Ouvir o texto...

sexta-feira, 30 de outubro de 2015

Muzeum Miasta Jaworzna, Polska -- Museu da Cidade de Jaworzno, Polônia -- Museum of the City of Jaworzno, Poland

Za datę powstania muzeum przyjmuje się 23 maja 1972 roku, czyli dzień powołania Społecznego Komitetu Organizacyjnego Muzeum Regionalnego. Chociaż próby utworzenia muzeum podejmowane były już wcześniej przez pojedyncze osoby lub organizacje, wszystkie kończyły się jednak niepowodzeniem wobec braku zainteresowania władz miasta.



Celem stało się gromadzenie i eksponowanie przedmiotów kultury materialnej oraz dzieł sztuki mających bezpośredni związek z regionem jaworznickim i miastem. Zaczątek zbiorów stanowiły przejęte od kopalń zbiory starych map i planów górniczych. Dużą część przekazali w darze członkowie PTTK. Były to: sprzęty domowego użytku, narzędzia gospodarskie oraz prace plastyków amatorów. Ofiarodawcą był także zarząd ZBOWiD-u, który przekazał dokumenty związane z działalnością konspiracyjną Jaworznian podczas II wojny światowej.

Otwarcie ekspozycji odbyło się 15 grudnia 1972 roku w Domu Technika przy ul. Grunwaldzkiej 37. Pierwszym kustoszem był Władysław Gnyp. Powstały następujące działy: geologiczno – petrograficzny, górniczo – przemysłowy, sztuki ludowej, historii rozwoju miasta, numizmatyczny, pamięci narodowej. Organizowano również okolicznościowe wystawy czasowe.

Miejsca na ekspozycję było jednak niewiele. Systematyczne powiększanie zbiorów pociągało za sobą konieczność należytego eksponowania i magazynowania. Rozpoczęto starania o zmianę budynku na większy. Zakończone zostały przeniesieniem muzeum do nowej siedziby przy ul. Grunwaldzkiej 35. Remont pomieszczeń wykonała kopalnia „Jaworzno”. Zbiory udostępniono zwiedzającym w dniu 28 maja 1975 roku.

Nowa siedziba od początku okazała się za mała. Starania o przyznanie dodatkowego metrażu w tym samym budynku nie przyniosły oczekiwanych efektów. Władze miejskie zapewniały, że do pięciu lat muzeum znajdzie siedzibę w projektowanym parku rozrywki w Osiedlu Stałym. Planowano go połączyć ze skansenem górniczym, którego przygotowanie rozpoczęła kopalnia „Komuna Paryska” („Jan Kanty”). Projekt ten nie doczekał się jednak realizacji.

Na początku lat osiemdziesiątych władze miasta zadecydowały o przejęciu od kopalni „Jaworzno” budynku przy ulicy Pocztowej 5 i jego adaptacji na potrzeby Miejskiej Biblioteki Publicznej i muzeum. Budynek wyremontowano z dotacji MBP, toteż ona właśnie stała się w 1986 roku jego głównym użytkownikiem. Wiosną następnego roku muzeum zajęło 4 pokoje na pierwszym piętrze. Przeprowadzki dokonano pod okiem kustosza inż. Kazimierza Byrczka.

W 1994 roku placówka została podporządkowana organizacyjnie Miejskiej Bibliotece Publicznej. Kierownikiem muzeum została wówczas Barbara Rapacz, historyk sztuki. Przydzielone cztery pomieszczenia pozwoliły na utworzenie kilku działów oraz galerii PRO-AM w której organizowano wystawy czasowe i spotkania z twórcami nieprofesjonalnymi.

Znacząca zmiana nastąpiła 17 czerwca 1998 roku. Uchwałą Rady Miejskiej nadano placówce status Muzeum Miasta Jaworzna. Bezpośredni nadzór nad placówką sprawuje gmina. Od lipca 1999 roku funkcję dyrektora pełni mgr Przemysław Dudzik.

--
Jaworzno ma uprawnienia miejskie od 1901 roku. Początki jego historii sięgają jednak przełomu XII i XIII wieku. Pierwsze zapiski o najstarszych wiejskich osadach: Jaworzno, Ciężkowice, Byczyna i Długoszyn pochodzą z lat 1229-1243. Nieco późniejsze dotyczą Jelenia (1303 rok), Szczakowej (II poł. XIV wieku) i Dąbrowy (XVI wiek). Wymienione osady, obecnie dzielnice miasta, rozwijały się samodzielnie w granicach istniejącej od 1335 roku jaworznickiej parafii.

