Ouvir o texto...

sábado, 5 de dezembro de 2015

Врата Луны инки. -- Moon Gate Incas. -- Incas Puerta de la Luna.

Назва­ние ее условно так же, как условно назва­ние Врат Солнца. Откро­венно говоря, мне неиз­вестно, кто так назвал Врата Солнца, вполне веро­ятно, что инки, кото­рые покло­ня­лись Солнцу как вер­хов­ному боже­ству. 

Врата Луны (Puerta de la Luna) –
 это моно­лит­ная камен­ная арка из анде­зита 2,23 м высо­той и 0,23 м тол­щи­ной.


А назва­ние «Врата Луны» – совсем уже слу­чай­ное, хотя оно и имеет отно­ше­ние к инкам, кото­рые также покло­ня­лись и луне, но вряд ли бы они дали такое имя этому пор­талу. Ведь его фриз, как счи­тает Э. Ску­айер, повто­ряет орна­мент ниж­ней линии фриза Врат Солнца, т.е. на нем изоб­ра­жены малень­кие «солнца» (головы боже­ства цен­тра ком­по­зи­ции Врат Солнца), а не луны.

Фриз Врат Солнца



Фриз Врат Луны

И хотя орна­мент Врат Луны уже почти утра­чен, все же оче­видно, что он не явля­ется пол­ной копией орна­мента Врат Солнца. В испа­но­языч­ной Вики­пе­дии напи­сано, что в орна­менте фриза Врат Луны, как и в орна­менте фриза Врат Солнца, есть «голова пумы и рот рыбы», но головы птиц отсут­ствуют[5]. Однако фриз так испор­чен вре­ме­нем, что раз­гля­деть уже ничего этого нельзя. Я думаю, что ско­рее ниж­няя линия ком­по­зи­ции фриза Врат Солнца раз­ви­вает тему фриза Врат Луны, так как счи­таю, что Врата Солнца гораздо более позд­нее сооружение.



Врата Луны – все, что оста­лось, по мне­нию неко­то­рых иссле­до­ва­те­лей, от неболь­шой трех­сту­пен­ча­той пира­миды, кото­рая назы­ва­ется Лака­ко­лью (Lakakollu).. Она рас­по­ла­га­лась север­нее Кери­калы.




Э. Ску­айер, кото­рый был в Тиа­у­а­нако в 60-х гг. XIX в., обна­ру­жил, что древ­ние ворота были встро­ены в стену из необо­жжен­ного кир­пича, кото­рая ограж­дала мест­ное индей­ское клад­бище. Оно, как я пони­маю, было устро­ено на неболь­шом кур­гане, кото­рый остался после того, как были рас­та­щены блоки, фор­ми­ро­вав­шие пира­миду Лака­ко­лью.



Э. Ску­айер в своей книге при­во­дит две гра­вюры, изоб­ра­жа­ю­щие ворота. На пер­вой гра­вюре дана внеш­няя сто­рона пор­тала с фризом.


На вто­рой гра­вюре можно видеть внут­рен­нюю сто­рону пор­тала. На ней худож­ник запе­чат­лел инци­дент, про­изо­шед­ший во время обмера моно­лита: иссле­до­ва­те­лям при­шлось разо­гнать собак, кото­рые рас­ко­пали могилу.



Э. Ску­айер пола­гает, что Врата Луны нахо­ди­лись в дру­гом месте, так как явля­лись частью дру­гого соору­же­ния. Они были пере­ме­щены на кур­ган (клад­бище) в срав­ни­тельно недав­нем про­шлом, как могли быть пере­дви­нуты со сво­его места Врата Солнца. Он пишет:

«Они (Врата Солнца – Ф.Ó) не настолько велики и не так тяжелы, что не могли быть пере­ме­щены пятью­де­ся­тью людьми с верев­ками, рыча­гами и валами, и хотя мы не знаем ни одной при­чины, почему они должны были быть уда­лены от своей пер­во­на­чаль­ной пози­ции, мы знаем, что мно­гие из тяже­лых кам­ней были пере­ме­щены таким обра­зом, в том числе моно­лит­ные ворота входа на клад­бище».



Сни­мок ком­плекса Тиа­у­а­нако со спут­ника (2011):

1 – Храм камен­ных голов, 2 – Боро­да­тый моно­лит, 3 – храм Кан­та­та­льита, 4 – пира­мида Ака­пана, 5 – Кери­кала, 6 – Врата Луны, 7 – храм Путуни, 8 – Врата Солнца, 9 – моно­лит Монах, 10 – моно­лит Понсе, 11 – храм Кала­са­сайя




Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.

--in
Moon Gate Incas.


Moon Gate (Puerta de la Luna) - a monolithic stone arch of andesite 2.23 m high and 0.23 m thick.

The title of her probation as well as the code name of the Sun Gate. Frankly, I do not know who had called Gate of the Sun, it is likely that the Incas, who worshiped the sun as the supreme deity. And the name of the "Gate of the Moon" - already quite accidental, although it has relations

of a Incas, who also worshiped, and the moon, but it is unlikely they would have given a name to this portal. After all, his frieze, according to E. Skuayer repeats the pattern bottom line frieze Gate of the Sun, ie, It shows a small "sun" (the head of the deity center of the composition of the Sun Gate), not the moon.

-
Freeze Gate of the Sun

Freese Gates of the Moon

Although ornamental Gates of the Moon is almost lost, yet it is obvious that it is not a full copy of the Gate of the Sun ornament. In the Spanish-language Wikipedia says that ornament the frieze of the Gates of the Moon, as well as in the ornament of the frieze of the Sun Gate, is "the head of the puma and the mouth of the fish," but there are no heads of birds. [5] However frieze time so spoiled that see nothing that is impossible. I think that probably the bottom line of the composition of the frieze of the Gate of the Sun develops the theme of the frieze of the Gates of the Moon, because I believe that the Gate of the Sun is much more recent construction.



Gates of the Moon - all that was left, according to some researchers, from a small three-tier pyramid, which is called Lakakolyu (Lakakollu) .. It was located north Kerikaly.



E. Skuayer that Tiwanaku was in the 60s. XIX century., Found that the ancient gates were built into the wall of mud brick, which protected the local Native American cemetery. It is, as I understand it, was arranged on a small mound that remained after having been pilfered blocks that formed the pyramid Lakakolyu.



E. Skuayer in his book brings two prints depicting the gates. In the first engraving the outer side of the portal is given with a frieze.

In the second etching can be seen inside of the portal. On it the artist depicted an incident that occurred during the measurement of the monolith: the researchers had to disperse the dogs, who unearthed the tomb.

E. Skuayer believes that the Gates of the Moon is elsewhere, as part of another building. They were moved to the mound (cemetery) in the relatively recent past, as they could be moved from their place of Gate of the Sun. He's writing:

"They (the Gate of the Sun - F.Ó) is not so great and not so heavy that they could not be moved fifty people with ropes, levers and shafts, and although we do not know any reason why they should be removed from its original position, we know that many of the heavy stones were moved in this way, including monolithic gate of the entrance to the cemetery. "

The picture is complex Tiwanaku satellite (2011):
1 - Temple of stone heads, 2 - Bearded monolith 3 - Temple Kantatalita 4 - Pyramid Akapana 5 - Kerikala 6 - Gates of the Moon 7 - Temple Putuni 8 - Gate of the Sun, 9 - monolith Monk, 10 - the monolith Ponce 11 - Temple of Kalasasaya




--es via traditor do google
Incas Puerta de la Luna.


Luna Gate (Puerta de la Luna) - un arco de piedra monolítica de andesita 2,23 m de alto y 0,23 m de espesor.

El título de su libertad condicional, así como el nombre en clave de la puerta de dom Francamente, no sé que había llamado la Puerta del Sol, es probable que los incas, que adoraban al sol como la deidad suprema. Y el nombre de la "Puerta de la Luna" - ya bastante accidental, aunque tiene relaciones

de un Incas, que también adoraba, y la luna, pero es poco probable que hubieran dado un nombre a este portal. Después de todo, su friso, según E. Skuayer repite el patrón de resultados friso Puerta del Sol, es decir, Muestra un pequeño "sol" (el jefe del centro de la deidad de la composición de la Puerta del Sol), no la luna.

