Ouvir o texto...

domingo, 31 de janeiro de 2016

An Art Powerhouse From North Korea. --- Museu em Siem Reap (Camboja) impressiona por abrigar um impressionante mural em 360 graus.

SIEM REAP, Cambodia — The giant mural in the foyer depicting a smiling stone face offers a mere taste of the grandiosity within the new Angkor Panorama Museum here. Inside, a 360-degree painted vista covers an area the size of nearly four basketball courts. Over 45,000 figures populate this cyclorama, a depiction of 12th-century Angkorian history.

Visitors at the new 360-degree panoramic installation at the Angkor Panorama Museum.CreditLuc Forsyth for The New York Times

The museum, which opened in December, is a sweeping homage to what historians call one of the greatest cities in the world between the ninth and 15th centuries and the capital of the Khmer empire. But almost everything that went into this building — the money, the concept, the design and the artists — came not from Cambodia but from North Korea, namely, Mansudae, the largest art studio in that country.


At a time when much of the world’s focus is on North Korea’s mercurial leadership and nuclear capabilities, this studio’s work is quietly making its way beyond the borders of that hermit kingdom. In recent years, monuments and sculptures made by Mansudae artists, modern-day masters of Socialist Realism, have popped up in Africa, the Middle East, Southeast Asia and even Germany.Photo
A detail from the panorama, which depicts 12th-century Angkorian history
.CreditLuc Forsyth for The New York Times

The Angkor Panorama Museum is the studio’s most ambitious foreign project. It took 63 artists, flown in from North Korea, four months to paint the cyclorama.

“Mansudae has great talent and a good reputation in artwork, painting and construction,” said Yit Chandaroat, acting director of museums for Apsara, the government agency responsible for managing the Angkor complex, explaining why Cambodia chose its partner.Photo

The work includes over 45,000 figures. CreditLuc Forsyth for The New York Times

Mansudae Art Studio in Pyongyang, founded in 1959, is one of the world’s biggest art factories. It employs about 4,000 people, including 800 to 900 of North Korea’s most talented artists, according to Pier Luigi Cecioni, its representative in the United States and Europe.

The studio produces a variety of works, including most of the propaganda art and sculptures that dot North Korea. Its artists are said to be the only ones permitted to portray that country’s ruling family, the Kims. In 1972, it built a 66-foot-high statue of Kim Il-sung, North Korea’s founding leader and the grandfather of the current leader, on a hill in Pyongyang, the capital. A second, similarly sized likeness of Kim Jong-il, Kim Il-sung’s son and successor, was added beside the original in 2012 after Kim Jong-il’s death.Photo
The African Renaissance Monument in Dakar, Senegal.
CreditNichole Sobecki for The New York Times

Starting in the 1990s, Mansudae also began taking on outside projects. Governments in Southeast Asia and Africa have commissioned its artists for large-scale projects at low costs, among them the African Renaissance Monument in Dakar, Senegal, and the Fairy Tale Fountain in Frankfurt. The studio also maintains a gallery in the 798 Art District in Beijing, opposite the Pace Gallery and the Faurschou Foundation.

Mansudae’s overseas division first approached the Council for the Development of Cambodia, the government’s investment board, with a proposal to build a museum in Siem Reap several years ago, Mr. Yit said.


Cambodia and North Korea have historically maintained strong ties, based largely on the personal relationship between Kim Il-sung and King Norodom Sihanouk of Cambodia, who died in 2012.

In the 1970s, that North Korean leader gave King Sihanouk, who once referred to Mr. Kim as “more than a friend, more than a brother,” a palace outside Pyongyang. During his many years in exile, the Cambodian monarch spent several months annually in North Korea and even wrote and directed a series of films starring North Korean actors.Photo

The museum’s foyer. CreditLuc Forsyth for The New York Times

Today, North Korea operates several restaurants in Cambodia, part of a growing overseas restaurant franchise that experts say is an important revenue generator for the financially struggling government in Pyongyang.

Unlike the restaurants, however, experts say that Mansudae, though state-run, enjoys relative autonomy from the government, including on decisions involving foreign outreach.