Duże znaczenie dla dziejów tej ziemi miało jej położenie. Historycznie związane z Małopolską, Jaworzno, w okresie staropolskim leżało na pograniczu ówczesnego państwa polskiego. Wzdłuż rzeki Przemszy w okolicy Jelenia przebiegała zachodnia granica państwa, która przetrwała niezmieniona do 1918 roku. W czasach zaborów jaworznicki teren był pograniczem nie tylko od strony Jelenia, ale doszła także druga granica na Przemszy Białej koło Szczakowej. Austriackie Jaworzno pojawia się wówczas, obok rosyjskiego Sosnowca i niemieckich Mysłowic jako miejscowość usytuowana wokół punktu znanego w historiografii jako Trójkąt Trzech Cesarzy.

W okresie staropolskim historia Jaworzna to dzieje wsi i chłopów. Niewątpliwie duże znaczenie dla rozwoju miejscowości miało górnictwo kruszcowe, które istniało tutaj od wczesnego średniowiecza oraz górnictwo węglowe zapoczątkowane w 1767 roku w Szczakowej, gdzie powstała pierwsza polska kopalnia. Wielkim bodźcem w rozwoju Jaworzna było przeprowadzenie przez Szczakową linii kolejowej na trasie Kraków – Mysłowice, która w 1850 roku przeszła na własność skarbu austriackiego jako Cesarsko-Królewska Uprzywilejowana Kolej Północna Cesarza Ferdynanda, a następnie została włączona w ogólnokrajową sieć kolejową Austrii. Dzięki temu Szczakowa uzyskała status ważnego połączenia kolejowego.

Uruchomienie kopalń węgla i hut cynkowych sprowadziło do jaworznickiej okolicy osiedleńców z różnych stron. Większość przybyła zza pobliskiej granicy na Przemszy, czyli z Pruskiego Śląska, ale również z Czech, Węgier. Żyła tu również silnie reprezentowana społeczność żydowska. Do dzisiaj pozostał ślad jej obecności w postaci okazałego kirkutu – cmentarza. Liczba mieszkańców rosła systematycznie w miarę rozwoju tutejszych zakładów przemysłowych i rzemieślniczych.

Współczesne miasto Jaworzno jest efektem kolejnych reform administracyjnych przeprowadzonych po 1945 roku, kiedy to w pierwotny obręb miasta włączano systematycznie pomniejsze gminy i miasteczka. Obecnie Jaworzno, pod względem powierzchni należy do największych miast w Polsce i zamieszkiwane jest przez blisko stutysięczną ludność.


http://www.muzeum.jaw.pl/sklep/index.php?option=com_content&task=section&id=8&Itemid=38

http://www.muzeum.jaw.pl/sklep/index.php?option=com_content&task=section&id=5&Itemid=32

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.



--br
Museu da Cidade de Jaworzno, Polônia
A data da fundação do museu assumiu em 23 de maio de 1972, ou seja, o dia da nomeação da Comissão Organizadora do Museu Regional social. Ao tentar criar o museu já foram realizadas por indivíduos ou organizações, mas tudo terminou em fracasso contra a falta de interesse das autoridades da cidade.

O objetivo era coletar e exibição de artefatos e obras de arte que têm uma relação direta com a região ea cidade de Jaworzno. O núcleo da coleção foram retirados das minas coleções de velhos mapas de mineração e planos. Uma grande parte dos membros Pttk presente entregou. Estes foram: utensílios domésticos, ferramentas agrícolas e o trabalho de artistas amadores. Benfeitor também foi uma placa ZBoWiD-u, que entregou os documentos relacionados com as actividades da Jaworznian subterrânea durante a Segunda Guerra Mundial.

Abertura da exposição foi realizada em 15 de dezembro 1972, a House of Tecnologia, ul. Grunwald 37. O primeiro curador foi Wladyslaw Gnyp. As seguintes seções: resultantes geológicas - petrographic, mineração industrial -, arte popular, a história do desenvolvimento da cidade, numismático, memória nacional. Também organizou exposições ocasionais.

Exposição Lugares foi, no entanto, muito pouco. Permanentemente estender a colheita implica a necessidade para a exibição e armazenamento adequado. Começou os esforços para mudar para um edifício maior. Acabou museu foram transferidos para a nova sede na ul. Grunwald 35. Adaptação das instalações feitas mine "Jaworzno". Coleção abriu ao público em 28 de maio de 1975.

A nova sede a partir do início acabou por ser muito pequeno. Os esforços para dar filmagens adicionais no mesmo edifício não trazer os resultados esperados. As autoridades municipais devem garantir que, em cinco anos, o museu será sede no parque de diversões proposto na propriedade Permanente. Foi planejado para se conectar-lo com museu a céu aberto de mineração, que começou a elaborar meu "Comuna de Paris" ("John Edges"). Esse projeto, porém, não viveu para implementação.

No início dos anos oitenta, as autoridades da cidade decidiram assumir a partir da mina edifício "Jaworzno" no Postal 5 e sua adaptação às necessidades da Biblioteca Municipal e Museu. O edifício foi renovado com doações MBP, então ela só se tornou em 1986 o seu principal usuário. Na primavera do próximo ano, o museu levou quatro quartos no primeiro andar. Movendo feita sob a supervisão do curador Eng. Kazimierz Byrczka.