-
Freeze Puerta del Sol

Freese Puertas de la Luna

Aunque ornamental Puertas de la Luna está a punto de perder, sin embargo, es obvio que no es una copia completa de la Puerta del ornamento dom En el español de Wikipedia dice que el ornamento del friso de las Puertas de la Luna, así como en la ornamentación del friso de la Puerta del Sol, es "la cabeza del puma y la boca del pez", pero no hay cabezas de aves. [5] Sin embargo el tiempo friso tan estropeado que ver nada que sea imposible. Creo que probablemente la línea inferior de la composición del friso de la Puerta del Sol se desarrolla el tema del friso de las Puertas de la Luna, porque creo que la Puerta del Sol es de construcción mucho más reciente.



Puertas de la Luna - todo lo que quedaba, según algunos investigadores, a partir de una pequeña pirámide de tres niveles, que se llama Lakakolyu (Lakakollu) .. Se encuentra al norte Kerikaly.



E. Skuayer que Tiwanaku fue en los años 60. El siglo XIX., Encontró que las antiguas puertas fueron construidos en la pared de ladrillo de barro, que protegía el cementerio americano nativo local. Es, como yo lo entiendo, fue dispuesto en un pequeño montículo que quedaba después de haber sido robados bloques que formaban la pirámide Lakakolyu.



E. Skuayer en su libro trae dos grabados que representan las puertas. En el primero grabado el lado exterior del portal se da con un friso.

En el segundo grabado se puede ver el interior del portal. En ella el artista representa un incidente que ocurrió durante la medición del monolito: los investigadores tuvieron que dispersar a los perros, que desenterraron la tumba.

E. Skuayer cree que las Puertas de la Luna está en otra parte, como parte de otro edificio. Ellos fueron trasladados a la lomita (cementerio) en el pasado relativamente reciente, ya que pueden ser movidos de su lugar de la Puerta del Sol Él escribe:

"Ellos (la Puerta del Sol - F.Ó) no es tan grande y no tan pesado que no podían ser movidos cincuenta personas con cuerdas, palancas y árboles, y aunque no conocemos ninguna razón por la que deben ser removidos de su original posición, sabemos que muchas de las piedras pesadas fueron trasladados de esta manera, incluyendo la puerta monolítica de la entrada al cementerio ".

El panorama es complejo satélite Tiwanaku (2011):
1 - Templo de cabezas de piedra, 2 - monolito barbudo 3 - Templo Kantatalita 4 - Pirámide de Akapana 5 - Kerikala 6 - Puertas de la Luna 7 - Templo Putuni 8 - Puerta del Sol, 9 - monolito Monk, 10 - el monolito Ponce 11 - Templo de Kalasasaya

Palimpsesto chega ao Palácio de Cristal del Retiro (Madrid) a 5 de Outubro de 2017 e ficará até Março de 2018. -- Palimpsest arrives at the Palacio de Cristal (Madrid) -- Палімпсест прибуває в Паласіо-де-Cristal (Мадрид)

Doris Salcedo escreve com água os nomes dos que se afogaram ao tentarem chegar à Europa.



Doris Salcedo está de volta: a artista colombiana prepara uma instalação para o Museu Reina Sofía (Madrid), em que homenageia, uma vez mais, vítimas. Desta vez, as vítimas que todos os anos morrem afogadas ao tentarem chegar à Europa.


Palimpsesto chega ao Palácio de Cristal del Retiro (Madrid) a 5 de Outubro de 2017 e ficará até Março de 2018. Em 212 painéis feitos em areia, sobre os quais os visitantes vão poder caminhar, a artista escreverá com água os nomes de centenas de migrantes que morreram afogados no Estreito de Gibraltar, nos últimos anos, numa instalação que vai ocupar 1100 metros quadrados do espaço.

A instalação foi encomendada à artista depois de Salcedo ter sido distinguida com o Prémio Velázquez, em 2010, um galardão atribuído pelo Ministério da Cultura espanhol. Ao diário espanhol El País, o director do museu madrileno, Manuel Borja-Villel, justificou a encomenda: “encomendarmos uma obra a quem ganha [o Prémio Velázquez] não é uma norma escrita, mas pareceu-nos oportuno fazê-lo no seu caso [de Doris Salcedo]”.

O mote do trabalho não causa estranheza: “Os seus temas relacionam-se com o sofrimento e a marginalização dos mais carenciados, dos que não têm voz”, explicou Manuel Borja-Villel ao mesmo jornal. E a artista confirma-o: numa entrevista ao PÚBLICO, em 2011, por altura da exposição Plegaria Muda no Centro de Arte Moderna da Fundação Calouste Gulbenkian (Lisboa), disse: “[…] a mim interessa-me contar a história do vencido, porque a história do vencedor já está contada”.

E em todo o seu percurso, Doris Salcedo lembra o vencido, que ganha forma nos mortos e naqueles que foram esquecidos. A artista, que não quer falar sobre o último trabalho enquanto não estiver concluído, explicou na mesma entrevista ao PÚBLICO, em 2011, porque trabalha sempre a figura da vítima nas suas obras: “É o mundo que conheço. Venho de um país em que tudo foi violento: a conquista, a colonização, a descolonização. E a história da violência permanece”. Para Salcedo, “a arte pode trazer quem morreu de regresso à vida […]. A arte devolve esse ser à esfera do humano”.

A artista, conhecida por trabalhos como Istanbul, criado para a Bienal de Istambul em 2003, e Shibbolett (2007), que fez para a Tate Gallery, em Londres, já fez trabalhos e exposições um pouco por todo o mundo. Entre Junho e Outubro, o Guggenheim Museum, em Nova Iorque, dedicou-lhe uma retrospectiva, descrevendo o seu trabalho como “profundamente poético”.



Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.




--in via tradutor do google
Palimpsest arrives at the Palacio de Cristal (Madrid) on 5 October 2017 and runs until March 2018.

Doris Salcedo writes with water the names of those who drowned when trying to reach Europe.




Doris Salcedo is back: the Colombian artist prepares an installation for the Reina Sofía (Madrid), in which honors once again, victims. This time, the victims who drown every year trying to reach Europe.


Palimpsest arrives at the Palacio de Cristal (Madrid) on 5 October 2017 and runs until March 2018. In 212 panels made of sand, on which visitors will be able to walk, the artist will write with water the names of hundreds of migrants drowned in the Strait of Gibraltar, in recent years, a facility which will occupy 1100 square meters of space.

The installation was commissioned the artist after Salcedo was awarded the Velázquez Prize in 2010, an award given by the Spanish Ministry of Culture. The Spanish daily El País, the director of the Madrid museum, Manuel Borja-Villel, justified the order: "encomendarmos a work to who wins [the Velázquez Prize] is not a written rule, but it seemed appropriate to do so in your case [Doris Salcedo] ".

The motto of the work is hardly surprising: "Their themes relate to the suffering and marginalization of the poorest, of the voiceless," said Manuel Borja-Villel the same newspaper. And the artist confirms it: an interview with Publico in 2011, when it Plegaria exposure Changes in the Modern Art Centre of the Calouste Gulbenkian Foundation (Lisbon), said: "[...] to me interests me tell the story of the vanquished because the story is already the winner told. "

And throughout his journey, Doris Salcedo remembers the loser, winning way the dead and those who were forgotten. The artist, who does not want to talk about the last job until it is finished, said in the same interview with Publico in 2011, because it always works the figure of the victim in his works: "It's the world I know. I come from a country where everything was violent: the conquest, colonization, decolonization. And the history of violence remains. " For Salcedo, "art can bring who died of return to life [...]. Art returns this be to the human sphere. "

The artist, known for works such as Istanbul, created for the Istanbul Biennial in 2003, and Shibbolett (2007), which made for the Tate Gallery in London, has done work and exhibitions all over the world. Between June and October, the Guggenheim Museum in New York, dedicated a retrospective, describing his work as "deeply poetic."


