Ouvir o texto...

quarta-feira, 2 de dezembro de 2015

Het Biesbosch Museum belicht verleden, heden en toekomst van de Biesbosch. -- Museu Biesbosch na Holanda, após um período de renovação de oito meses.

In zeven museumzalen en zes kabinetten wordt op chronologische wijze de geschiedenis van de Biesbosch vanaf de St. Elisabethsvloed tentoongesteld. De zalen hebben centrale thema’s terwijl de kabinetten deels ondersteunend aan de zalen zijn en deels een eigen thema belichten.



Een animatie van de St. Elisabethsvloed waarin de ramp zich in 1421 over de Groote of Zuidhollandsche Waard voltrekt is het startpunt van de rondgang door het museum. 




De Biesbosch is door de eeuwen heen door de mens gebruikt om op allerlei manieren in zijn levensonderhoud te voorzien. Vanaf de vloed in 1421 tot 1970 was een getijdenverschil van twee meter een belangrijke factor om rekening mee te houden. Na de afsluiting van het Haringvliet in het kader van de Deltawerken is het getijdenverschil teruggebracht tot 20 à 30 centimeter.

De Biesbosch heeft van oudsher een vloedkomfunctie. Dijken mochten niet te hoog worden zodat bij hoogwater de Biesbosch vol kon stromen en omliggende gebieden gespaard werden.

Ook tegenwoordig wordt de Biesbosch door Rijkswaterstaat ingezet om het hoofd te bieden aan stijgende rivierwaterafvoeren in combinatie met zeespiegelstijging. De Ontpoldering van De Noordwaard in het kader van de maatregel Ruimte voor de Rivier die in 2015 afgerond wordt, helpt mee om tot 2050 veiligheid in het rivierengebied te garanderen.

De expositie eindigt bij het beeld van de Biesbosch als Nationaal Park en natuurgebied. Het gereedschap van de huidige gebruiker bestaat uit de verrekijker, het fototoestel en staat daarmee in schril contrast met dat van de rietsnijder en de griendhakker in de daaraan voorafgaande tijd.

De rondgang laat zien dat in feite vrijwel elke vierkante meter grond in de Biesbosch op de schop is geweest.


--
Het heden
Sinds het ontstaan in 1421 hebben veranderingen in De Biesbosch plaatsgevonden van open water, via natuur met menselijk gebruik naar cultuurland. Maar de laatste tijd komt ook de omgekeerde richting aan bod: omvorming van cultuurland tot natuur. De recente ontwikkelingen rond het project 'Ruimte voor de Rivier' heeft voor de Biesbosch ingrijpende gevolgen. Land wordt teruggegeven aan het water.




---
MuseumEiland

Het eiland wordt vergraven tot een ondiepe kreek omringd door een 'dijk' waar de mogelijkheid bestaat voor kinderen om te spelen en dammen te bouwen. De kreek is zo gemodelleerd dat variaties in de waterstand tot merkbare verschillen in het park leiden. Mede hierdoor is er een grote diversiteit aan waterminnende plantensoorten en fauna in het park. Deze omgeving vormt een mooi decor en biedt inspiratie voor contextuele beeldende kunst en landart.




De inrichtingsschets toont een rondwandeling waarbij het eiland via een verhard pad wordt ontsloten. Het pad loopt over de ringdijk waardoor telkens andere zichtrelaties ontstaan met de prachtige omgeving en de meanderende kreek. Het pad ligt op +2 meter NAP. Het zal hoogstens enkele dagen per jaar onder water lopen en is dan niet toegankelijk. De rest van het jaar biedt het pad zicht op het eiland dat onder invloed van de wisselende waterstanden telkens van gedaante verandert.












--br


Cultura brasileira: MÚSICA - Povo Indígena Kanátyo Pataxó - Minas Gerais, Brasil.

A música indígena reflete todo o espírito de um povo, existem músicas tradicionais outras de autoria de músicos de diferentes etnias. Bandas indígenas e cantores estão espalhados por todo o Brasil, mas pouco conhecidos no cenário nacional.




vídeo 11:47min



Músicas compostas em línguas indígenas outras em português. Algumas contam historias, falam da cultura e também sobre sentimentos, pensamentos. Existem cantos e rezas específicos para invocações rituais que acompanham também as danças tradicionais dos povos.