“I don’t see this museum as an attempt to project soft power,” said Nicholas Bonner, founder of the Beijing gallery Koryo Studio, who has worked with Mansudae for more than 20 years. “Mansudae is a massive studio, and they need to keep working to bring revenue in from inside and outside of the country.”

The Angkor museum differs from past Mansudae projects in one significant way. According to museum officials and experts, it is the first in which Mansudae, which usually works on a commission basis, has invested a large amount of money.Photo
A worker in the museum’s gift shop. CreditLuc Forsyth for The New York Times

“It doesn’t seem to fit into the profit-making aspect that we usually hear about Mansudae,” said Adam Cathcart, a lecturer at the University of Leeds in England. “But then again, there’s always something going on behind the scenes when it comes to North Korea.”

Neither Mansudae nor the North Korean Embassy in the Cambodian capital, Phnom Penh, responded to requests for comment relayed by email, telephone and Cambodian museum officials.

Construction of the Angkor Panorama Museum began in 2011. Mansudae designed the structure and the cyclorama in consultation with a committee made up of Cambodian government officials, Mr. Yit said.

Proceeds from the museum are scheduled to be disbursed in three stages. Initially, revenue will go to Mansudae. After 10 years (or less, if costs are recovered before then), both sides will share revenue. And in the third and final stage, the museum — both the property and the management — will be transferred to Apsara.

Long Kosal, a spokesman for Apsara, said the museum was part of a long-term plan to diversify attractions at the Angkor complex and minimize the impact of growing numbers of tourists at the temples. More than 2.5 million foreigners visited the complex last year, up from about 400,000 in 2000, Mr. Long said. He said he expected an influx of tourists to the museum soon, after the central ticket booth for the complex is moved to a new building next to the museum, which is not formally part of the complex. The entrance fee for the cyclorama section is $15 for foreign tourists.

In the meantime, museum officials say they are averaging only about 20 visitors a day. On a recent afternoon, there were almost none to be seen. As one of the few approached the main hall, a worker rushed to turn on the lights, explaining that the staff had been instructed to keep the lights and air-conditioning at a minimum to save money.

“It’s very hot and humid here, not cool like back home,” a young North Korean woman working in the museum cafe said in fluent English. “It’s been difficult to adjust.”




fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.



Vamos compartilhar.


--br 

Museu em Siem Reap (Camboja) impressiona por abrigar um impressionante mural em 360 graus.

O museu foi financiado pelo regime comunista da Coreia do Norte.

Museu tem mural em 360 graus do tamanho de quatro quadras de basquete.



Trecho do painel no museu do Camboja | Luc Forsyth/The New York TimesNo mural estão mais de 45 mil figuras. O trabalho artístico reflete um período do século XII.



Um museu aberto em dezembro em Siem Reap (Camboja) impressiona por abrigar um impressionante mural em 360 graus cuja área equivale à de quatro quadras de basquete.



O mais curioso é que quase tudo no museu Angkor Panorama, contou o "New York Times", não veio de um grande investidor internacional do campo da arte.Dinheiro, conceito, design e artistas foram cedidos por um estúdio da Coreia do Norte.


O museu foi financiado pelo regime comunista da Coreia do Norte
| Luc Forsyth/The New York Times

Apesar de pertencer ao país mais fechado do mundo, o estúdio Mansudae tem atravessado as fronteiras norte-coreanas nos últimos anos e aportado com trabalhos artísticos em vários países da África, do Oriente Médio, do Sudeste Asiático e até na Alemanha.


fonte: http://blogs.oglobo.globo.com/pagenotfound/post/museu-tem-mural-com-360-graus-do-tamanho-de-quatro-quadras-de-basquete.html

O Museu Nacional de Arqueologia, em Lisboa, acolhe 210 peças que contam a história da Lusitânia Romana e ensaia uma inovação - audioguias por infravermelhos

A exposição intitula-se 'Lusitânia Romana, origem de dois povos' é inaugurada na terça-feira e estará patente até 30 de junho, naquele museu. Das 210 peças expostas, 81 são provenientes de Portugal e as restantes 129 de Espanha.
PUB



Entre as várias peças expostas em dez núcleos, os responsáveis da mostra realçaram uma inscrição em pedra em carateres latinos, segundo a fonética lusitana, originária de Arronches, que abre a exposição, e a Tábua de Vipasca, proveniente de Aljustrel, um dos dois únicos regulamentos de extração mineira, do mundo romano, conhecidos - o outro encontra-se no Museu Geológico, do Laboratório Nacional de Energia e Geologia.