--ua
Палімпсест прибуває в Паласіо-де-Cristal (Мадрид) на 5 жовтня 2017 року та триватиме до березня 2018 року.

Доріс Сальседо пише водою імена тих, хто потонув, намагаючись дістатися до Європи.




Доріс Сальседо знову: колумбійський художник готує установку для Королеви Софії (Мадрид), в якої удостоюються знову жертви. На цей раз, жертви, які тонуть щороку намагається потрапити до Європи.


Палімпсест прибуває в Паласіо-де-Cristal (Мадрид) на 5 жовтня 2017 року та триватиме до березня 2018 року в 212 панелей, зроблених з піску, на якому відвідувачі зможуть ходити, художник напише водою імена сотень мігранти потонули в протоці Гібралтар, в останні роки, а об'єкт, який займатиме 1100 квадратних метрів простору.

Установка була введена в експлуатацію після Сальседо група була удостоєна премії Веласкеса в 2010 році, нагорода, що присуджується іспанської Міністерства культури. Іспанська щодня Паїс, директор Мадридського музею Мануель Борха-Вільель, виправдано замовлення: "encomendarmos роботу в того, хто переможе [на Веласкеса премію] не є написано правило, але це представляється доцільним, щоб зробити це у вашому випадку [Доріс Сальседо] ".

Девіз роботи навряд чи дивно: "Їх теми пов'язані з страждань і маргіналізації найбідніших верств населення, в глухих," сказав Мануель Борха-Вільель та ж газета. І художник це підтверджує: інтерв'ю з Публіко в 2011 році, коли він змінює впливу Plegaria в Центрі сучасного мистецтва в Гюльбенкяна Фонду (Лісабон), сказав: "[...] для мене цікавить мене розповісти історію переможених бо історія вже переможець сказав ".

І протягом всієї своєї поїздки, Доріс Сальседо пам'ятає невдаха, вигравши шлях мертвих і тих, хто були забуті. Художник, який не хоче говорити про останньому місці роботи, поки він не закінчив, сказав в тому ж інтерв'ю з Публіко в 2011 році, тому що він завжди працює фігуру потерпілого у своїх роботах: "Це світ, який я знаю. Я родом з країни, де все було жорстоким: завоювання, колонізація, деколонізації. А історія насильства залишається ". Для Сальседо, "мистецтво може принести, хто помер від повернення до життя [...]. Мистецтво повертається це буде для людського сфері ".

Художник, відомий роботами, таких як Стамбул, створений для Стамбульської бієнале у 2003 році, і Shibbolett (2007), який зробив для галереї Тейт у Лондоні, зробив роботу і виставки по всьому світу. У період з червня по жовтень, в музеї Гуггенхайма в Нью-Йорку, присвячений ретроспективної, описуючи свою роботу в якості "глибоко поетична."


Biserica „Sfânta Varvara” din Salina Tg. Ocna, Romania. -- The church "Saint Barbara" in Tg. Ocna, Romania. -- A igreja "Santa Barbara" em Tg. Ocna, Romênia.

Cu milioane de ani In urma, la cumpana dintre Oligocen si Miocen, pe aceste locuri a existat o laguna In care s-au format primele cristale cubice de sare.




Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.



Presarata prin negura timpului se cerne istoria sarii – "a aurului alb”...

In perioadele de depunere clima a suferit usoare modificari: sarea alba este barometrul timpului calduros, cu precipitatii slabe si concentratii ridicate, sarea cenusie corespunde sezonului cu precipitatii abundente.



Depunerii bancurilor de sare au urmat alte sedimente ce au acoperit stratele alb-cenusii.

Zbuciumul miscarilor orogenetice s-au rasfrant si asupra stratelor formate, dandu-le alura unei lentile, pe alocuri faliata.

Iar oamenii, acesti exploratori neobositi, acesti cutezatori navigatori In necunoscut, si-au croit tunele In adanc, au sfredelit pamantul, rapindu-i acestuia putin cate putin din aurul sau alb...

Lunga poveste a sarii Incepe Inca de atunci, de la limita Oligocenului cu Miocenul si se continua In zilele noastre, ca o fresca mereu proaspata a trecutului ce urmeaza In si prin prezent...

Plasarea In timp a Inceputurilor exploatarii sarii In zona orasului Tg.Ocna este greu de facut, mai ales din lipsa unor documente.

In lucrarea „Ocnele Moldaviei” Alecu Obreja mentioneaza ca data sigura a a deschiderii minelor de sare din Moldova nu poate fi precizata.

Se poate afirma Insa ca din timpuri foarte vechi bastinasii au utilizat apele sarate ale izvoarelor si mai tarziu chiar sarea din aflorimente.



Cea mai veche marturie scrisa dateaza din anul 1380 si este constituita de un hrisov domnesc din care rezulta plata a unei cantitati de 2000 ocale de sare pentru constructia unui pod de piatra la Garbovana , langa Caiuti (lucrarea „Salinele noastre” autor C. Brosteanu).

Venitul ocnelor se obtinea, Inca din secolul al XIV-lea, pe seama ocolasilor de Trotus, primii mineri care se ocupau de exploatarea minelor pe cheltuiala lor (lucrarea „Salinele noastre” autor C. Brosteanu).





Primele exploatari au fost situate pe valea Oituzului, In jurul comunei Grozesti, pe langa care trecea drumul de legatura dintre Moldova si Transilvania.

In jurul comunei Grozesti se mai vad si astazi lacuri sarate, dovada a exploatarii sarii In zona din trecutul Indepartat.

In secolul al XV-lea pe dealurile Carbunaru, Ciresoaia, Magura, Podei, pana la Tg.Trotus, oras de vama si resedinta de tinut, se spune ca se gaseau paduri seculare unde Isi aveau salasul haiduci si talhari, „In vesnica neprietenie cu autoritatile”. Legenda spune ca un astfel de haiduc, urmarit fiind de potera, a cazut Intr-o groapa de sare. Descoperirea l-a scapat pe haiduc de pedeapsa .

Intre anii 1407-1434 camarasia ocnelor se afla la Tg.Trotus, pecetea localitatii reprezenta un salgau (muncitor venit de dincolo de Carpati) cu un ciocan de taiat In mana.

In anul 1434 camarasia se muta definitiv la Tg.Ocna iar pecetea localitatii Infatisa un ciocan Incrucisat cu un batator.

Dezvoltarea exploatarii sarii se Inregistreaza In timpul domniei lui stefan cel Mare. In anul 1502, spre sfarsitul vietii sale, domnitorul stefan cel Mare Intarea privilegiul acordat ctitoriei de la Putna de a se aproviziona cu sare de la Targu Ocna.


Exploatarea sarii In regiunea Trotusului si Tg.Ocna se facea de localnici care Isi scoteau sarea necesara propriului consum, surplusul comercializandu-l (lucrarea lui Gh.Ghibanescu -„Tg.Ocna-studiul istoriei”).

O parte din „productul” minelor trotusene intra direct In consumul slujitorilor monahicesti, cunoscuti ca vajnici consumatori de peste sarat.

In „Descrierea Moldovei” Dimitrie Cantemir aminteste „Ocna si Trotusul, pe raul Trotus –doua targusoare care nu sunt demne de amintit decat prin ocnele de sare bogate din apropierea lor”.

„In tinutul Bacaului, langa targul Trotus, se gasesc saline foarte bogate, numite In tara ocne. Nu e nevoie de vreun mestesug deosebit sa alegi sarea, daca sapi In pamant pana la unul sau doi coti adancime , gasesti sarea cea mai curata si limpede ca porfirul sau cristalul.... Ocnele acestea sunt sunt nesecate , cu toate ca In ele lucreaza zi de zi sute de oameni„ - Dimitrie Cantemir „Descrierea Moldovei”.