Em 1994, a instituição estava subordinado organizacionalmente City Public Library. O chefe do museu foi então Barbara Rapacz, um historiador de arte. Atribuídos quatro áreas ajudou a criar vários departamentos e galerias PRO-AM no qual organizadas exposições e encontros com artistas não profissionais.

Uma mudança significativa ocorreu 17 jun 1998. Resolução do Conselho da Cidade foi atribuído o estatuto de Museu instalação da Cidade de Jaworzno. Supervisão direta é exercida instituição município. Desde julho de 1999, o director de totalmente Przemysław Dudzik.

-
Jaworzno tem permissões cidade desde 1901. Os primórdios de sua história, no entanto, remonta à virada dos séculos XII e XIII. Os primeiros registros dos mais antigos assentamentos rurais Jaworzno, Ciężkowice, Byczyna e Długoszyn dos anos 1229-1243. Um pouco mais tarde referir Cervo (1303 anos), Szczakowa (no segundo semestre. Século XIV) e Dabrowa (século XVI). Esses assentamentos, agora distritos da cidade, desenvolvido de forma independente dentro do desde 1335 anos Jaworzno freguesia existente.

De grande importância para a história desta terra foi sua localização. Historicamente associado com Malopolska, Jaworzno, na parte antiga da Polônia estava na fronteira entre o estado, em seguida, polonês. Ao longo do rio cervos Przemsza correu ao redor da fronteira oeste do país, que tem sobrevivido inalterado até 1918. Em tempos de anexação área Jaworzno era uma fronteira não só dos veados, mas também alcançou o segundo limite na roda Przemsza Branco Szczakowa. Austrian Jaworzno, em seguida, aparece ao lado de Sosnowiec russo e alemão Myslowice uma cidade situada em torno de um ponto conhecido na historiografia como o Triângulo de Três Imperadores.

Na antiga história de Jaworzno é uma história da aldeia e camponeses. Sem dúvida, de grande importância para o desenvolvimento da cidade foi o minério de mineração que existia aqui desde a Idade Média e mineração de carvão cedo começou em 1767 em Szczakowa, onde ele construiu a primeira mina polonesa. Grande impulso para o desenvolvimento Jaworzna SZCZAKOWA foi realizada pela linha ferroviária de Cracóvia - Myslowice, que em 1850 tornou-se propriedade do tesouro austríaco como o Imperial e Real privilegiada Imperador Ferdinand Northern Railway, e foi, em seguida, se transformou em uma rede ferroviária nacional da Áustria. Graças Szczakowa adquiriu o estatuto de uma importante ligação ferroviária.

A partir das minas de carvão e as fundições de zinco trouxe para Jaworzno colonos da área de diferentes ângulos. A maioria veio de trás de uma fronteira nas proximidades, na Przemsza, ou seja, Silésia prussiana, mas também da República Checa e da Hungria. Ela morava aqui também representado fortemente a comunidade judaica. Até hoje, ele continua a ser um traço de sua presença na forma de um magnífico cemitério - um cemitério. O número de residentes cresceu de forma constante com o desenvolvimento do artesanato industrial e local.


A moderna cidade de Jaworzno é o resultado de sucessivas reformas administrativas realizadas depois de 1945, quando o recinto original da cidade sistematicamente integrados nos municípios e cidades menores. Atualmente Jaworzno, em termos de área é uma das maiores cidades da Polônia e é habitada por quase cem mil pessoas.


--in
Museum of the City of Jaworzno, Poland
The date of the founding of the museum assumed on May 23, 1972, ie the day of the appointment of the Organizing Committee of Social Regional Museum. While attempting to create the museum have already been undertaken by individuals or organizations, but all ended in failure against the lack of interest of the city authorities.

The aim was to collect and display of artefacts and works of art that have a direct relationship with the region and the city of Jaworzno. The nucleus of the collection were taken from the mines collections of old mining maps and plans. A large part of the gift handed PTTK members. These were: household utensils, farm tools and the work of amateur artists. Benefactor was also a board ZBoWiD-u, who handed over the documents related to the activities of the underground Jaworznian during World War II.

Opening of the exhibition was held on 15 December 1972 the House of Technology, ul. Grunwald 37. The first curator was Wladyslaw Gnyp. The resulting following sections: geological - petrographic, mining - industrial, folk art, the history of development of the city, numismatic, national memory. Also organized occasional exhibitions.

Places exposure was, however, very little. Permanently extend the harvest entail the need for proper displaying and storing. Began efforts to change to a larger building. Finished museum were transferred to new headquarters at ul. Grunwald 35. Refurbishment of premises made mine "Jaworzno". Collection opened to the public on 28 May 1975.