Como explicou Carlos Fabião, um dos comissários da exposição, os termos legislativos da exploração mineira no tempo romano "era muito idêntica à atual, o subsolo é propriedade do Estado, que estabelecia concessões para a sua exploração".

'Lusitânia Romana, origem de dois povos' esteve patente, no ano passado, no Museu de Arte Romana, em Mérida, e em julho apresentar-se-á no Museu Nacional Arqueológico, em Madrid.

A exposição em Lisboa inclui algumas peças que não foram apresentadas em Mérida, nomeadamente um sarcófago do século III antes de Cristo, decorado com as estações do ano e o pisar da uva, encontrado em Reguengos de Monsaraz, que foi restaurado e se encontra em condições de expor, disse o diretor do museu, António Carvalho, outro dos comissários da mostra.

Esta exposição recebeu, no ano passado, quando esteve patente em Mérida, o Prémio Internacional "Genio Protector da Colonia Augusta Emerita", atribuído pela Fundação de Estudos Romanos e pelo Grupo de Amigos do Museo Nacional de Arte Romano de Mérida, em Espanha.

Jose Maria Álvarez Martínez, o terceiro comissário da exposição, que se afirmou como "um lusitano convicto e confesso", realçou o facto de a mostra traçar uma história sem fronteiras, "a Lusitânia entendida na sua totalidade, tal como foi traçada no tempo do imperador Augusto".

O investigador realçou, entre as peças expostas, uma estela que refere Cornelius Bocchus, que foi um dos homens mais importantes da Lusitânia, tendo sido encarregado de obras públicas durante cinco anos, o que não acontecia habitualmente, e sacerdote do culto do Imperador.

A estela (monumento em pedra com inscrição) revela a oferta de um relógio (de sol) à casa de Papiria (uma família influente), e a cópia oficial do Disco de Teodósio, em prata, último imperador de Roma, em que está representada a família imperial, com os seus filhos Horácio e Arcádio, que dividiram o império, após a sua morte, e ainda uma representação da fecundidade da terra. Nesta representação, o imperador surge ladeado pela guarda germana e não os tradicionais centuriões.

A peça original, datada de 388 depois de Cristo, foi encontrada num campo de amendoeiras, nos arredores de Mérida e encontra-se na Real Academia de História, em Madrid, que a adquiriu na década de 1850, e de onde "nunca sai". "O seu custo, na época, paralisou as atividades da instituição durante um ano", contou Álvarez Martínez.

A exposição foi pensada no sentido de estabelecer as mais diferentes ligações entre as peças, e contar a história de uma província, que, sendo a mais ocidental do império, participava na sua vida política e administrativa, conquistada pelos romanos, em 218 antes de Cristo, realçou António Carvalho.

Os lusitanos, apesar de adotarem usos e costumes romanos, mantiveram o culto de alguns dos seus deuses, nomeadamente de Endovélico, do qual se encontra na mostra um busto em mármore alentejano, material aliás maioritariamente utilizado nas obras de arte e nos retratos escultórios da província.

Por outro lado, como testemunha uma das estelas patentes, os lusitanos ocuparam lugares na administração romana, como Quintus Iulius Maximus, que desempenhou funções na Sicília e em Narbonne, no sul da atual França.

A exposição, que encerra a Mostra Espanha 2015 em Lisboa, ensaia uma inovação - audioguias por infravermelhos, que apresentam textos em espanhol, português e inglês, de modo a "fundir os conteúdos científicos do catálogo com a leitura das peças de uma forma acessível a todos os públicos", explicou António Carvalho. Esta nova tecnologia foi desenvolvida por uma "startup" de Braga.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.


Vamos compartilhar.

