Ouvir o texto...

terça-feira, 8 de março de 2016

Monuments Go Thanh Tan Thanh hamlet, Tan Thuan Binh Commune, Cho Gao District, Tien Giang Province, Vietnam. --- DI TÍCH KHẢO CỔ GÒ THÀNH. --- Monumentos no Vietnam.


Located in a residential area, Mr Van Market, Phuoc Hung commune Post 200m and the People's Committee of Cho Gao District 6 km to the north.
Address: Go Thanh, Tan Thanh hamlet, Tan Thuan Binh Commune, Cho Gao District, Tien Giang Province.



Go To name appears as the first Vietnamese to explore this land; see on the mound with brick, for it is a vestige of the past, so named Go To, for the purpose of marking a place in the colony area.


Archeologists have analyzed some samples here by means of C14 (carbon - 14), concluded that archaeological relics dating from the Go List IV century to the eighth century AD. This is a special relic because it was preserved intact and rich in various types of archaeological sites such as residence, architectural sites, burial sites, especially sites with architecture temples side by side with different scales, so grandiose, but only part of the background.

In addition, especially because the artifacts here are very diverse, representing the civilization of a country's stock when it is called the Kingdom of Funan not only on the east and west of South Vietnam which eastern stretches to both Cambodia and Thailand coastal part. Through old books, shows Oc Eo culture is the culture of Funan kingdom.

At that time, the kingdom to the Funan is the most powerful kind in Southeast Asia, with the largest commercial port, goods exchange with many countries around the world. Funan society consists mainly of strata: farmers, businessmen, clan and clergy. Funan king called King Mountain. Funan people are worshiping the gods.

In 1941, L. Malleret, a French archaeologist who discovered this place, and then he has to collect some artifacts for publication in French of the Oc Eo culture. In 1979, there are some officers here Tien Giang Museum survey, and 8 years later, in May 7/1987, an archaeological survey was conducted formally and has come to the conclusion: Monuments archaeological slats of the Oc Eo culture (Oc Eo, Khmer language means "the light", "bright spot" is the ancient name of the Ba - Sap mountain now Vong the commune, Thoai Son district , An Giang province).

In 3 years, from 1988 to 1990, Tien Giang Museum in conjunction with the Center of Archaeology (Institute for Social Sciences and Humanities at National City. Ho Chi Minh City) has conducted 3 consecutive seasons of excavation, survey monuments this. "In 1994, the Ministry of culture - Information has also recognized archaeological site of Go City is" monuments National cultural history ", according to Decision No. 3211 / QDBT dated 12.12.1994.

Before excavation, here is a simple soccer field of local self-created. After heavy rains, some people picked up the pieces of small gold and 16 karat thin. At the same time, found on the ground sometimes emerges seat seams tiles, pottery shards color or no color, a few pieces of broken statues and plenty of boulders ...

After the excavation, restoration and embellishment ruins, archaeologists have found in the lower fields to the west and southwest of the high hills are vestiges of residence. At a depth of about 1.5 to 3 meters, discovered many broken pottery; several hoses; much remains of cattle, swine and fish bones; many traces of ash, charcoal, fruit shell, water coconut leaves; along with a few wooden poles processing trace. In the center of high mounds of brick towers were built next to each other, is just part of the background.

In the middle of the temples are the church pit wells form a square with many different styles, with a depth of 1.5 to 3 meters. Bottom hole sometimes with gold pieces cut into squares or circles lotus shaped, carved with animals, mainly elephant, a little ash, the wooden stick about 40 cm square edges are stacked according square, yellow sand layers and layers of alternating conglomerate. Background fortified tower was built with layers of various sized bricks.
Archaeologists have discovered 271 artifacts in gold, and stone, terracotta featuring candles fundamental Van Ho Oc Eo, as follows:
- 196 relics including 111 gold artifacts found in the tomb, 85 relics found within the architectural monuments. Most of the artifacts are pieces of gold foil with uneven sizes, including some of the pieces are carved elephants, lotus.

- 6 bronze artefacts found on the surface of the area of ​​architecture, consisting of two rings (including one ring shaped elephant head), 1 booby spread, 1 small copper tubes and 2-piece trapezoidal copper.