The new headquarters from the beginning turned out to be too small. Efforts to give additional footage in the same building did not bring the expected results. Municipal authorities should ensure that for five years the museum will seat in the proposed amusement park in the estate Permanent. It was planned to connect him with open air museum of mining, which it began drafting mine "Paris Commune" ("John Edges"). This project, however, did not live to implementation.
In the early eighties, the city authorities decided to take over from the mine "Jaworzno" building on the Postal 5 and its adaptation to the needs of the City Library and Museum. The building was renovated with grants MBP, so she just became in 1986 its main user. In the spring of next year, the museum took four rooms on the first floor. Moving made under the supervision of the curator Eng. Kazimierz Byrczka.

In 1994, the institution was subordinated organizationally City Public Library. The head of the museum was then Barbara Rapacz, an art historian. Assigned four areas helped create several departments and galleries PRO-AM in which organized exhibitions and meetings with artists unprofessional.

A significant change took place 17 June 1998. Resolution of the City Council has been given the status of facility Museum of the City of Jaworzno. Direct supervision is exercised municipality institution. Since July 1999 the Director of fully Przemysław Dudzik.

-
Jaworzno has permissions city since 1901. The beginnings of its history, however, dates back to the turn of the twelfth and thirteenth centuries. The first records of the oldest rural settlements Jaworzno, Ciężkowice, Byczyna and Długoszyn from the years 1229-1243. A little later refer Deer (1303 years), Szczakowa (the second half. Fourteenth century) and Dabrowa (XVI century). These settlements, now districts of the city, developed independently within the existing since 1335 years Jaworzno parish.

Of great importance for the history of this land was its location. Historically associated with Malopolska, Jaworzno, in the old Poland lay on the border between the then Polish state. Along the river Przemsza deer ran around the western border of the country, which has survived unchanged until 1918. In times of annexation Jaworzno area was a frontier not only from the deer, but also reached the second limit on Przemsza White wheel Szczakowa. Austrian Jaworzno then appears beside Sosnowiec Russian and German Myslowice a town situated around a point known in historiography as the Triangle of Three Emperors.

In the old story of Jaworzno is a history of the village and peasants. Undoubtedly of great importance for the development of the town was mining ore that existed here since the early Middle Ages and coal mining started in 1767 in Szczakowa, where he built the first Polish mine. Great impetus to the development Jaworzna SZCZAKOWA was carried out by the railway line Krakow - Myslowice, which in 1850 became the property of the Austrian treasury as the Imperial and Royal privileged Emperor Ferdinand Northern Railway, and was then turned into a nationwide rail network of Austria. Thanks Szczakowa acquired the status of an important rail link.

Starting the coal mines and zinc smelters brought to Jaworzno area settlers from different angles. Most came from behind a nearby border on Przemsza, that is, Prussian Silesia, but also from the Czech Republic and Hungary. She lived here also strongly represented the Jewish community. To this day, he remains a trace of its presence in the form of a magnificent cemetery - a cemetery. The number of residents grew steadily with the development of the local industrial and craft.


The modern city of Jaworzno is the result of successive administrative reforms carried out after 1945, when the original precinct of the city consistently integrated in smaller municipalities and towns. Currently Jaworzno, in terms of area is one of the largest cities in Poland and is inhabited by nearly one hundred thousand people.

Será a Giselle uma curadora? Será que o facto de ela ser uma jovem com interesses, ideias, necessidades, opiniões, que escolheu uma série de obras do acervo do Instituto e fez delas uma exposição, a torna curadora?

Serão todas as pessoas que se sentem fascinadas com a medicina, que seguem as notícias, que ficam maravilhadas com os avanços registados e que os compartilham com outras pessoas, "médicos"?

Será uma pessoa deslumbrada com as estrelas, que lê sobre elas, que tem um telescópio e que faz observações, um "astrónomo"?

Serão todas as pessoas que gostam de arte, que já têm algumas peças favoritas e que desejam partilhar e discutir os sentimentos e as ideias que estas obras lhes suscitam, "curadores"?

Giselle Ciulla, Clark Art Institute (imagem retirada do website)


O que distingue um amador de um profissional e uma pessoa interessada de um amador? Esta não é propriamente uma questão original, mas o contexto em que os museus operam hoje em dia coloca-a novamente em cima da mesa.

Quando li pela primeira vez sobre o projecto uCurate do Clark Art Institut em Williamstown, EUA, fiquei muito entusiasmada com a ideia. Escrevi na altura que este é também o papel dos museus na sociedade, um papel que permite o envolvimento, a participação activa, que reconhece que há mais do que uma versão da "verdade" e que cria um lugar para estas serem partilhadas. Houve uma coisa, porém, que me fez sentir mais crítica: o facto da Giselle Ciulla, uma menina de 11 anos cuja proposta ganhou o concurso de 2012, ser mencionada no site do Instituto como "curadora".