14 – Kanátyo Pataxó

Salvino dos Santos Braz, Kanátyo Pataxó é um educador e cantor indígena do Povo Pataxó que vive em Minas Gerais.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

http://amazonia.org.br/

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.

DET TYSKE HISTORISKE MUSEUM - FÅ HELE DEN TYSKE HISTORIE MED --- Museu Histórico Alemão

Den tyske historier har pløjet dybe furer i den europæiske historie. Det tyske museum har som formål at hjælpe tyskere med at gøre sig klart, hvem tyskerne er, som tyskere og europærer, som indbyggere i en region og som medlemmer af en verdensomspændende civilisation. Museet er klart henvendt til tyskere - men man kan ikke besøge det uden at få noget med selv. Som regel er her en spændende - og ofte kontroversiel - særudstilling.




I den permanente udstilling som fylder ca. 10.000 kvadratmeter over 3 etager er der god plads til at vise den tyske historie. Grundprincipet i denne udstilling er tre forskellige rumtyper, der viser tysk historie i dens europæiske sammenhæng og i dens regionale mangfoldighed. Den tyske historie vises politisk, socialt og økonomisk i en europæisk sammenhæng. Kernen er epokerummende, hvor man kan vandre gennem historien fra det 9. århundrede og frem til idag. I alt 7 stationer over kardinalpunkter i den tyske historie:"1200", "1500", "1800", "1914", "1933", "1945" og "1989/90".

Krigen i 1864
For en dansker er det naturligvis interessant at se, hvordan fædrelandet tager sig ud gennem gennem tyskernes briller. Nuvel, 1864 er lang tid siden, og vi fik en del tilbage i 1920. Men krigen i 1864 fylder nok mere i dansk bevidsthed end i tysk bevidsthed, selvom den var med til at cementere Bismarcks indflydelse i Tyskland. Ihvertfald er der ikke afsat mere end et lille hjørne til krigen med et par billeder og våben. Det er skuffende hurtigt overset.

Tom Buk-Swietny har i bogen "Slagtebænk Dybbøl" beskrevet optakten og selve krigen meget flot. Her kommer alle detaljerne med. Så betragt besøget på det historiske museum som et supplement, et krydderi. Og så kan du jo altid gå til Siegessäule i Tiergarten, og se de kanoner, som tyskerne erobrede. Sejrsøjlen er til minde over sejren over Danmark. Selvom man som dansker kan føle sig lidt overset må de fleste nok indrømme, at danskere ofte på samme måde har overset Tyskland og Tysklands historie. Bismarck selv kan du møde på en kæmpestatue i Tiergarten parken.

På det historiske museum har du mulighed for at blive opdateret og få lidt perspektiv på besøget i Berlin. Det er et museum man kan besøge flere gange og det er stort. Koncentrer dig om de perioder eller emner, du finder mest spændende og gå hurtigt igennem resten. Der er alligevel grænser for, hvor meget man kan kapere på en gang.

Har du mindre børn med, så skal I nok ikke bruge mere end en time. Der er ikke meget pilleri og skærme og andet, der for alvor fanger børns interesse. Deres udbytte vil primært være at have dig med som den levende fortæller. Skal du øve dig på den tyske historie inden kan du finde inspiration i Berlin-guides historiske artikler. Er det mest for børnenes skyld I skal på museet er der sjovere historiske museer i Berlin, som fxlandsbyen Düppel eller Story of Berlin.




Museets historie

Kong Frederick I af Preussen lagde grundstenen for Berlin Zeughaus i 1695. Zeughaus skulle være den tyske hærs våbenarsenal. Zeughaus var færdig i 1730. Det er i dag den ældste bygning på Unter den Linden og en meget smuk barokbyning i en lidt sær lyserød farve.