- 22 stone artefacts found in almost all areas in tombs and architecture, notably including two statues (1 Vixnu intact god statues and statues of gods 1 broken head, legs and hand), 2 beads made of precious stones, 5 fragments of circular cylindrical pillars are made of sandstone and dark purple on the body can touch the leaf pattern, two rectangular stones pegged at 2 top seed in the temple door frame or stone in the tomb, 2 blocks square with vertical hole to plug fetishes or statue, a piece of carved Sanskrit epigraphy leaving only the head of the words that content refers to a certain character was worshiped in the area and refers to rice.

- 47 terracotta artefacts found in soil mixed with numerous potsherds
-In surface area of ​​architecture and tombs, including 6 reliefs with stamping humanoid, 18 plumb spinning, 10 small cups of raw, 1 wheel relics, artifacts 12 Figure plum and the "settling the "

- Also in sites also have a lot of bricks used to build the structures and graves tang.Do is typical of the archaeological site of Go To
- Currently, the ruins have been restored Go To embellish, surrounded by fences, the main port is designed in the textures, patterns of Oc-Eo culture is very unique, with a cover cover some important temples, a display of artifacts and relics in the temple a large campus, spacious.

Members Go to the monument we see the church pit buried underground for thousands of years, the gallery's exhibits remarkable relic 1 Vishnu statue intact form, 1 and 1 subject Statue gods are only the body; 1 small piece of stone epigraphy Sanskrit (ancient Sanskrit) is very limited definition; has all of the gas model, men's individual and the combination of both - symbolizes the origin of human development; and 2 purple gemstone beads in blue and white.

Also in the gallery, we also found many pieces average, more coarse pottery, fine red or brown colored, decorations, and several leaf ceramic threads ...







Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.






--vt



DI TÍCH KHẢO CỔ GÒ THÀNH



1. Tên di tích: Di tích khảo cổ Gò Thành
2. Loại công trình: Khảo cổ học
3. Loại di tích: Di tích văn hóa
4. Quyết định: Đã xếp hạng di tích lịch sử cấp Quốc Gia theo quyết định số 3211/QĐ-BT ngày 12 tháng 12 năm 1994
5. Địa chỉ di tích: Gò Thành, ấp Tân Thành, xã Tân Thuận Bình, huyện Chợ Gạo, tỉnh Tiền Giang.
6. Tóm lược thông tin về di tích

Di tích Gò Thành thuộc ấp Tân Thành, xã Tân Thuận Bình, huyện Chợ Gạo, tỉnh Tiền Giang, nằm trong khu dân cư, cách chợ Ông Văn, xã Đăng Hưng Phước 200m và cách Ủy ban nhân dân huyện Chợ Gạo 6 km về phía Bắc.

Tên gọi Gò Thành xuất hiện khi những người Việt đầu tiên đến khai phá vùng đất này; thấy trên gò có nhiều gạch, cho đó là vết tích của một thành xưa nên đặt tên là Gò Thành, với mục đích đánh dấu một vị trí trong khu vực quần cư.

Các nhà khảo cổ đã phân tích một số mẫu vật nơi đây bằng phương pháp C14 (Cacbon – 14), kết luận là khu di tích khảo cổ Gò Thành có niên đại từ thế kỷ IV đến thế kỷ VIII sau Công nguyên. Đây là một khu di tích đặc biệt vì nơi đây còn lưu giữ khá nguyên vẹn và phong phú về nhiều loại hình di chỉ như di chỉ cư trú, di chỉ kiến trúc, di chỉ mộ táng, nhất là di chỉ kiến trúc với nhiều đền tháp ở cạnh nhau có quy mô khác nhau, rất hoành tráng, tuy chỉ còn phần nền. Ngoài ra, còn đặc biệt vì các hiện vật nơi đây rất đa dạng, biểu thị cho nền văn minh của một quốc gia cổ khi đó có tên là Vương quốc Phù Nam không chỉ có ở phía đông và tây Nam Bộ của Việt Nam mà trải dài đến cả miền đông Campuchia và một phần duyên hải Thái Lan. Qua thư tịch cổ, cho thấy văn hoá Óc Eo chính là văn hoá của vuơng quốc Phù Nam. Thời đó, Phù Nam là vương quốc vào loại hùng mạnh nhất ở Đông Nam Á, có những thương cảng lớn, giao lưu hàng hoá với nhiều nước trên thế giới. Xã hội Phù Nam gồm chủ yếu là các giai tầng: nông dân, thương nhân, thị tộc và tăng lữ. Vua Phù Nam được gọi là vua Núi. Người Phù Nam rất sùng bái thần linh.