Será a Giselle uma curadora? Será que o facto de ela ser uma jovem com interesses, ideias, necessidades, opiniões, que escolheu uma série de obras do acervo do Instituto e fez delas uma exposição, a torna curadora? Ou será que um curador é uma pessoa que – para além de ideias, necessidades e sentimentos – tem o conhecimento técnico que pode ajudar a fazer das ideias e das necessidades exposições interessantes, inspiradoras e relevantes, espaços abertos para serem discutidas mais que uma verdades, com a ajuda hoje em dia de pessoas que desejam ser envolvidas? A Wikipedia é um projecto colaborativo impressionante, para o qual as pessoas podem contribuir e onde podem partilhar os seus conhecimentos. Por trás das entradas, no entanto, há "curadores", que garantem que a informação partilhada é precisa, caso contrário, o projecto perderia a sua credibilidade. Que analogias poderíamos encontrar aqui com o mundo dos museus e os seus projectos de “crowdsourcing”?

Num artigo intitulado What is photography when everyone´s a photographer?, Joan Fontcberta é citado a dizer "Tirar uma fotografia hoje é fácil e pouca atenção é dada ao ofício. Isto significa que a qualidade da arte já não reside na fabricação, mas sim, na prescrição de significado". Quem é responsável por prescrever um "sentido" nos museus e por ajudar a cumprir as intenções? Ed Rodley afirma no seu post ’Outsourcing’ the curatorial impulse: “Se tivesse que caracterizar a essência da curadoria hoje em dia, seria ‘criação de sentido’”.

Longe de defender a figura do "omnisciente e todo-poderoso curador" e sendo muito a favor de todas as iniciativas que procuram envolver as pessoas interessadas no trabalho de museu (para que o que neles se apresenta possa ser o resultado de uma ampla participação e dos contributos de várias pessoas, e assim, mais relevante), não chegaria ao ponto de não distinguir ou de confundir os papéis dos envolvidos.

Num artigo recente intitulado Everybody's an art curator, Elen Gamerman aponta algumas das principais questões na debate actual: "A tendência está a provocar um crescente debate entre artistas, curadores e outros profissionais do mundo da arte sobre tudo, desde onde traçar a linha entre amadores e especialistas até o que constitui uma exposição “crowdsourced”. Até onde podem ir museus em delegar opções ao público? Quão firmemente devem controlar a votação sobre o conteúdo de uma exposição? E em que momento é que um museu começa a parecer mais um centro comunitário?".


Actividades com a comunidade no 

Santa Cruz Museum of Art and History 
(imagem retirada do blog de Nina Simon, Museum 2.0)

Boa pergunta ... Uma pessoa que frequenta o curso que estou actualmente a dar sobre Comunicação em Museus, depois de ver a TED Talk de Nina Simon Opening up the museum, perguntou: "O museu [Santa Cruz Art and History Museum, onde Nina Simon é a directora] integra os trabalhos feitos pelas pessoas que frequentam as suas oficinas nas suas colecções?". E eu gostaria de acrescentar: "Se sim, ficam com todos eles, com alguns, quais são os critérios?". Sou uma grande admiradora de Nina Simon e da sua visão sobre museus participativos, mas não devemos limitar a nossa avaliação do que ela está a tentar fazer a ganhos financeiros e número de visitantes. Há muito mais que isso e a Nina está a fazer aquilo que muitos outros directores de museu deveriam fazer: arrisca, experimenta, avalia.

O contexto em que os museus funcionam hoje é específico, mas toda esta situação não é propriamente nova. Acontece sempre que haja uma mudança significativa no ambiente externo (social, político, tecnológico). Há uma necessidade de repensar as coisas, planear de forma diferente, adaptar. Penso que o ambiente actual exige museus que sejam tanto sobre o presente como sobre o passado. Exige curadores que estejam preparados para trabalhar não apenas para os seus pares, mas também para as pessoas "normais" que desejam desfrutar o museu e que o vêem como parte das suas vidas e comunidades. Sim, isso significa prestarmos atenção e sermos sensíveis às mudanças que estão a acontecer. Sim, isso significa partilhar a autoridade e criar um espaço para diferentes visões do mundo. Sim, isso significa experimentar e correr riscos. Sim, isso significa desenvolver novos programas e capacidades. Não, isso não significa que os museus devem tornar-se em algo diferente, algo que não são (de centros comunitários a centros de saúde, serviços correctivos de jovens, etc.). Não, isso não significa que todos somos curadores. Não, isso não significa que possamos confundir projectos de “crowdsourcing” com projectos "dá-às-pessoas-o-que-elas-pedem".