Fra 1731 til 1876 brugte det prøjsiske militær bygningen som våbenarsenal. Huset blev brugt til at opbevare våben, krigsbytte og trofæer. Efter 1815 begyndte byens store arkitekt, Karl Friedrich Schinkel, en restaurering af bygningen og i 1831 åbnede samlingen "kongelige våben indsamling og model" for offentligheden. I 1939 tilhørte museet hæren. Zeughaus blev inddraget i den tyske propaganda. Bygningen blev beskadiget under bombardementerne af Berlin 1944 - 1945. Bygningen blev genopbygget efter krigen.

Fra 1952 til 1990 havde DDR sit "Museum for tysk historie" i Zeughaus. Formålet med museet var at vise det marxistisk-leninistiske historiebillede. Efter Berlinmurens fald blev museum for den tyske historie etableret.

Ordet "Zeughaus" er det samme som "Tøjhus" - som det kendes fra Tøjhusmuseet i København. Vi danskere var bare ikke så gode til at udtale zeug, der blev til tøj.





Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.


--br via tardutor do google
Museu Histórico Alemão - obter todos os ALEMÃO COM HISTÓRIA

As histórias alemãs arado sulcos profundos na história da Europa. O museu alemão tem como objectivo ajudar os alemães a perceber que os alemães como os alemães e lâmpadas de euro, como habitantes de uma região e como membros de uma civilização mundial. O museu está claramente dirigida a alemães - mas você não pode visitá-lo sem receber algo em si mesmo. Como regra geral, aqui um emocionante - e muitas vezes controverso - exposição especial.

Historical Museum em Berlim
A exposição permanente sobre preenche 10.000 metros quadrados por 3 andares, há espaço de sobra para mostrar a história alemã. O princípio básico nesta exposição são três tipos de quartos diferentes, mostrando a história alemã no contexto europeu e sua diversidade regional. A história alemã parece politicamente, social e economicamente, num contexto europeu. O núcleo é epokerummende onde você pode passear ao longo da história do século 9 até hoje. Um total de sete estações dos pontos cardeais da história alemã: "1200", "1500", "1800", "1914", "1933", "1945" e "1989-1990".

Guerra de 1864
Para um dinamarquês, é obviamente interessante ver como a pátria olha através de através de óculos alemães. Bem, 1864 é a muito tempo atrás, e temos um monte de volta em 1920. Mas a guerra de 1864 ocupa provavelmente mais na consciência dinamarquês do que a consciência alemão, mesmo que fosse para cimentar a influência de Bismarck na Alemanha. Pelo menos não são dedicados mais de um cantinho da guerra com algumas fotos e armas. É decepcionante rapidamente esquecido.
Tom Buk-Świetny Em seu livro "O banco abate Dybbøl" descreveu o prelúdio e da própria guerra muito agradável. Aqui estão todos os detalhes. Assim, o observador visita ao museu histórico como um complemento, um condimento. E então você pode sempre ir para a Coluna da Vitória em Tiergarten, e ver as armas que os alemães conquistaram. Coluna da Vitória em memória da vitória sobre a Dinamarca. Embora um dinamarquês pode sentir um pouco negligenciado, a maioria das pessoas iria admitir que dinamarqueses muitas vezes esquecido Da mesma forma Alemanha e da história alemã. Bismarck, você pode encontrar em uma estátua gigante no parque Tiergarten.

No museu histórico que você tem a oportunidade de ser atualizado e ter alguma perspectiva sobre a visita a Berlim. É um museu para visitar várias vezes e ele é ótimo. Concentre-se nos períodos ou assuntos que você achar mais interessante e ir rapidamente pelo resto. Ainda há limites para o quanto se pode compreender de uma vez.

Você tem filhos pequenos, e você provavelmente não vai gastar mais de uma hora. Não há muito adulteração e monitores e outros que realmente capta o interesse das crianças. Seus dividendos será principalmente de ter você como a vida, diz. Você pratica a história da Alemanha antes de encontrar inspiração em artigos históricos Berlin-guiadas. É principalmente por causa dos filhos estão indo para um museu é diversão museus históricos em Berlim, como a aldeia Düppel ou Story of Berlin.


Nota do edifício traseira, projetado pelo arquiteto LMPei. É muito elegante e moderno.