Exploatarea sarii In zona s-a realizat In ocne sub forma de clopot (In zonele cu coperta mica) pana In a 2-a jumatate a secolului al XIX-lea.
Ocna Grebles, Ocna Surpata,Ocna Talharilor, Ocna cu Brad , Ocna Cantemir, Ocnele Unite, Ocnita alcatuiesc o serie de goluri subterane , situate Intre paraul Grebles si paraul Trifu.




In secolul al XVIII-lea, In cadrul ocnelor se deosebesc doua categorii de muncitori:

-muncitorii liberi: ocolasii (refetasii-muncitori Improprietariti, cu drepturi ce reveneau oricarui slujitor al statului) si salgaii (muncitori mineri veniti de dincolo de Carpati);

-criminalii -„ocnasii” care erau condamnati la munca pentru grave delicte.

Din cauza adancimii mari accesul In ocna era dificil. Pentru a economisi timp si pentru marirea productiei, cererile devenind tot mai mari, ocnasii ramaneau 24 de ore In adancul minei. Aceasta situatie a avut repercursiuni asupra sanatatii detinutilor, lucru demonstrat In afisul adresat de domnitorul Grigore Ghica catre Consiliul Administrativ al Moldovei.




Domnitorul Grigore Ghica a fost impresionat de soarta nenorocitilor care Isi ispaseau pedeapsa fara sa mai iasa din ocna „fara a se bucura vreodata de lumina si de aer curat, din care li se pricinuise de multe ori boale grele si chiar perderea vietii” si a dispus „a se Infiinta din veniturile Departamentului lucrarilor publice o Inchisoare solida cu zid prin pregiur In apropiere de Groapa Ocnei , care va sluji de adapost vinovatilor In vreme de noapte”. Edificiul, terminat In 1855, spectaculos ca aspect, a impresionat prin trainicie si dotari si a fost denumit „Castelul ocnasilor”.

Pana In anul 1800 se lucra In doua ocne cunoscute sub numele de ocna Talharilor si Ocna cu Brad, dupa acest an prin puturile Sf. Gheorghe si Sf.Nicolae se trece la exploatarea Ocnelor Unite.

Conditiile de munca din aceea vreme erau grele, durata zilei de munca era de 11-12 ore, lipseau masurile de protectie a muncii si asistenta medicala iar taierea sarii se facea manual cu dalta si ciocanul

Din anul 1850 Incepe extragerea sarii din Ocnita, prin putul Sf.Constantin.


In perioada 1875-1881 la Tg.Ocna s-a folosit o masina de extractie actionata de aburi ; ea coborand si ridicand vasele de extractie la o adancime de 60m. In 1881 are loc Insa o mare inundatie In Ocnele Unite, astfel se renunta la folosirea masinii de extractie actionata de aburi. De abia In octombrie 1891 s-a pus In functiune o alta masina de extractie actionata cu aburi amplasata la gura putului de extractie al camerei Carol , put ce se daduse In folosinta In anul 1889.

Transportul de sare din salina de la Targu Ocna s-a realizat :
- de la putul de extractie sarea era transportata cu carele sau pe saua cailor, ambalata In saci facuti din piele de bivol.

- dupa 28.09.1884, data inaugurarii caii ferate Adjud-Tg. Ocna, sarea a fost transportata de la gura de extractie la gara Targu Ocna cu carele.






In secolul al XVIII-lea, In cadrul ocnelor se deosebesc doua categorii de muncitori:

-muncitorii liberi: ocolasii (refetasii-muncitori Improprietariti, cu drepturi ce reveneau oricarui slujitor al statului) si salgaii (muncitori mineri veniti de dincolo de Carpati);

-criminalii -„ocnasii” care erau condamnati la munca pentru grave delicte.
Din cauza adancimii mari accesul In ocna era dificil. Pentru a economisi timp si pentru marirea productiei, cererile devenind tot mai mari, ocnasii ramaneau 24 de ore In adancul minei. Aceasta situatie a avut repercursiuni asupra sanatatii detinutilor, lucru demonstrat In afisul adresat de domnitorul Grigore Ghica catre Consiliul Administrativ al Moldovei.

Domnitorul Grigore Ghica a fost impresionat de soarta nenorocitilor care Isi ispaseau pedeapsa fara sa mai iasa din ocna „fara a se bucura vreodata de lumina si de aer curat ,din care li se pricinuise de multe ori boale grele si chiar perderea vietii” si a dispus „a se Infiinta din veniturile Departamentului lucrarilor publice o Inchisoare solida cu zid prin pregiur In apropiere de Groapa Ocnei , care va sluji de adapost vinovatilor In vreme de noapte”. Edificiul, terminat In 1855, spectaculos ca aspect, a impresionat prin trainicie si dotari si a fost denumit „Castelul ocnasilor”.

Pana In anul 1800 se lucra In doua ocne cunoscute sub numele de ocna Talharilor si Ocna cu Brad, dupa acest an prin puturile Sf. Gheorghe si Sf.Nicolae se trece la exploatarea Ocnelor Unite.

Conditiile de munca din aceea vreme erau grele, durata zilei de munca era de 11-12 ore, lipseau masurile de protectie a muncii si asistenta medicala iar taierea sarii se facea manual cu dalta si ciocanul


Din anul 1850 Incepe extragerea sarii din Ocnita, prin putul Sf.Constantin.
In perioada 1875-1881 la Tg.Ocna s-a folosit o masina de extractie actionata de aburi ; ea coborand si ridicand vasele de extractie la o adancime de 60m. In 1881 are loc Insa o mare inundatie In Ocnele Unite, astfel se renunta la folosirea masinii de extractie actionata de aburi. De abia In octombrie 1891 s-a pus In functiune o alta masina de extractie actionata cu aburi amplasata la gura putului de extractie al camerei Carol , put ce se daduse In folosinta In anul 1889.
Transportul de sare din salina de la Targu Ocna s-a realizat :

- de la putul de extractie sarea era transportata cu carele sau pe saua cailor, ambalata In saci facuti din piele de bivol.

- dupa 28.09.1884, data inaugurarii caii ferate Adjud-Tg. Ocna, sarea a fost transportata de la gura de extractie la gara Targu Ocna cu carele.


- dupa deschiderea funicularului ("Teledinamicul") la 1 februarie 1885 si pana la 30 octombrie 1896, sarea a fost transportata la magazia Salinei pana la rampa de sare din statia CFR Tg. Ocna cu funicularul.

In toamna anului 1896 se prelungeste calea ferata din statia Tg. Ocna – halta Salina pana la magaziile de sare din salina Tg. Ocna, unde sarea se Incarca direct in vagoane de cale ferata. Anghel Saligny a fost proiectantul si executantul "Teledinamicului de la Targu Ocna" - primului funicular din Romania. A fost o realizare de exceptie care a functionat numai 11 ani (1885 - 1896), funicularul fiind inlocuit de o linie de cale ferata industriala pentru transportul sarii de la magaziile salinei Targu Ocna la Halta CFR Salina.

In acest timp, "Teledinamicul" - sau "Americanul", asa cum il botezasera locuitorii - a transportat peste deal, zilnic, cam 10 vagoane de sare care nu erau putine pentru acele timpuri.

Datorita bogatiei zacamantului de sare de la Targu Ocna, Austro-Ungaria si Romania au fost interesate sa construiasca si au realizat (1897), o cale ferata transcarpatica prin pasul Ghimes - Palanca, pe Valea Trotusului, pentru a realiza legatura Intre Transilvania si Moldova.

In anul 1891 transportul pe verticala a fost Inlocuit cu transportul pe orizontala, prin executarea din dreptul putului de extractie, a unei galerii de coasta –„tunel de extractie”.

Data de 28.07.1891 marcheaza punerea In functiune a galeriei G401.
Documentul Intocmit cu ocazia inaugurarii poarta semnaturile oficialitatilor vremii precum si pe cea a Regelui Carol I. Cu aceasta ocazie se realizeaza si mutarea incintei pe amplasamentul actual.

Datorita importantei exploatarii miniere In zona, localitatea Tg.Ocna primeste titlul de „eforie”-oras.