Então, como fazer isso? Penso que os museus e os profissionais que neles trabalham devem centrar-se na sua posição competitiva. Devem concentrar-se no que os torna especiais, diferentes de outras instituições. Devem capitalizar os seus pontos fortes e desenvolver as capacidades necessárias para enfrentar e trabalhar com novas realidades. O objectivo final é permanecer vivo e relevante. E para isso é preciso também alguma atitude.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti 

http://musingonculture-pt.blogspot.com.br/2014/11/sera-giselle-uma-curadora.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/ZoenW+(MUSING+ON+CULTURE)

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.


Museo Arqueológico Nacional, MADRID, Spain

El Museo Arqueológico Nacional es una institución pública cuyo objetivo es ofrecer a todos los ciudadanos una interpretación rigurosa, atractiva, interesante y crítica del significado de los objetos que pertenecieron a los distintos pueblos de la actual España y del ámbito mediterráneo, desde la Antigüedad hasta épocas recientes, de manera que el conocimiento de su historia les sea útil para analizar y comprender la realidad actual.


El Museo Arqueológico Nacional fue fundado en 1867 por Isabel II, siguiendo la tendencia europea de crear grandes museos nacionales destinados a mostrar los testimonios del pasado propios de cada país. Con su creación se daba respuesta a la demanda de reunir en una única gran institución las colecciones de antigüedades, dispersas en diferentes establecimientos, con el fin de representar la historia de España, desde los orígenes a los tiempos más recientes, y ofrecer un panorama de las antiguas civilizaciones del resto del mundo.

La idea encontró impulso en el desarrollo que la arqueología alcanzó en esos momentos, así como en la toma de conciencia del riquísimo patrimonio cultural que, a causa de invasiones, guerras y desamortizaciones, se encontraba en peligro de desaparición y era necesario proteger.

El nuevo Museo debía reunir, conservar y estudiar estos bienes para ponerlos al servicio de los ciudadanos, contribuyendo de este modo a su formación e instrucción.


Entre 2008 y 2013 se ha desarrollado la reforma del decimonónico edificio en el que se ubica el Museo Arqueológico Nacional y la reinstalación de su exposición permanente.

El edificio se ha acondicionado logrando que sus espacios se distribuyan más racionalmente, sean más accesibles, dispongan del equipamiento tecnológico necesario y respondan a los criterios de confortabilidad y seguridad requeridos para hacer cómoda y placentera la estancia en él.

La ampliación de las áreas públicas permite ofrecer a los visitantes una zona de acogida en condiciones idóneas, exponer nuevas colecciones, ofertar una amplia variedad de actividades simultáneamente y poner a su disposición nuevos servicios.

La renovación museográfica de las salas de exposición incorpora todos los medios técnicos y de comunicación que pueden favorecer la puesta en valor de las colecciones y la comprensión del discurso expositivo histórico propio del Museo, convenientemente actualizado y reinterpretado a la luz de los nuevos descubrimientos científicos.



fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti 


http://www.man.es/man/museo/el-man.html

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.



Ptuj Regional Museum is a general museum with collections and sections for archaeology, history, cultural history, ethnology, restoration workshops and other services.



The Ptuj and Drava Fields, Haloze and Slovenske Gorice hills represent an area in the north-eastern part of Slovenia, famous for the number and variety of traditional carnival masks. The most popular and well-known traditional figure is Korant or Kurent. Its origin has still not been completely unveiled, although there are some assumptions as to its connection to the Illyrian and Celtic traditon, to mythical followers of the late antique goddess Cybele, to ancestors of the Slovene nation, to the settlement of Uskoks (the Balkan rebel deserters) in the 16th century, and many others. According to an ancient belief, the Korant is a demon chasing winter away to call spring to the country.

Collection of Traditional Carnival Masks

It was founded in 1893, when the Museum Society in Ptuj was established and archaeological findings were exhibited in the then lower grammar school.


In 1895 the professor Franc Ferk donated numerous artefacts of various types to the museum, which was thus named after the donor – Ferk’s Municipal Museum. In the course of years, the exhibition grounds became too small; consequently the museum moved to the former Dominican monastery in 1928.

After 1945 the castle complex was placed under the management of the museum, and so it acquired most of its present facilities. The museum continued to extend the geographical scope of its activities, and in 1963 it was named, Regional Museum Ptuj. At present the museum covers the wider area of Ptuj and Ormož, famous for its rich prehistoric and antique sites (Roman Poetovio), the period of migrations of peoples, medieval and modern age monuments, which bear witness to cultural and economic importance of Ptuj and its surroundings, as well as of rich folklore traditions.

--
Ptuj Castle

The Castle Hill has been settled from the 5th millennium BC on. Settlers of Roman Poetovio built there a fortress and temples; in the early Middle Ages the Hill became the burying ground of the Slavs.