Deutsches Historisches Museum
Unter den Linden 2
10117 Berlin
O museu é gratuita, se você estiver sob a 18

A história do museu

Rei Frederico I da Prússia lançou a pedra fundamental para as Zeughaus de Berlim em 1695. Zeughaus seria arsenal do exército alemão. Zeughaus foi concluída em 1730. Hoje é o edifício mais antigo em Unter den Linden e um muito bonito barokbyning um pouco de cor-de-rosa estranho.

A partir de 1731-1876 usou o edifício militar prussiana como um arsenal de armas. A casa foi usado para armazenar armas, montante e troféus. Depois de 1815 começou a grande arquiteto da cidade, Karl Friedrich Schinkel, uma restauração do edifício e em 1831 abriu a coleção "Royal recolha de armas e modelo" para o público. Em 1939 o museu pertencia ao exército. Zeughaus foi envolvido na propaganda alemã. O edifício foi danificado durante o bombardeio de Berlim, em 1944 - 1945. O edifício foi reconstruído depois da guerra.

A partir de 1952-1990 "Museu de História Alemã" da RDA no Zeughaus. O objetivo do museu foi para mostrar a imagem da história marxista-leninista. Após o Muro de Berlim tornou-se um museu da história alemã estabelecida.

A palavra "Zeughaus" é o mesmo que "Arsenal" - tal como é conhecido a partir Tojhusmuseet em Copenhaga. Nós, os dinamarqueses foram apenas não tão bom na pronúncia Zeug que foi para a roupa.


Valerie Steele: a moda nos museus "dá mais trabalho do que pôr uma pintura numa parede"

Numa altura em que as mostras dedicadas à moda se tornaram nos blockbusters das exposições dos grandes museus do mundo, a directora do museu do FIT veio a Lisboa falar sobre Fashion in the Museums. É arte? “É discutível”. É positivo? “É fantástico”.

Valerie Steele fotografada no Museu do Traje, em Lisboa Guilherme Marques


Steele dirige há 18 anos o museu do Fashion Institute of Technology (FIT) de Nova Iorque, uma instituição de referência. Vive entre colecções, história, ideias para mostrar uma peça e que histórias contar, mas também a folhear a revista científica – a única do sector – que fundou e que se dedica à moda. Do Fashion Institute à revista Fashion Theory, a doutorada por Yale e autora de vários livros é uma das pensadoras do design de moda actual a quem outros nomes igualmente de referência da área já chamaram, entre outras coisas elogiosas, o “Freud da moda”.

A norte-americana de 60 anos resume sobre a moda nos museus: permite "olhar para as roupas de uma nova perspectiva - como peças de cultura visual meritórias da nossa atenção". Foi assim que terminou a palestra organizada pelo Museu Nacional do Traje e pela docente do IADE Theresa Lobo ao fim da tarde desta quinta-feira. Horas antes, olhos azuis atentos às cores do Outono dos jardins do Palácio Angeja-Palmela, no Lumiar, casa do museu, Steele, que trabalha num museu universitário especializado e de entrada gratuita ao público generalista, diz ao PÚBLICO que procura “sofisticação e lucidez, clareza” numa exposição de moda. Tanto fez mostras sobre temas e coleccionadores quanto sobre utilizadores, como a herdeira e consumidora de moda de autor Daphne Guinness. Alexander “McQueen é um génio, mas vamos também dar reconhecimento a quem de facto usou as roupas, porque se tivessem ficado pela passerelle não tinham sido um sucesso”, gesticula sorridente sobre a exposição do FIT de 2011 dedicada a Guinness.

Os museus estão cheios de moda, mesmo não sendo especializados em design, vestuário ou artes decorativas. No entanto, nem sempre as mostras são interessantes - quais são os desafios em expor moda?
Dá muito mais trabalho do que pôr uma pintura numa parede. São precisos manequins, é preciso cuidar das roupas – são tão frágeis, é um milagre que sobrevivam – e é preciso ter um especialista a vesti-las, que as ajuste perfeitamente ao manequim. Quando não acontece, as roupas ficam com um ar horrível. Conheço um coleccionador famoso cujas roupas foram expostas num museu que não vou nomear e ele chorou quando viu quão mal tinham vestido as roupas.