Salina Slănic, cea mai mare din Europa şi locul cu cel mai pur aer de pe planetă. --- Salina Slanic, o maior da Europa e de casa para o ar mais puro do planeta.

Până la ce adâncime se poate ajunge cu „colivia“ în miezul pământului


Salina Slănic, din staţiunea cu acelaşi nume din Prahova, deţine câteva superlative speciale: este cea mai mare din Europa ca dimensiuni, volumul de sare excavată fiind de 2,9 milioane de metri cubi, şi deţine cel mai pur aer de pe planetă, lipsit aproape total de radiaţii şi poluare







Aflată la aproximativ 100 de kilometri de Bucureşti şi 44 km de Ploieşti, staţiunea Slănic este o destinaţie recunoscută pentru activitatea balneoturistică încă din anul 1853, când a fost declarată staţiune turistică de interes naţional.

Printre superlativele Salinei Slănic (Mina Unirea), cel mai important obiectiv turistic dar şi de sănătate din staţiune, se numără un volum imens de sare excavată, 2,9 milioane de metri cubi, care a dus la crearea unor cavităţi cu volume gigantice, respectiv 14 camere cu profil trapezoidal având circa 80.000 de metri pătraţi.

Cele 14 camere au o deschidere de 10 metri la tavan, 32 de metri la talpă, iar înălţimea este de 54 de metri. Adâncimea salinei este de 208 metri. Dimensiunile impresionante au consacrat salina ca cea mai mare din Europa.
Două ore la pas pentru a parcurge salina

Potrivit documentelor existente, moşia Slănic a fost cumpărată de spătarul Mihai Cantacuzino în jurul anului 1685. În 1713, moşia Slănic a fost donată Mănăstirii Colţea din Bucureşti. În perioada 1943-1970, mina a fost în exploatare, iar după 1970, a devenit obiectiv turistic.

Accesul vizitatorilor era asigurat prin coborârea cu o „colivie” prin puţul de extracţie, amenajat pentru transportul de persoane, până la adâncimea de 208 m. De anul trecut, după ce liftul s-a defectat, vizitarea se face cu ajutorul microbuzelor. Turiştii pot observa pe traseu elementele din structura internă a masivului de sare, benzile divers colorate, cu nuanţe de gri şi alb ale sării, dar şi vechile locuri în care era exploatată sarea.

Parcurgerea la pas a salinei durează aproximativ două ore, timp în care vă puteţi bucura şi de beneficiile mediului salin.
Cel mai pur aer de pe planetă

“Palate de sare” din interior au un microclimat constant, o temperatură constantă pe tot timpul anului de 13º C, o umiditate a aerului de cca. 60% şi aerosoli salini cu efecte terapeutice asupra sănătăţii, fapt care a dus la amenajarea salinei atât pentru agrement, cât şi pentru tratament în maladiile respiratorii.

Condiţiile din mină creează premisele pentru cel mai pur aer de pe planetă, din care lipsesc aproape total radiaţiile şi poluarea. Institutul Naţional de Fizică şi Energie Nucleară efectuează frecvent în salină teste şi măsurători, iar salina este în cărţi pentru amenajarea unui centru studii cosmice european.
Spaţiu de tratament şi relaxare

În interior este amenajat un sanatoriu cu 50 de locuri dotat cu paturi, scaune, mese, unde vizitatorii cu afecţiuni respiratorii pot petrece câteva ore în linişte. Un tratament de două săptămâni este suficient pentru pacienţii cu probleme pulmonare.

De asemenea, în salină sunt amenajate locuri de joacă cu tobogane, balansoare şi leagăne, terenuri de sport, volei, handbal, tenis, carting şi minifotbal, o sală cu mese de biliard şi un bufet. Deseori, în mina Unirea se organizează diverse competiţii sportive, concursuri, expoziţii şi concerte.

Spectaculoase sunt concursurile naţionale şi internaţionale de aeromodelism, posibile datorită climatului deosebit în care viteza de circulaţie a aerului este aproape de “0”.