Orasul a prosperat In directa legatura cu importanta economica a minelor de sare.
Interesul statului pentru exploatarea depozitelor salifere se observa si din activitatea de cercetare stiintifica a problemelor legate de latura extractiva, de cunoastere a volumului rezervelor de sare.

La Tg.Ocna sosesc cercetatori de renume: Gr. Cobalcescu (1883), Gr. stefanescu (1885), L. Mrazek (1907), Popescu Voitesti (1914) si altii, care Incearca sa stabilesca si varsta depozitelor de aici.

Costache Negri-figura luminoasa a culturii romanesti si cunoscut om politic, desi nu a fost nascut In orasul Tg.Ocna, si-a Impletit activitatea cu numele acestui oras. Dragostea sa pentru aceasta linistita si pitoreasca localitate de munte l-a determinat sa-si construiasca aici cateva case (fostul spital orasenesc a fost casa lui C. Negri) si deseori sa-si invite aici prietenii: Al. I. Cuza, M. Kogalniceanu, V. Alecsandri. Ca o Incununare a sentimentelor nutrite pentru orasul nostru de C. Negri, ultimele clipe de viata si le-a petrecut aici.

Sistemul de abataj subteran prin puturi cu terminatie ogivala (clopot) a dainuit la Tg.Ocna pana In anul 1870, cand s-a Inceput deschiderea exploatarilor cu camere mari trapezoidale ale minei ale minei Moldova Veche ( mina Carol I).


Exploatarea sarii In aceasta mina s-a realizat manual, descendent, In perioada 1870-1941, In 4 camere trapezoidale (Moldova, Candescu,Negri,stefan cel Mare) dispuse In jurul unui pilier central. In mina Moldova Veche , din anul 1931, s-au montat linii de cale ferata Ingusta, sarea era Incarcata cu lopata In vagonete si transportata pana la putul de extractie de muncitori „extractori”.
In acelasi an,1931, se trece la sistemul de lucru cu o singura treapta Inalta de 3m, din care se forau gauri si se Impusca cu astralita.
In anul 1933 s-a completat instalatia de preparare cu un alt concasor, apoi cu o moara cu ciocane de la firma Humbolt si s-a constituit sindicatul muncitorilor din salina.
Concomitent cu exploatarea minei vechi, din anul 1936 a Inceput, prin galeria de coasta G401,deschiderea unei noi saline- Moldova Noua.




Metoda de exploatare aplicata : 4 camere mari trapezoidale dispuse In jurul unui pilier central : Incarcarea sarii se facea In vagonet; extractia sarii si a personalului se facea prin putul de extractie prevazut cu 3 compartimente.
Din mina Moldova Noua ( mina Carol al II-lea ) sarea a fost exploatata In perioada 1936-1968.

Mina Pilot a fost deschisa din galeria de coasta G401, este situata la NE de mina Moldova Noua si a fost exploatata la 2 orizonturi, In perioada 1967-1970, utilizandu-se metoda camere mici si pilieri patrati, aplicata experimental, pentru Intaia data In Romania.

In mina Pilot a fost amenajat si a functionat prima baza de turism a Salinei Tg.Ocna, in perioada 08.1974-09.07.2005 ( cunoscuta sub denumirea de Sanatoriu).

Acolo, la 130 m adancime, se tratau cu maxima eficienta :boli asmatiforme , maladii provocate de poluare, sindromul de suprasolicitare, nevroze. Accesul la Sanatoriu se realiza cu mijloace auto. La baza Sanatoriului (etajul I al minei Pilot) se afla primul muzeu al sarii cu exponate interesante despre geneza, exploatarea si prelucrarea sarii .

In anul 1966 au Inceput lucrarile pentru deschiderea minei „Trotus” ( prin galeria de coasta I 101, continuata prin planul Inclinat I 503 care traverseaza zona ocnelor vechi ajungand In zona minei Trotus la nivelul etajului II) la sud de minele Moldova Noua si Moldova Veche si la est de ocnele In forma de clopot.
Inaugurarea minei Trotus s-a realizat la 6.08.1970.

In vederea cresterii eficientei transportului sarii, In decembrie 1982 au Inceput lucrarile de amenajare si apoi de deschidere a galeriei „Unirea”, prevazuta cu transportor cu banda.

In august 1984 s-a inaugurat galeria „Unirea” iar un an mai tarziu, la 10 august 1985, s-a dat In folosinta releul de benzi transportoare .
Etajele inferioare (III-X) au fost deschise printr-un plan Inclinat In spirala situat la SV de etajele minei Trotus.

In prezent exploatarea sarii se realizeaza la orizonturile X si XI mina Trotus iar activitatea de turism este concentrata la etajul IX .




--in via tradutor google

 The church "Saint Barbara" in Tg. Ocna, Romania. 


Millions of years ago, at the turn of the Oligocene and Miocene, these places there was a lagoon that formed the first cubic crystals of salt.

Sprinkle with salt mists of time sift history - "white gold" ...

In filing periods slightly changes the climate: warm white salt is the barometer time, with low rainfall and high concentrations, salt gray correspond with rains season.

Jokes salt deposit followed other sediment that covered the gray and white layers.

Orogenetic tumultuous movements have affected the layers formed, giving them the allure of a lens, sometimes faults.

And people, these indefatigable explorers, these boldly navigate the unknown, made their tunnels into the deep, were drilled ground, leaving her little by little of its gold or white ...

Long story jump start Since then, Oligocene to Miocene to limit and continue Nowadays, a fresco of the past always fresh and this what follows ...

The timing of the beginning of salt extraction Tg.Ocna city area is hard to do, especially in the absence of documents.

In "The mines of Moldavia" Alecu Obreja aa safe mentions that the opening date of the salt mines of Moldova can not be ascertained.

We can say, however, that in ancient times the natives have used the salty waters of the springs and later even salt outcrop.

The oldest written testimony dates from 1380 and consists of a royal charter from the resulting payment of an amount of salt ocale 2000 to build a stone bridge to Gârbovan, near Caiuti (ministry "Our Salt Mines" author C. Brosteanu) .

Income mines are obtained as early as the fourteenth century on account of Trotus Ocolasul, the early miners who were mining activities at the expense of their (work "our Salt Mines" author C. Brosteanu).


The first pits were located in the valley Oituzului, Grozesti Around the village, it passed the road connecting Moldavia and Transylvania.

Around the village can still be seen today Grozesti salt lakes, evidence of exploitation jump into the distant past.

In the XVth century in the hills Carbunaru, Ciresoaia, Magura, floor to Tg.Trotus, city of residence and held customs, he says that was situated secular woods where they were dwelling outlaws and robbers, "the eternal unfriendly authorities ". Legend says that such an outlaw posse being watched, he fell into a pit of salt. Discovery him the outlaw escaped punishment.

Between 1407-1434 CAMARAS mines are in Tg.Trotus, town seal represent a SALG (worker came across the Carpathians) Cutting with a hammer in his hand.

In 1434 he moved permanently to Tg.Ocna quartermaster and town seal picturing a hammer crossed with beater.

Development of salt extraction is recorded during the reign of Stefan cel Mare. In 1502, toward the end of his life, Stephen the Great Entrance foundation of Putna privilege to be supplied with salt from Targu Ocna.


Operation Bounce Trotusului region and Tg.Ocna is made necessary salt locals remove their own consumer marketing its surplus l (Gh.Ghibanescu's work - "Tg.Ocna-study of history").

Part of "production" mines Trotus enter directly into consumption monastic servants, known as vigorous consumers of salted fish.

In "Description of Moldova" Cantemir recalls "Ocna and Trotus River Targus Trotus -two not worth mentioning than the rich salt mines near them."

"In the land of Bacau, near Trotus fair, there are very rich saline called the land mines. No need for any special craft to choose salt, if you dig into the ground to one or two cubits deep, find the salt clean and clear as crystal .... porphyry or are inexhaustible mines they are, although they work every day hundreds of people "- Cantemir" Description of Moldova ".