Năm 1941, L. Malleret, một nhà khảo cổ học người Pháp đã phát hiện ra nơi này và sau đó ông đã thu thập một số hiện vật cho công bố ở Pháp là thuộc nền văn hoá Óc Eo. Năm 1979 mới có một số cán bộ Bảo tàng Tiền Giang đến đây khảo sát, và 8 năm sau, vào tháng 7/1987, một cuộc điều tra khảo cổ học mới chính thức được tiến hành và đã đi đến kết luận: Di tích khảo cổ Gò Thành thuộc nền văn hoá Óc Eo (Óc Eo, tiếng Khơme có nghĩa là “vùng sáng”, “điểm sáng” là tên gọi từ xa xưa của vùng Ba Thê – núi Sập nay là xã Vọng Thê, huyện Thoại Sơn, tỉnh An Giang). Trong 3 năm, 1988 – 1990, Bảo tàng Tiền Giang kết hợp với Trung tâm Khảo cổ học (thuộc Viện KHXH và Nhân văn Quốc gia tại TP. Hồ Chí Minh) đã tiến hành liên tục 3 mùa khai quật, khảo sát di tích này.” Vào năm 1994, Bộ Văn hoá – Thông tin cũng đã công nhận di tích khảo cổ Gò Thành là “Di tích lịch sử văn hoá Quốc gia”, theo Quyết định số 3211/QĐBT ngày 12/12/1994. 

Trước khi khai quật, nơi đây là một sân bóng đơn sơ tự tạo của địa phương. Sau trận mưa lớn, một vài người dân đã nhặt được những mảnh vàng nhỏ và mỏng khoảng 16 kara. Đồng thời, thấy trên mặt đất thỉnh thoảng có chỗ nổi lên các vỉa gạch, những mảnh gốm màu hoặc không có màu, một vài mảnh tượng vỡ và khá nhiều viên đá cuội…

Sau các đợt khai quật, trùng tu và tôn tạo di tích, các nhà khảo cổ đã nhận thấy ở phía ruộng thấp về phía tây và tây nam của gò cao là di chỉ cư trú. Ở độ sâu khoảng 1,5 đến 3 mét, phát hiện có nhiều gốm cổ bị vỡ; nhiều vòi bình; nhiều di cốt trâu bò, heo và xương cá; nhiều dấu vết tro, than, vỏ trái cây, lá dừa nước; cùng với vài cọc gỗ có dấu vết gia công. Ở trung tâm gò cao là những đền tháp bằng gạch được xây dựng cạnh nhau, hiện chỉ còn phần nền. Chính giữa các đền tháp là những hố thờ dạng giếng hình vuông với nhiều kiểu dáng khác nhau, có độ sâu từ 1,5 đến 3 mét. Phía đáy hố thi thoảng có các mảnh vàng hình vuông hoặc hình tròn cắt hình cánh sen, có khắc hình các con vật, chủ yếu là hình voi, một ít tro, các thanh gỗ hình vuông cạnh khoảng 40 cm được chồng lên nhau theo hình vuông, các lớp cát vàng và các lớp cuội xen kẽ. Nền tháp được xây dựng kiên cố với những lớp gạch có kích thước đa dạng. 

Các nhà khảo cổ đã phát hiện 271 di vật bằng vàng, đồng đá, đất nung mang nét đặc trưng cơ bản của nến văn hó Óc Eo, cụ thể như sau:

- 196 di vật bằng vàng gồm 111 di vật được tìm thấy trong các ngôi mộ, 85 di vật được tìm thấy trong phạm vi các di tích kiến trúc. Hầu hết những di vật đều là những mảnh vàng lá mỏng có kích thước không đều nhau, trong đó có một số mảnh được chạm hình voi, hình hoa sen.

- 6 di vật bằng đồng được tìm thấy trên bề mặt của khu vực kiến trúc, gồm 2 chiếc nhẫn (trong đó có 1 nhẫn hình đầu voi), 1 xập xòe, 1 ống đồng nhỏ và 2 mảnh đồng hình thang.