Cea mai spectaculoasă cameră a salinei este Sala Genezei, în care se află busturile în sare ale lui Traian, Decebal şi Burebista precum şi scuplturi cu elemente specifice poporului daco-roman. În salină mai există un basorelief al lui Mihai Viteazul, precum şi un bust al lui Mihai Eminescu.

Peste 150.000 de persoane coboară anual în Salina Slănic.








fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.


Vamos compartilhar.



--br via tradutor do google

Salina Slanic, o maior da Europa e de casa para o ar mais puro do planeta. Para que profundidade pode ser alcançado por "gaiola" em terra média

Coloque a água mais pura do planeta

Publicado por: Lazareanu Razvan 26 de janeiro de 2016
Salina Slanic resort em Prahova mesmo nome, tem alguns superlativos especiais: o maior da Europa em tamanho, a quantidade de sal que está sendo escavado 2,9 milhões de metros cúbicos, e possui o ar mais puro do planeta, livre radiação quase total e poluição

Localizado a cerca de 100 quilômetros de Bucareste e 44 km de Ploiesti, Slanic é um destino reconhecido para a atividade de turismo banho desde 1853, quando o resort foi declarada de interesse nacional.

Entre os superlativos Sal Slănic (Mina Unirea), o mais importante de turismo e saúde resort são uma enorme quantidade de sal escavada 2,9 milhões de metros cúbicos, o que levou à criação de cavidades com volumes gigantescos, respectivamente 14 quartos trapezoidais com 80.000 metros quadrados.

Os 14 quartos têm uma abertura do teto de 10 metros, 32 metros na base e a altura é de 54 metros. A profundidade meu é 208 metros. Sal dimensões impressionantes consagrado como o maior da Europa.

Duas horas a pé para procurar solução salina

De acordo com os documentos existentes Slănic propriedade foi comprada por Mihai Cantacuzino em torno de 1685. Em 1713 a propriedade foi doada Mosteiro Slănic canto de Bucareste. Durante 1943-1970, a mina estava em operação, e depois de 1970 se tornou uma atração turística.

Acesso de visitantes foi fornecida por uma redução "gaiola" por poço de extração providenciado para o transporte de pessoas, a uma profundidade de 208 m. No ano passado, após o elevador quebrou, a visita é feito com microônibus. Os turistas podem ver a rota dos elementos maciços de a estrutura interna de sal, faixas coloridas com tons de cinza e branco do sal e os antigos lugares onde sal foi extraído.

Navegue para a etapa mina leva cerca de duas horas, durante o qual você também pode desfrutar dos benefícios do ambiente salino.

O ar mais puro do planeta

"Salt Palace" insiders tem um microclima constante, uma temperatura constante de 13 ° C durante todo o ano, uma humidade de aprox. 60% aerossóis de sal com efeitos terapêuticos sobre a saúde, o que resultou em planejamento de lavra, tanto para lazer, bem como para o tratamento de doenças respiratórias.

Condições na mina cria as condições para o ar mais puro do planeta, que carece de radiação quase total e poluição. Instituto Nacional de Física e Energia Nuclear faz testes e medições frequentes em sal e sal está nos cartões para a construção de um centro europeu de estudos cósmicos.

Tratamento do espaço e relaxamento

O interior é organizado um sanatório com 50 lugares, equipados com camas, cadeiras, mesas, onde os visitantes com respiratório pode passar algumas horas em silêncio. Um tratamento de duas semanas é suficiente para pacientes com problemas pulmonares.

Também em solução salina são playgrounds arranjado com escorregadores, gangorras e balanços, esportes, voleibol, andebol, ténis, karting e futebol, uma sala com mesa de bilhar e um buffet. Muitas vezes, a união mina organiza competições diversas, concursos, exposições e concertos.

Spectacular competições nacionais e internacionais de modelagem avião, possível devido à velocidade do ar climática está perto de "0".

O quarto mais espetacular é meu Genesis Hall, está localizado em bustos de sal de Trajano, Decebal Burebista e esculturas com elementos específicos pessoas Daco-romanas. Em solução salina há um alívio de Michael, o Bravo, e um busto de Mihai Eminescu.

Mais de 150.000 pessoas anualmente em Salina Slanic para baixo.