In the salt mining was done in bell-shaped mines (in areas with little cover) until the 2nd half of the nineteenth century.
Ocna Grebles, Ocna ruined Ocna thief with Brad Ocna, Ocna Cantemir, United Mines, Ocnita up a series of underground holes situated between the river and creek Grebles Trifu.

In the eighteenth century, the mines are distinguished two categories of workers:

-muncitorii free: ocolasii (refetasii-workers allotment, rights incumbent minister of any state) and salgaii (workers miners come from beyond the Carpathians);

-criminalii - "convicts" who were convicted for serious crimes work.

Because of the great depth accessible ocna was difficult. To save time and to increase production, becoming growing demands, convicts remained 24 hours in the depths of the mine. This had repercussions on the health of prisoners, as seen in the poster of Prince Grigore Ghica addressed by the Administrative Council of Moldova.

Grigore Ghica was impressed by the fate of bastards who are detained without coming out of ocna "without ever enjoy light and fresh air, which are caused by the disease often heavy and even the loss of life" and ordered "to establish the Department of Public Works prison incomes with solid wall by pregiur Near Pit Ocnei that will serve the long night shelter guilt". The building, completed in 1855, the spectacular appearance, impressed by the durability and accessories and was called "Castle convict".

Until 1800 it worked in two mines known as robbers and Ocna Brad ocna after wells this year by St. George and St. Nicholas go to United Ocnele operation.

Working conditions were difficult in that time, the working day was 11-12 hours, lack of protection of labor and health care and cutting salt was manually with chisel and hammer

From 1850 begins extracting salt from Ocnita by St.Konstantin shaft.


In the period 1875-1881 the Tg.Ocna used a car driven by steam extraction; raising it and lowering the extraction vessel at a depth of 60m. But in 1881 a large flood occurs in US mines, thus abandoning the use of the car driven by steam extraction. Only in October 1891 to put into operation another car driven steam extraction wellhead located extraction chamber Carol, put what had been given in service in 1889.

Transport salt brine from Targu Ocna was taken
- From extraction pit salt was transported by carts or horses saddled, bagged made of buff.

- After 28.09.1884, the date of the inauguration of the railway Adjud-Tg. Ocna, salt was transported from the mouth extraction station Targu Ocna carts.

In the eighteenth century, the mines are distinguished two categories of workers:

-muncitorii free: ocolasii (refetasii-workers allotment, rights incumbent minister of any state) and salgaii (workers miners come from beyond the Carpathians);

-criminalii - "convicts" who were convicted for serious crimes work.
Because of the great depth accessible ocna was difficult. To save time and to increase production, becoming growing demands, convicts remained 24 hours in the depths of the mine. This had repercussions on the health of prisoners, as seen in the poster of Prince Grigore Ghica addressed by the Administrative Council of Moldova.

Grigore Ghica was impressed by the fate of bastards who are detained without coming out of ocna "without ever enjoy light and fresh air, which are caused by the disease often heavy and even the loss of life" and ordered "to establish the Department of Public Works prison incomes with solid wall by pregiur Near Pit Ocnei that will serve the long night shelter guilt". The building, completed in 1855, the spectacular appearance, impressed by the durability and accessories and was called "Castle convict".

Until 1800 it worked in two mines known as robbers and Ocna Brad ocna after wells this year by St. George and St. Nicholas go to United Ocnele operation.

Working conditions were difficult in that time, the working day was 11-12 hours, lack of protection of labor and health care and cutting salt was manually with chisel and hammer

From 1850 begins extracting salt from Ocnita by St.Konstantin shaft.
In the period 1875-1881 the Tg.Ocna used a car driven by steam extraction; raising it and lowering the extraction vessel at a depth of 60m. But in 1881 a large flood occurs in US mines, thus abandoning the use of the car driven by steam extraction. Only in October 1891 to put into operation another car driven steam extraction wellhead located extraction chamber Carol, put what had been given in service in 1889.
Transport salt brine from Targu Ocna was taken

- From extraction pit salt was transported by carts or horses saddled, bagged made of buff.

- After 28.09.1884, the date of the inauguration of the railway Adjud-Tg. Ocna, salt was transported from the mouth extraction station Targu Ocna carts.

- After opening the funicular ("Teledinamicul") on February 1, 1885 to October 30, 1896, salt was transported to the salt shed to ramp salt Tg railway station. Ocna funicular.

In the fall of 1896 extends Tg railway station. Ocna - Salina halt to the warehouses of salt in Tg. Ocna, where the salt is loaded directly onto rail wagons. Anghel Saligny was the designer and contractor "Teledinamicului from Targu Ocna" - the first funicular in Romania. It was an outstanding achievement that has worked just 11 years (1885-1896), was replaced by a funicular railway line to transport industrial warehouses jump from Targu Ocna salt mine in weightlifting CFR Salina.

Meanwhile, "Teledinamicul" - or "American", as we christened inhabitants - transported over the hill every day, about 10 cars were less salt for those times.

Due wealth salt deposit from Targu Ocna, Austria-Hungary and Romania were interested in building and made (1897), a railroad TRANSCARPATICA by step Ghimes - Palanca Valley Trotusului to achieve Transylvania and Moldova.

In 1891 vertical transport was replaced with horizontal transport through the execution of the right extraction well, a adits - "tunnel extraction".

07.28.1891 Date of commissioning marks the gallery G401.
Documents drafted during the inauguration and weather officials bear the signature of King Charles I on this occasion is done and moving the enclosure on the actual location.

Because of the importance of mining exploitation in the area, Tg.Ocna city receives the title of "guardians" -THE.

The city prospered in connection with the economic importance of salt mines.
The interest of the state to exploit salt deposits is observed in scientific research issues of extractive side, the knowledge of reserves of salt.

On arriving Tg.Ocna renowned researchers: Gr. Cobalcescu (1883), Gr. Stefanescu (1885), L. Mrazek (1907) Voiteşti Smith (1914) and others who try to set out the age and deposits here.

Costache Negri-luminous figure of Romanian culture and known politician, although it was born in the city Tg.Ocna, and has stitching work with the name of this city. His love for this quiet and picturesque mountain determined to build here a few houses (former District General Hospital was the home of C. Negri) and often to invite friends here: Al. I. Cuza, M. Kogalniceanu, V.Alecsandri. As a culmination of feelings harbored for our city by C. Negri last moments of life and spent here.

The slaughter underground wells terminated by ogive (bell) to Tg.Ocna lasted until 1870, when to begin service with the opening of the mine trapezoidal large rooms of the mine Moldova Veche (mine Carol I).

In this mine salt mining was done manually, descending during 1870-1941 into 4 trapezoidal rooms (Moldova, Candescu black, Stephen the Great) arranged around a central pillar. In mine Moldova Veche, 1931, they were mounted rail lines narrow shovel salt was loaded with cars and transport to the extraction pit workers "Extract".
In the same year, 1931, the move to a single system working with 3m high stage, in which Forau holes and shot with Astral.
In 1933 the plant was completed preparation with another vibrating, then with a hammer mill from Humbolt company and was established in the mine workers union.
Along with old mine operation, started in 1936 by adit G401, opening a new saline- Moldova Noua.

Mining method applied: four large trapezoidal rooms arranged around a central pillar: Charging is done wagon salt; salt extraction and staff was through the extraction well provided with 3 compartments.
From Moldova Noua mine (mine Carol II) salt was mined in 1936-1968 period.

Pilot Mina opened the adit G401, NE mine is situated at Moldova Noua and has been exploited in two horizons In the 1967-1970 period, using small room and pillar method square, applied experimentally for the first time in Romania.

In mine Pilot it was arranged and worked first base travel to Salt Tg.Ocna, during 08.1974-09.07.2005 (known as Sanitarium).

There, at 130 m depth, are handled with maximum efficiency: asthmatic diseases, diseases caused by pollution, overuse syndrome, neuroses. Access to Sanatoriu achieve by car. Underlying Sanitarium (first floor of the mine Pilot) is the first museum exhibits more about the genesis of salt, salt exploitation and processing.