Castle Owners

The medieval fortress was built in the 11th century, the period when the Castle and the town were in the hands of the Salzburg archdiocese. Archbishops let the Castle out to the Lords of Ptuj, who founded, during their three-hundred-year-long stay in Ptuj, the Dominican and Minorite monasteries, and built the pilgrimage church at Ptujska Gora. The gravestone of the last Lord of Ptuj, Friedrich IX, is built in the wall of the Castle’s ground floor. Between 1656 and 1802, the Castle was home to the Leslie family. Its last owners, counts Herberstein, lived in the Castle from 1873 to 1945, when the Castle was nationalised and became, together with its rich furniture, a component part of the Ptuj Museum.



Architectural history

Designed in two parts, the medieval fortress on the top of the Hill disposed of residential and outdoor buildings. The western flat part of the crest was built with military buildings, among which the Western Tower, the oldest preserved part of the Castle complex. In the 12th century, the central crest of the hill was occupied by a larger group of buildings including the palatial one, as well as the mighty defence tower called Konrad’s tower. In the 14th century, the central castle building got the second floor and was designed in a form of a horse-shoe; the castle remparts were connected with those protecting the town. The appearance of the Castle was dramatically changed in the 16th century by Italian master-builders, who were commissioned to fortify the town and the Castle to withstand Turkish invasions. In the 17th century, the Turkish threat diminished which resulted in the demolition of the Konrad’s tower. The castle was enlarged, horse stables and a tower were constructed on the eastern part of the hill top. The 18th century witnessed the construction of an administrative building along the southern wall, of the castle granary on the western platform, and the so-called »tournament field« below it.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti 


http://pmpo.si/en/zbirke-in-razstave/stalne-zbirke/

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.



--br
Ptuj Museu Regional é um museu com coleções geral e seções para a arqueologia, história, história cultural, etnologia, oficinas de restauro e outros serviços.

O Ptuj e Drava Campos, Haloze e Slovenske gorice colinas representam uma área na parte nordeste da Eslovénia, famosa pela quantidade e variedade de máscaras de carnaval tradicional. A figura tradicional mais popular e bem conhecido é Korant ou Kurent. Sua origem ainda não foi completamente desvendado, embora haja algumas suposições quanto à sua ligação com o traditon Ilíria e Celtic, aos seguidores míticos da deusa antiga tarde Cybele, aos antepassados ​​da nação eslovena, para a liquidação de Uskoks (Balcãs desertores rebeldes) no século 16, e muitos outros. De acordo com uma crença antiga, o Korant é um demônio correndo atrás inverno longe para chamar de mola para o país.

Coleção de Máscaras de Carnaval tradicional

Foi fundada em 1893, quando a Sociedade Museum em Ptuj foi estabelecido e achados arqueológicos foram exibidas na escola secundária, em seguida, mais baixo.

Em 1895, o professor Franc Ferk doado numerosos artefactos de vários tipos para o museu, que foi assim nomeado após o doador - Museu Municipal de Ferk. No decorrer dos anos, o recinto de exposições se tornou demasiado pequeno; consequentemente, o museu mudou-se para o mosteiro dominicano em 1928.

Depois de 1945, o complexo do castelo foi colocado sob a gestão do museu, e por isso adquiriu a maioria de suas instalações atuais. O museu continuou a alargar o âmbito geográfico das suas actividades, e em 1963 ele foi nomeado, Museu Regional Ptuj. Actualmente, o museu abrange a área mais ampla de Ptuj e Ormož, famosa por seus ricos sítios pré-históricos e antigos (Roman Poetovio), o período de migrações de povos, monumentos idade medieval e moderna, que testemunham a importância cultural e econômica de Ptuj e seus arredores, bem como das tradições folclóricas ricas.

-
Ptuj Castelo

O Castle Hill foi resolvida a partir do quinto milênio aC por diante. Settlers of Roman Poetovio construído ali uma fortaleza e templos; no início da Idade Média the Hill tornou-se o solo enterrando dos eslavos.

Castelo Proprietários

A fortaleza medieval foi construída no século 11, o período em que o castelo ea cidade estavam nas mãos da arquidiocese de Salzburgo. Arcebispos deixar o castelo para os Senhores de Ptuj, que fundou, durante a sua de trezentos anos de longa estadia em Ptuj, o dominicano e mosteiros Minorite, e construiu a igreja de peregrinação em Ptujska Gora. A lápide do último Senhor de Ptuj, Friedrich IX, é construído na parede do piso térreo do Castelo. Entre 1656 e 1802, o Castelo foi a casa da família Leslie. Seus últimos proprietários, conta Herberstein, viveu no Castelo de 1873-1945, quando o castelo foi nacionalizada e tornou-se, juntamente com o seu mobiliário rico, uma parte componente do Museu Ptuj.