Penso que é preciso ter roupas fascinantes e uma história que seja interessante para o público que seja contada com as roupas. É preciso pensar em formas como o fazer – o arranjo das roupas, o arranjo do cenário, tudo desafiará o público. É uma combinação de entretenimento e educação – quer-se inspirar a criatividade das pessoas, sejam ou não designers. Porque a moda é uma forma pessoal de arte e auto-expressão. Uma exposição não é um livro numa parede. É um animal completamente diferente.

O que suscita um velho debate - a aproximação da moda e dos museus parece pôr a moda no reino da arte…
Sim, apenas pelo facto de ser apresentada em museus de arte, estão a encorajar implicitamente o público a pensar na moda como arte. Por outro lado, muitos designers muito bons não consideram a moda arte.






Muzeum Historyczne w Ełku, historia mówiona. --- Museu Histórico em Elk, a história oral. --- Historical Museum in Elk, oral history

Historia mówiona » Miejsca » Wieża ciśnień

Zbudowania w 1895 roku na ówczesnym Przedmieściu Garncarskim. Dzięki niej Ełk otrzymał nowe ujęcie wody, która popłynęła do mieszkań. Było to wielkie osiągnięcie cywilizacyjne.

WIEŻA CIŚNIEŃ

Ujęcie wody znajdowało się w lesie, około czterech kilometrów od miasta. Z sześciu studzien głębinowych woda płynęła do zbiornika retencyjnego skąd rurami tłoczono ją do wieży ciśnień. Tu znajdował się zbiornik, z którego woda pod odpowiednim ciśnieniem płynęła do ełckich mieszkań. Sieć wodna liczyła około 30 kilometrów. Ełk zużywał wówczas około

2 milionów litrów wody. Dziś, dużo większe miasto, zużywa około 12 milionów litrów wody.

Sama wieża stała się jedną z najładniejszych i najbardziej charakterystycznych dla Ełku budowli. Obecnie stanowi jeden z architektonicznych symboli miasta.

Wieża jest budowlą pięciokondygnacyjną, z otynkowaną pierwszą i drugą oraz piątą kondygnacją. Kondygnacje druga, trzecia oraz czwarta i piąta rozdzielono kordonowym gzymsem arkadowym. Pierwsza i druga kondygnacja rozmieszczone zostały na planie ośmioboku. Są one boniowane, z drzwiami umieszczonymi w masywnym portalu uskokowym. Wieża została nakryta dachem kopulastym z lukarnami i latarnią.

Dziś wieża ciśnień jest wyłącznie atrakcją turystyczną. Znajduje się w niej placówka o nazwie „Muzeum Kropli Wody”. Nazwa nawiązuje do dawnej funkcji wieży. W jej wnętrzu można zobaczyć szereg eksponatów związanych z przeszłością miasta i regionu. Z wieży roztacza się piękny widok na miasto i okolicę. Dzięki nocnemu oświetleniu obiekt wygląda atrakcyjnie również po zachodzie słońca.

W wieży ciśnień ma swój siedzibę Stowarzyszenie Mniejszości Narodowej Niemieckiej „Mazury”.

(na podstawie Ścieżki dydaktyczno-turystycznej opracowanej przez Kazimierza Bogusza)

---

Pomysł powołania muzeum w Ełku jest już bardzo stary. W opublikowanym w 2000 r. na łamach „Rozmaitości Ełckich” felietonie o znamiennym tytule Ciągoty muzealne ks. Jerzy Hajduga pisał: „Wyobraźmy sobie, że w Ełku wreszcie otworzono muzeum”. Pomysł ten doczekał się swojej realizacji dopiero niedawno. Sekwencja zdarzeń, która doprowadziła w końcu do powołania nowej instytucji kultury, rozpoczęła się w roku 2010, gdy Rada Miasta przyjęła uchwałę intencyjną w sprawie organizacji Muzeum, a następnie Prezydent Miasta Tomasz Andrukiewicz powołał Pełnomocnika ds. utworzenia Muzeum. We wrześniu 2011 r. ukonstytuowało się Stowarzyszenie Muzeum dla Ełku, skupiające ludzi wspierających dzieło budowy tego rodzaju instytucji w naszym mieście. Ostatnim akordem było przyjęcie przez Radę Miasta 28 sierpnia 2012 uchwały w sprawie utworzenia Muzeum Historycznego w Ełku oraz nadania mu statutu.