In 1966 work began to open me "Trotus" (the adit I 101, continued by plane inclined 503 that crosses the mines old reaching the mine area Trotus at floor level II) south of mines Moldova Noua and Moldova Veche and east of mines in shape.
The inauguration was performed at the mine Trotus 08/06/1970.

In order to increase efficiency of salt transport in December 1982 they started the planning and then the opening of the gallery "Union", equipped with conveyor belt.

In August 1984 he inaugurated the gallery "Union" and a year later, on 10 August 1985 was put into relay conveyor.
The lower floors (III-X) opened with a slant spiral located southwest of the mine Trotus floors.

Currently salt exploitation is done at the mine horizons X and XI Trotus and tourism activity is concentrated on the second floor IX.





--br via tradutor do google

 A igreja "Santa Barbara" em Tg. Ocna, Romênia.

Milhões de anos atrás, na virada do Oligoceno e Mioceno, estes lugares havia uma lagoa que se formou os primeiros cristais cúbicos de sal.

Polvilhe com sal brumas do tempo peneirar história - "ouro branco" ...

Em períodos de arquivamento altera ligeiramente o clima: sal branco quente é o tempo barómetro, com baixa precipitação e altas concentrações, cinza sal correspondem com chuvas temporada.

Piadas sal depósito seguido outros sedimentos que cobriu as camadas de cinza e branco.

Movimentos tumultuosos orogenética ter afetado as camadas formadas, dando-lhes o fascínio de uma lente, às vezes falhas.

E as pessoas, estes exploradores incansáveis, estes corajosamente navegar no desconhecido, fez seus túneis no solo profundo, foram perfurados, deixando-a pouco a pouco do seu ouro ou branco ...

Longa história Jump Start Desde então, Oligoceno a Mioceno para limitar e continuar Hoje em dia, um afresco do passado sempre fresco e este o que se segue ...

O momento do início da extracção de sal de área de cidade Tg.Ocna é difícil de fazer, especialmente na ausência de documentos.

Em "As minas da Moldávia" aa Alecu Obreja seguro menciona que a data das minas de sal de Moldova abertura não pode ser verificada.

Podemos dizer, no entanto, que nos tempos antigos os nativos têm usado as águas salgadas das molas e mais tarde até mesmo afloramento sal.

O mais antigo testemunho escrito datas de 1380 e é composto por uma carta régia do pagamento resultante de uma quantidade de sal ocale 2000 para construir uma ponte de pedra para Gârbovan, perto Căiuţi (ministério "Nosso Minas de Sal" autor C. Brosteanu) .

Minas de rendimento obtêm tão cedo quanto o século XIV por conta de Trotus Ocolasul, os primeiros mineiros que foram atividades de mineração em detrimento da sua (trabalho "nosso Minas de Sal" autor C. Brosteanu).


Os primeiros poços foram localizados no vale Oituzului, Grozesti Ao redor da aldeia, passou a estrada que liga Moldávia e Transilvânia.

Ao redor da aldeia ainda pode ser visto hoje lagos de sal Grozesti, provas de salto exploração no passado distante.

No século XV nas colinas Carbunaru, Ciresoaia, Magura, pavimento em Tg.Trotus, cidade de residência e costumes mantidos, ele diz que estava situado madeiras seculares onde eles moravam bandidos e ladrões ", o eterno hostis autoridades ". Diz a lenda que uma legião tal bandido sendo observados, ele caiu em um poço de sal. Descoberta ele o criminoso escapou punição.

Entre 1407-1434 minas camaras estão em Tg.Trotus, selo da cidade representam um SALG (trabalhador deparei com os Cárpatos) corte com um martelo na mão.

Em 1434 ele se mudou permanentemente para Tg.Ocna intendente e da cidade selo retratando um martelo cruzados com batedor.

Desenvolvimento de extracção de sal é gravado durante o reinado de Stefan cel Mare. Em 1502, perto do fim de sua vida, Stephen, o Grande Entrance fundação de Putna privilégio de ser fornecido com sal a partir de Targu Ocna.


Região Trotusului operação Bounce e Tg.Ocna é feita moradores de sal necessárias remover seu próprio consumidor comercialização de seu excedente l (trabalho de Gh.Ghibanescu - "Tg.Ocna-estudo da história").

Parte das minas de "produção" Trotus entrar diretamente no consumo servos monásticas, conhecidos como consumidores vigorosos de peixe salgado.

Em "Descrição da Moldávia" Cantemir recorda "Ocna e Rio Trotus Targus Trotus não -dois vale a pena mencionar que as ricas minas de sal perto deles."

"Salina Na terra de Bacau, perto Trotus justo, há muito rico chamado as minas terrestres. Não há necessidade de qualquer ofício especial para escolher o sal, se você cavar o chão para um ou dois côvados de profundidade, encontrar o sal limpa e clara como cristal .... pórfiro ou são minas inesgotáveis ​​eles são, apesar de trabalhar todos os dias centenas de pessoas "- Cantemir" Descrição da Moldávia ".

Na mineração de sal foi feito em minas em forma de sino (em áreas com pouca cobertura) até a segunda metade do século XIX.
Ocna Grebles, Ocna arruinado Ocna ladrão com Brad Ocna, Ocna Cantemir, United Mines, Ocnita-se uma série de furos subterrâneos situados entre o rio e riacho Grebles Trifu.

No século XVIII, as minas são distinguidas duas categorias de trabalhadores:

-muncitorii livre: ocolasii (refetasii-trabalhadores atribuição, direitos titular da pasta de qualquer estado) e salgaii (trabalhadores mineiros vêm de além dos Cárpatos);

-criminalii - "condenados" que foram condenados por crimes graves de trabalho.

Devido à grande profundidade Ocna acessível foi difícil. Para poupar tempo e aumentar a produção, tornando-se demandas crescentes, condenados permaneceu 24 horas nas profundezas da mina. Isto teve repercussões sobre a saúde dos prisioneiros, como visto no cartaz do príncipe Ghica Grigore dirigida pelo Conselho de Administração da Moldávia.

Grigore Ghica ficou impressionado com o destino dos bastardos que estão detidas sem sair de Ocna "sem nunca desfrutar de luz e ar fresco, que são causados ​​pela doença, muitas vezes pesado e até mesmo a perda da vida" e ordenou "para estabelecer o Departamento de Obras Públicas rendimentos de prisão com parede sólida por pregiur Perto Pit Ocnei que servirá a longa noite abrigo culpa". O edifício, concluído em 1855, a aparência espetacular, impressionado com a durabilidade e acessórios e foi chamado de "condenado Castle".

Até 1800 ele trabalhou em duas minas conhecidas como ladrões e Ocna Brad Ocna após poços este ano por St. George e St. Nicholas ir para operação das Nações Ocnele.

As condições de trabalho eram difíceis em que o tempo, o dia de trabalho foi de 11-12 horas, a falta de protecção do trabalho e cuidados de saúde e cortar o sal era manualmente com cinzel e martelo

A partir de 1850 começa a extração de sal Ocnita por St.Konstantin eixo.


No período 1875-1881 o Tg.Ocna usado um carro dirigido por extracção de vapor; elevando-o e baixando o recipiente de extracção a uma profundidade de 60m. Mas em 1881 uma grande inundação ocorre em minas norte-americanas, abandonando assim o uso do carro dirigido por extracção de vapor. Somente em outubro de 1891 para colocar em operação um outro carro dirigido extracção de vapor de cabeça de poço localizado extração câmara Carol, colocar o que havia sido dada em serviço em 1889.

Transportes salmoura de Targu Ocna foi tomada
- De sal poço de extração foi transportado por carros ou cavalos selados, ensacados feito de buff.

- Depois de 1884/09/28, a data da inauguração da ferrovia Adjud-Tg. Ocna, o sal era transportado a partir da estação de extração boca carrinhos Targu Ocna.