- 22 di vật bằng đá được tìm thấy ở hầu khắp trong khu vực mộ táng và kiến trúc, trong đó đáng chú ý là 2 pho tượng (1 pho tượng thần Vixnu còn nguyên và 1 pho tượng nam thần bị gãy đầu, chân và tay), 2 hạt chuỗi làm bằng đá quý, 5 mảnh vỡ của những chiếc cột hình trụ tròn dược làm bằng đá sa thạch màu tím sẫm và trên thân có chạm hoa văn hình lá, 2 phiến đá hình chữ nhật có chốt ở 2 đầu giống khung cửa trong các đền thờ hay đá xây trong lăng mộ, 2 khối đá hình vuông có lỗ xuyên trục dọc để cắm vật thờ hay tượng thờ, một mảnh minh văn có khắc chữ Phạn chỉ còn lại phần đầu của hàng chữ mà nội dung đề cập đến một nhân vật nào đó đã được tôn thờ ở trong vùng và đề cập đến cây lúa.

- 47 di vật bằng đất nung được tìm thấy trong lớp đất có lẫn nhiều mảnh gốm nằm trên bề mặt của khu vực kiến trúc và mộ táng, gồm 6 phù điêu có dập hình người, 18 dọi xe sợi, 10 chén nhỏ thô, 1 di vật hình bánh xe, 12 hiện vật hình trái mận và hình “oản”

- Ngoài ra ở di chỉ này còn có rất nhiều gạch dùng để xây dựng các công trình kiến trúc và các mộ táng.Đó chính là đặc trưng tiêu biểu của di chỉ khảo cổ Gò Thành

- Hiện nay, khu di tích Gò Thành đã được trùng tu, tôn tạo, có tường rào bao quanh, cổng chính được thiết kế theo những hoạ tiết, hoa văn thuộc nền văn hóa Óc-Eo rất độc đáo, có một nhà bao che một số đền tháp quan trọng, một nhà trưng bày hiện vật của di tích và một đình thần trong khuôn viên rộng lớn, khang trang.

Đến di tích Gò Thành ta được thấy các hố thờ bị chôn vùi dưới lòng đất hàng nghìn năm,trong nhà trưng bày hiện vật của khu di tích đáng lưu ý có 1 tượng thần Vishnu còn nguyên dạng, 1 tượng nữ thần và 1 tượng nam thần đều chỉ còn phần thân; 1 mảnh đá nhỏ có minh văn Phạn ngữ (chữ Phạn cổ) còn rất ít nét; có đủ cả mô hình sinh thực khí nữ, nam riêng biệt và sự kết hợp của cả hai - biểu trưng cho nguồn gốc phát triển nhân loại; và 2 hạt đá quý màu tím xanh và trắng trong.

Cũng trong nhà trưng bày, ta còn thấy có nhiều mảnh bình, nhiều gốm thô, mịn có tô màu đỏ hoặc nâu, hoa văn trang trí, và vài lá đề bằng gốm…




-


















--br via tradutor do google
Monumentos Go Thanh Tan Thanh aldeia, Tan Thuan Binh Comuna, Cho Gao District, Tien Giang Province, Vietnam.