   Cytowany wyżej ks. Hajduga pisał, iż „Powoli należy przyzwyczajać ludzi nie tylko do odwiedzania, ale i do zwiedzania Ełku.” Także ta idea została już, przynajmniej częściowo urzeczywistniona w postaci pierwszej publikacji Muzeum, którą była książka Michała Olszewskiego i Rafała Żytyńca pt. Ełk. Spacerownik po mieście niezwykłym .

   Obecna, tymczasowa siedziba Muzeum, mieści się w kamienicy przy ulicy Małeckich 3, która przed II wojną światową nosiła nazwę Placu Królowej Luizy 13 (Königin-Luise-Platz 13). Położona przy parku kamienica była jednym z bardziej nobliwych adresów w Ełku. W ełckich księgach adresowych z 1930 i 1938 r. znajdujemy informacje, iż zamieszkiwali ją wyżsi urzędnicy miejscy, naczelnicy, sędziowie i asesorzy położonego nieopodal sądu oraz kupcy i lekarze. W 1930 r. właścicielem kamienicy był emerytowany dyrektor Albert Henning, a w 1938 r. kamienica była własnością Käte Stempel.

   W polu zainteresowań Muzeum Historycznego w Ełku oprócz samego miasta znajdują się także Mazury, jako pewnego rodzaju fenomen historyczny i kulturowy. Dziejów miasta  i jego mieszkańców nie da się analizować w oderwaniu od dziejów regionu. Z drugiej strony, w zachowanej przestrzeni miejskiej Ełku, w skali mikro, widać ślady procesów, które przez wieki kształtowały życie całych Mazur. Czynniki takie jak przyroda, pogranicze (narodów, państw, kultur) nacisk modernizacyjny z jego dobrodziejstwami (kolej żelazna) i przekleństwami (nowoczesne nacjonalizmy) odcisnęły swoje piętno na mieście i całych Mazurach.

   Jesteśmy po to, by poznawać, chronić, przybliżać współczesnym i przekazać naszym następcom niepowtarzalne wielokulturowe dziedzictwo Ełku i Mazur. Naszą misją jest służba na polu kształtowania człowieka świadomego swej tożsamości i otwartego na tożsamość innych ludzi. Dialog z odbiorcą, z naszym gościem, wcale nie musi oznaczać ulegania jego zachciankom, schlebiania mu, unikania tematów trudnych bądź trywializowania spraw ważnych. Nie chodzi nam o oferowanie gotowego kanonu, lecz o stworzenie przestrzenido debaty. Warto zwrócić uwagę, że takie podejście zakłada duże zaufanie do odbiorców kultury (traktujemy ich jak partnerów do rozmowy) oraz do tzw. wartości kanonicznych. Zakładamy bowiem, że te wartości jednak obronią się same.




fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

http://www.mhe-elk.pl/?wieza-cisnien,146

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.




--br via tradutor do google
TORRE DE PRESSÃO
A história oral 
Construído em 1895 no então subúrbio cerâmica. Graças a Elk recebeu a nova formulação da água que fluiu em apartamentos. Foi uma grande conquista da civilização.

A ingestão de água estava na floresta, cerca de quatro quilómetros da cidade. Com seis poços em águas profundas fluiu para o reservatório onde os tubos foram pressionados para a torre de água. Houve um tanque, a partir do qual flui a água a uma pressão apropriada para ełckich apartamentos. Sistema de água consistia de cerca de 30 quilômetros. Elk consumida em seguida, alguns
2 milhões de litros de água. Hoje, muito maior cidade, consome cerca de 12 milhões de litros de água.