No século XVIII, as minas são distinguidas duas categorias de trabalhadores:

-muncitorii livre: ocolasii (refetasii-trabalhadores atribuição, direitos titular da pasta de qualquer estado) e salgaii (trabalhadores mineiros vêm de além dos Cárpatos);

-criminalii - "condenados" que foram condenados por crimes graves de trabalho.
Devido à grande profundidade Ocna acessível foi difícil. Para poupar tempo e aumentar a produção, tornando-se demandas crescentes, condenados permaneceu 24 horas nas profundezas da mina. Isto teve repercussões sobre a saúde dos prisioneiros, como visto no cartaz do príncipe Ghica Grigore dirigida pelo Conselho de Administração da Moldávia.

Grigore Ghica ficou impressionado com o destino dos bastardos que estão detidas sem sair de Ocna "sem nunca desfrutar de luz e ar fresco, que são causados ​​pela doença, muitas vezes pesado e até mesmo a perda da vida" e ordenou "para estabelecer o Departamento de Obras Públicas rendimentos de prisão com parede sólida por pregiur Perto Pit Ocnei que servirá a longa noite abrigo culpa". O edifício, concluído em 1855, a aparência espetacular, impressionado com a durabilidade e acessórios e foi chamado de "condenado Castle".

Até 1800 ele trabalhou em duas minas conhecidas como ladrões e Ocna Brad Ocna após poços este ano por St. George e St. Nicholas ir para operação das Nações Ocnele.

As condições de trabalho eram difíceis em que o tempo, o dia de trabalho foi de 11-12 horas, a falta de protecção do trabalho e cuidados de saúde e cortar o sal era manualmente com cinzel e martelo

A partir de 1850 começa a extração de sal Ocnita por St.Konstantin eixo.
No período 1875-1881 o Tg.Ocna usado um carro dirigido por extracção de vapor; elevando-o e baixando o recipiente de extracção a uma profundidade de 60m. Mas em 1881 uma grande inundação ocorre em minas norte-americanas, abandonando assim o uso do carro dirigido por extracção de vapor. Somente em outubro de 1891 para colocar em operação um outro carro dirigido extracção de vapor de cabeça de poço localizado extração câmara Carol, colocar o que havia sido dada em serviço em 1889.
Transportes salmoura de Targu Ocna foi tomada

- De sal poço de extração foi transportado por carros ou cavalos selados, ensacados feito de buff.

- Depois de 1884/09/28, a data da inauguração da ferrovia Adjud-Tg. Ocna, o sal era transportado a partir da estação de extração boca carrinhos Targu Ocna.

- Depois de abrir o funicular ("Teledinamicul") em 1 de fevereiro de 1885 a 30 de Outubro de 1896, o sal era transportado para o sal derramado a rampa sal Tg estação ferroviária. Ocna funicular.

No outono de 1896 se estende estação ferroviária Tg. Ocna - Salina parada para os armazéns de sal na Tg. Ocna, onde o sal é carregado diretamente em vagões ferroviários. Anghel Saligny foi o designer e contratante "Teledinamicului de Targu Ocna" - o primeiro funicular na Roménia. Foi uma conquista notável que tem trabalhado apenas 11 anos (1885-1896), foi substituído por uma linha de comboio funicular para o transporte de armazéns industriais saltar de Targu Ocna mina de sal no levantamento de peso CFR Salina.

Enquanto isso, "Teledinamicul" - ou "americano", como batizou habitantes - transportados sobre o monte a cada dia, cerca de 10 carros eram menos sal para aqueles tempos.

Depósito de sal riqueza Devido a partir de Targu Ocna, Áustria-Hungria e Roménia estavam interessados ​​na construção e feita (1897), um TRANSCARPATICA ferroviária por Ghimes passo - Palanca Vale Trotusului para alcançar Transilvânia e da Moldávia.

Em 1891 transporte vertical foi substituído com o transporte horizontal através da execução de extração direito bem, um adits - "extração túnel".

1891/07/28 Data de comissionamento marca a galeria G401.
Documentos elaborados durante a inauguração e do tempo funcionários conter a assinatura do rei Charles I, nesta ocasião, é feito e movendo o cerco sobre a localização real.

Devido à importância da exploração de mineração na área, cidade Tg.Ocna recebe o título de "guardiões" -THE.

A cidade prosperou em conexão com a importância económica das minas de sal.
O interesse do Estado para explorar depósitos de sal é observada em questões de investigação científica de lado extrativa, o conhecimento das reservas de sal.

Ao chegar Tg.Ocna pesquisadores de renome: Gr. Cobalcescu (1883), Gr Stefanescu (1885), L. Mrazek (1907) Voiteşti Smith (1914) e outros que tentam definir a idade e depósitos aqui..

Figura Costache Negri-luminoso de cultura romena e político conhecido, embora ele nasceu na cidade Tg.Ocna, e tem trabalho de costura com o nome desta cidade. Seu amor para esta montanha tranquila e pitoresca determinado a construir aqui algumas casas (Hospital antigo Distrito Geral foi a casa de C. Negri) e muitas vezes para convidar amigos aqui: Al. I. Cuza, M. Kogalniceanu, V.Alecsandri. Como culminar de sentimentos abrigaram para a nossa cidade por C. Negri últimos momentos da vida e passei aqui.

Os poços subterrâneos abate terminados por ogiva (campainha) para Tg.Ocna durou até 1870, quando para iniciar o serviço com a abertura da mina trapezoidais grandes salas da mina Moldova Veche (mina Carol I).

Neste mineração mina de sal foi feito manualmente, descendente durante 1870-1941 em 4 salas trapezoidais (Moldávia, Candescu preto, Stephen, o Grande) dispostos em torno de um pilar central. Na mina de Moldova Veche de 1931, eles foram montados linhas ferroviárias sal pá estreita foi carregado com carros e transporte para a extração trabalhadores pit "Extract".
No mesmo ano de 1931, a mudança para um sistema único de trabalhar com alto estágio 3m, na qual buracos Forau e tiro com Astral.
Em 1933 a fábrica foi concluída preparação com outro de vibração, em seguida, com um moinho de martelos de empresa Humbolt e foi criada no sindicato dos trabalhadores das minas.
Junto com operação da mina de idade, começou em 1936 pela ADIT G401, abrindo uma nova saline- Moldova Noua.

Método de mineração aplicada: quatro quartos grandes trapezoidais dispostos em torno de um pilar central: O carregamento é feito de sal vagão; extracção de sal ea equipe foi através da extração bem provida de 3 compartimentos.
De Moldova Noua mina de sal (Carol II mine) foi extraído no período 1936-1968.

Piloto Mina abriu o G401 adit, NE mina está situado na Moldova Noua e tem sido explorado em dois horizontes No período 1967-1970, utilizando pequena sala e método pilar quadrado, aplicada experimentalmente pela primeira vez em Romênia.

Na mina Pilot foi organizado e trabalhado viagens primeira base para Salt Tg.Ocna, durante 08.1974-09.07.2005 (conhecido como Sanatório).

Lá, a 130 m de profundidade, são tratados com a máxima eficiência: doenças asmáticas, doenças causadas pela poluição, síndrome de uso excessivo, neuroses. Acesso a Sanatoriu alcançar de carro. Subjacente Sanitarium (primeiro andar do Pilot meu) é o primeiro museu exibe mais sobre a gênese de sal, exploração e processamento de sal.

Em 1966 o trabalho começou a me abrir "Trotus" (o adit I 101, continuado pelo plano inclinado 503 que atravessa as minas de idade atingindo área da mina Trotus ao nível do chão II) ao sul de minas Moldova Noua e Moldávia Veche e leste de minas em forma.
A inauguração foi realizada na mina Trotus 1970/08/06.

A fim de aumentar a eficiência do transporte de sal em dezembro de 1982 eles começaram o planejamento e, em seguida, a abertura da galeria "União", equipada com correia transportadora.

Em agosto de 1984, inaugurou a galeria de "União" e um ano depois, em 10 de agosto 1985, foi colocado em revezamento transportadora.
Os andares mais baixos (III-X) abriu com uma espiral inclinada localizada a sudoeste dos pisos Trotus minas.

Atualmente exploração de sal é feito com os meus horizontes X e XI Trotus e atividade turística está concentrada no segundo andar IX.