História da arquitetura


Desenhado em duas partes, a fortaleza medieval no topo da Colina eliminados de edifícios residenciais e ao ar livre. A parte plana ocidental da crista foi construída com edifícios militares, entre os quais a Torre Ocidental, a parte mais antiga preservada do complexo Castle. No século 12, a crista central do monte foi ocupado por um grupo maior de edifícios, incluindo um palaciano, bem como a torre de defesa poderoso chamado torre de Konrad. No século 14, o castelo edifício central, obteve o segundo andar e foi projetado na forma de uma ferradura; dos baluartes do castelo foram conectados com as que protegem a cidade. A aparência do Castelo foi mudado dramaticamente no século 16 por mestres construtores italianos, que foram encomendados para fortificar a cidade eo Castelo de resistir a invasões turcas. No século 17, a ameaça turca diminuiu o que resultou na demolição de torre do Konrad. O castelo foi ampliado, estábulos e uma torre foram construídos na parte oriental do topo da colina. O século 18 testemunhou a construção de um edifício administrativo ao longo da parede do sul, do castelo celeiro na plataforma ocidental, e do chamado »torneio campo« abaixo dela.



--uc
Птуй краєзнавчий музей є спільною музей з колекціями та секцій для археології, історії, історії культури, етнографії, реставраційних майстерень та інших послуг.


Птуй і Драва Поля, Haloze та Словенські Gorice пагорби являють собою область у північно-східній частині Словенії, відомий за кількістю і різноманітністю традиційних карнавальних масок. Самий популярний і відомий традиційний показник Korant або Kurent. Його походження досі не повністю відкритий, хоча є деякі припущення щодо його підключення до іллірійського і кельтського traditon, в міфічних послідовників пізньої античної богині Кібели, предкам словенського народу, до врегулювання Uskoks (Балканська повстанські дезертири) в 16-му столітті, і багато інших. За давнім повір'ям, то Korant демон чеканка зима від зателефонувати весну в країні.

Колекція Традиційний карнавал Маски

Він був заснований в 1893 році, коли музей суспільство в Птуй був створений і археологічні знахідки були виставлені в то нижню гімназії.

У 1895 році професор Франк Ferk пожертвував численні артефакти різних типів в музей, який, таким чином, їм донора - Міський музей Ferk в. Протягом ряду років, виставкові майданчики став занадто малий; отже, музей переїхав в колишній домініканський монастир в 1928 році.

Після 1945 року замковий комплекс був поміщений під керівництвом музею, а так вона придбала більшу частину своїх нинішніх об'єктів. Музей продовжує розширювати географію своєї діяльності, і в 1963 році він був названий, Регіональний музей Птуй. В даний час музей охоплює більш широку область Птуй і Ormož, відомий своїми багатими доісторичних і античних сайтів (Роман Poetovio), період міграцій народів, пам'ятники середньовічні і сучасні віку, які свідчать про культурній та економічній важливості Птуй і його оточення, а також багатьох фольклорні традиції.

-
Птуй замок

Замок Хілл був врегульований з 5-го тисячоліття до нашої ери на. Поселенці Римської Poetovio побудований там фортецю і храми; в ранньому середньовіччі пагорб став ховати земля слов'ян.

Замок Власники

Середньовічна фортеця була побудована в 11 столітті, в період, коли замок і місто були в руках Зальцбург єпархії. Архієпископи нехай замок, щоб лордів Птуй, який заснував, під час їх триста-річної перебування в Птуй, Домініканського і мінорітов монастирів, і побудував церкву в паломництво Ptujska Гора. Надгробок останнього Господа Птуй, Фрідріх IX, побудований у стіні замку першому поверсі. Між 1 656 і 1802, замок був домом для сім'ї Леслі. Його останніми власниками, вважає Герберштейн, жили в замку з 1873 по 1945 рік, коли замок був націоналізований і став, разом з його багатою меблями, складовою частиною музею Птуй.

Архітектурної історії


Розроблений у двох частинах, середньовічна фортеця на вершині пагорба розташована житлових будівель і на відкритому повітрі. Західна рівнинна частина гребеня була побудована з військовими будівель, серед яких західна вежа, найстаріша збережена частина комплексу замку. У 12-му столітті, центральний гребінь пагорба була зайнята більшої групи будівель, включаючи розкішний один, а також могутньою оборонної вежі під назвою вежа Конрада. У 14-му столітті, центральний замок будівлю отримав другий поверх і був розроблений у вигляді підкови; замку Remparts були пов'язані з тим, захищаючи місто. Поява в замку був різко змінилася в 16-му столітті італійськими майстер-будівельників, які були введені в експлуатацію, щоб зміцнити місто і замок, щоб протистояти вторгненням турецьких. У 17-му столітті, турецький загроза зменшилася в результаті знесення вежі Конрада. Замок був розширений, стайні і вежа були побудовані на східній частині пагорба. 18 століття стало свідком будівництва адміністративної будівлі вздовж південної стіни, замку зерносховище на західному платформи, і так званий »турнір полі« під ним.