre les commentaires des visiteurs devant une œuvre. «Certains touristes ne voient pas la différence entre le surréaliste et le baroque», ajoute-t-elle. «La pièce porte sur les réactions des visiteurs du Musée face à l’art.» On s’attend à voir quelques personnages aller jusqu’à inventer des théories artistiques où s’entrecroiseront certaines grandes philosophies sur l’art. C’est connu, il y a souvent beaucoup d’incompréhension autour d’une œuvre.

200 personnages

Certes, la metteure en scène fait preuve d’ambition. Avec seulement 13 comédiens, c’est 200 personnages qui prendront place sur les planches, afin de présenter une trentaine de sketches. «Il y aura beaucoup de travail en arrière-scène avec de nombreux changements de costumes», fait remarquer l’initiatrice du projet.

La grande majorité des personnages seront des touristes qui visitent ce fameux musée, des guides accompagnateurs et du personnel qui travaillent sur place. À cela s’ajoute le directeur du musée qui a peur de tout. «On verra qu’il a très peu d’autorité sur ses employés», souligne la metteure en scène.

On s’attend à un très grand coup de théâtre en finale.
MUSÉE HAUT, MUSÉE BAS
Auteur: Jean-Michel Ribes
Mise en scène et adaptation: Stéphanie Laurin
Distribution: Carmen Bastida, Sarah Beauregard, Joelle Carignan, Gabrielle Charland, Luc Fréchette, Gilles Gagné, Patrice Gallant, Clément Goyette, Marjolaine Morasse, Rénald Roy, Jean-François Lallier-Roussin, Denis Larocque et Serge Montpetit
♦ Jusqu’au 1er août au Café-Théâtre de Chambly



fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
http://www.journaldemontreal.com/2015/07/10/coup-de-theatre-dans-un-musee