A torre em si tornou-se uma das características mais bela e da estrutura de Elk. Atualmente é um dos símbolos arquitectónicos da cidade.

A torre é um prédio de cinco andares, com primeiro e segundo engessada ea quinta camada. Pisos segunda, terceira e quarta e quinta foram separados cordon arcada cornija. O primeiro e segundo andar são definidas em um plano octogonal. Eles são rusticated, com a porta disposta na uskokowym maciça real. A torre foi coberta com um teto abobadado com dormers e uma lanterna.

Hoje, a torre é a única atração turística. Ele está localizado no mecanismo chamado "Museu de gotas da água." O nome refere-se ao ex-função da torre. Dentro você pode ver uma série de exposições relacionadas com o passado da cidade e da região. A torre oferece uma bela vista da área da cidade e arredores. Graças ao objeto night-light tem uma aparência atraente, mesmo após o por do sol.

A torre tem sua sede Association of German National Minority "Masuria".
(com base em percursos educativos e turísticos desenvolvidos por Casimir Bogusz)

---

Museu Histórico em Elk

   A idéia de um museu em Elk já é muito antiga. Em publicada em 2000. Na coluna "Variety Ełckich", inclinações intitulado significativamente museu Padre. George Hajduga escreveu: "Imagine que em Elk finalmente abriu o museu". Esta ideia tem vivido a sua implementação recente. A sequência de eventos que levou à criação de novas instituições culturais começou em 2010, quando o Conselho Municipal aprovou uma resolução de intenções sobre a organização do Museu, eo prefeito Thomas Andrukiewicz nomeado Plenipotenciário. Museu da Criação. Em setembro de 2011. Ukonstytuowało para Elk Society Museum, reunindo pessoas para apoiar o trabalho da construção de tais instituições em nossa cidade. A última nota foi a adopção pela resolução do Conselho Municipal de 28 de agosto de 2012 sobre a criação do Museu Histórico em Elk e dar-lhe o estatuto.

   Fr. citados acima. Hajduga escreveu que "Lentamente, você deve habituar as pessoas não só para visitar, mas também para explorar Elk." Além disso, essa idéia já foi, pelo menos parcialmente, realizado na forma da primeira publicação do Museu, que foi o livro Michal Olszewski e Raphael Żytyńca sex Elk. Spacerownik a cidade única.

   A atual sede, temporárias do Museu, instalado no prédio na rua Maleckis 3, que antes da Segunda Guerra Mundial foi chamado a Praça da Rainha Louise 13 (Königin-Luise-Platz 13). Localizado na casa do parque era um dos endereços mais nobres em Elk. Em livros de endereços ełckich de 1930 e 1938. Nós encontrar a informação que habitava seus altos funcionários municipais, chefes, juízes e assessores localizados perto do tribunal e os comerciantes e médicos. Em 1930 ,. O proprietário do edifício era um diretor aposentado do Albert Henning em 1938. Casa foi possuído por Kate selo.

   No interesse da adição Museu Histórico em Elk para a cidade são também Masuria, como uma espécie de fenômeno histórico e cultural. História da cidade e de seus habitantes não podem ser analisados ​​isoladamente da história da região. Por outro lado, no espaço urbano preservado Elk, no nível micro, você vai ver vestígios dos processos, que durante séculos moldaram a vida de toda Mazur. Fatores como a natureza, borderline (nações, estados, culturas) modernização ênfase de suas bênçãos (ferroviárias) e maldições (nacionalismo moderno) deixaram a sua marca na cidade e em todo o Havaí.

   Estamos aqui para explorar, proteger, zoom contemporâneo e repassados ​​à nossa herança multicultural única e Mazur Elk. Nossa missão é servir o desenvolvimento da consciência humana de sua identidade e de código aberto para a identidade de outras pessoas. O diálogo com o cliente, a nossa cara não significa necessariamente que rende a seus caprichos, agradá-lo, evitando temas difíceis ou banalizar questões importantes. Nós não estamos oferecendo pronto-canon, mas para criar debate przestrzenido. Vale a pena notar que esta abordagem pressupõe uma grande confiança para os consumidores de cultura (que tratá-los como parceiros para uma chamada) e o chamado. valor canônico. Porque nós supor que esses valores, no entanto, se defender.



--in via tradutor do google

WATER TOWER
Oral history »Places» tower
Build in 1895 on the then suburb pottery. Thanks to Elk received the new formulation of water that flowed into apartments. It was a great achievement of civilization.
Water intake was in the woods, about four kilometers from the city. With six deep-water wells flowed into the reservoir where the pipes were pressed it to the water tower. There was a tank, from which water flowed at the appropriate pressure to ełckich apartments. Water system consisted of about 30 kilometers. Elk consumed then some
2 million liters of water. Today, much larger city, consumes about 12 million liters of water.
The tower itself has become one of the most beautiful and characteristic of the Elk structure. Currently it is one of the architectural symbols of the city.
The tower is a five-story building, with plastered first and second and the fifth tier. Floors second, third, and fourth and fifth were separated cordon cornice arcade. The first and second floor are set on an octagonal plan. They are rusticated, with the door disposed in the massive real uskokowym. The tower was topped with a domed roof with dormers and a lantern.
Today the tower is the only tourist attraction. It is located in the facility called "Museum of Water Drops." The name refers to the former function of the tower. Inside you can see a number of exhibits related to the past of the city and the region. The tower offers a beautiful view of the city and surrounding area. Thanks to the night-light object looks attractive even after sunset.
The tower has its headquarters Association of German National Minority "Masuria".

(based on educational and tourist paths developed by Casimir Bogusz)

-
Historical Museum in Elk

   The idea of ​​a museum in Elk is already very old. In published in 2000. In "Variety Ełckich" column, significantly titled inclinations Fr. museum. George Hajduga wrote: "Imagine that in Elk finally opened the museum". This idea has lived to its implementation recently. The sequence of events that eventually led to the establishment of new cultural institutions began in 2010, when the City Council adopted a resolution of intent on the organization of the Museum, and Mayor Thomas Andrukiewicz appointed Plenipotentiary. Creation Museum. In September of 2011. Ukonstytuowało up for Elk Society Museum, bringing together people to support the work of the construction of such institutions in our city. The last note was the adoption by the City Council resolution of 28 August 2012 on the establishment of the Historical Museum in Elk and give him the statute.

   Fr. cited above. Hajduga wrote that "Slowly, you should accustom people not only to visit but also to explore Elk." Also, this idea has already been at least partially realized in the form of first publication of the Museum, which was the book Michal Olszewski and Raphael Żytyńca Fri. Elk. Spacerownik the city unique.

   The current, temporary seat of the Museum, housed in the building on the street Maleckis 3, which before World War II was called the Square of the Queen Louise 13 (Königin-Luise-Platz 13). Located at the park house was one of the most noble addresses in Elk. In ełckich address books of 1930 and 1938. We find the information that inhabited her senior city officials, chiefs, judges and assessors located close to the court and the merchants and doctors. In 1930,. The owner of the building was a retired director of the Albert Henning in 1938. House was owned by Käte stamp.

   In the interests of the Historical Museum in Elk addition to the city are also Masuria, as a kind of historical and cultural phenomenon. History of the town and its inhabitants can not be analyzed in isolation from the history of the region. On the other hand, in the urban space preserved Elk, at the micro level, you will see traces of the processes, which for centuries have shaped the lives of entire Mazur. Factors such as nature, borderline (nations, states, cultures) emphasis modernization of its blessings (railway) and curses (modern nationalism) left their mark on the city and throughout Hawaii.

   We are here to explore, protect, zoom contemporary and passed on to our unique multicultural heritage and Mazur Elk. Our mission is to serve the development of human aware of their identity and open to the identity of other people. The dialogue with the customer, our guy does not necessarily mean yielding to his whims, flatter him, avoiding difficult topics or trivialize important issues. We are not offering ready-canon, but to create przestrzenido debate. It is worth noting that this approach assumes great confidence to consumers of culture (we treat them as partners to a call) and the so-called. canonical value. Because we assume that these values, however, defend themselves.