localizado em uma área residencial,

Sr. Van Market, Phuoc Hung comuna Pós 200m e Comitê Popular da Cho Gao District 6 km para o norte.
Endereço: Ir Thanh, Tan Thanh aldeia, Tan Thuan Binh Comuna, Cho Gao District, Tien Giang Province.
-
Ir para o nome aparece como a primeira Vietnamita para explorar esta terra; veja no monte com tijolo, porque é um vestígio do passado, assim chamado Go To, com a finalidade de marcar um lugar na área da colônia.
-
Arqueólogos analisadas algumas amostras aqui, por meio de C14 (carbono - 14), concluiu que os vestígios arqueológicos que datam do século Go Lista IV do século VIII dC. Esta é uma relíquia especial porque foi preservada e rica em vários tipos de sítios arqueológicos, como residência, sítios arqueológicos, locais de enterro, especialmente sites com arquitetura templos lado a lado com diferentes escalas, tão grandioso, mas apenas uma parte do fundo.
-
Além disso, especialmente porque os artefatos aqui são muito diversas, representando a civilização do estoque de um país quando é chamado o Reino de Funan não só no leste e oeste do Vietnã do Sul, que oriental estende-se para o Camboja ea Tailândia parte costeira. Através de livros antigos, mostra a cultura Oc Eo é a cultura do Funan reino.
-
Naquela época, o reino à Funan é o tipo mais poderoso no Sudeste Asiático, com o maior porto comercial, a troca de mercadorias com muitos países ao redor do mundo. sociedade Funan consiste principalmente em estratos: agricultores, empresários, clan e do clero. Funan rei chamou King Mountain. Funan pessoas estão adorando deuses.
-
Em 1941, L. Malleret, um arqueólogo francês que descobriu este lugar, e então ele tem que recolher alguns artefatos para publicação em francês da cultura Oc Eo. Em 1979, há alguns oficiais aqui inquérito Tien Giang Museum e 8 anos depois, em maio 7/1987, uma pesquisa arqueológica foi conduzido formalmente e chegou à conclusão: Monumentos slats arqueológicos da cultura Oc Eo (Oc Eo, língua khmer significa "a luz", "ponto brilhante" é o antigo nome do Ba - mountain Sap agora Vong comuna, distrito Thoai Filho , An Giang província).
-
Em 3 anos, de 1988 a 1990, Tien Giang Museum, em conjunto com o Centro de Arqueologia (Instituto de Ciências Sociais e Humanas da National City. Ho Chi Minh City) realizou 3 temporadas consecutivas de escavação, monumentos inquérito isso. "Em 1994, o Ministério da cultura - Informações também reconheceu sítio arqueológico de Go City é" monumentos nacionais história cultural ", de acordo com a Decisão n.º 3211 / QDBT datado de 12.12.1994.
-
Antes de escavação, aqui é um campo de futebol simples de auto-criado local. Após fortes chuvas, algumas pessoas pegou os pedaços de ouro em pequena e 16 quilates fina. Ao mesmo tempo, encontrou no chão, às vezes emerge telhas costuras de assento, cor cacos de cerâmica ou sem cor, algumas peças de estátuas quebradas e abundância de pedras ...
-
Após a escavação, restauração e embelezamento ruínas, os arqueólogos encontraram nos campos mais baixos para o oeste e sudoeste dos altos montes são vestígios de residência. A uma profundidade de cerca de 1,5 a 3 metros, descobriu muitos cerâmica quebrado; várias mangueiras; ainda há muito de bovinos, suínos e ossos de peixes; muitos traços de cinzas, carvão vegetal, casca de frutas, folhas, água de coco; juntamente com uma postes de madeira poucos vestígios de processamento. No centro de altos montes de torres de tijolos foram construídas ao lado do outro, é apenas uma parte do fundo.
-
No meio dos templos são os poços igreja pit formar um quadrado com muitos estilos diferentes, com uma profundidade de 1,5 a 3 metros. orifício inferior às vezes com peças de ouro cortadas em quadrados ou círculos de lótus em forma, esculpida com animais, principalmente de elefante, um pouco de cinzas, a vara de madeira de cerca de 40 cm bordas quadradas são empilhadas de acordo quadrados, camadas de areia amarela e camadas alternadas de conglomerado. Background torre fortificada foi construída com camadas de vários tijolos de tamanho.
Arqueólogos descobriram 271 artefatos em ouro e pedra, terracota com velas fundamentais Van Ho Oc Eo, como segue:
- 196 relíquias das quais 111 artefatos de ouro encontrados no túmulo, 85 relíquias encontradas dentro dos monumentos arquitetônicos. A maioria dos artefatos são pedaços de folha de ouro com tamanhos irregulares, incluindo algumas das peças são elefantes esculpidos, lótus.
-
- Artefactos 6 de bronze encontrado na superfície da área de arquitetura, que consiste em dois anéis (incluindo um anel em forma de cabeça de elefante), 1 booby spread, 1 tubos de cobre pequenas e trapezoidal cobre de 2 peças.
-
- 22 artefactos de pedra encontrados em quase todas as áreas em túmulos e arquitectura, nomeadamente incluindo duas estátuas (1 Vixnu estátuas do deus intacta e estátuas de deuses 1 cabeça quebrada, pernas e mão), 2 contas feitas de pedras preciosas, 5 fragmentos de pilares cilíndricos circulares são feitas de arenito e roxo escuro sobre o corpo pode tocar o padrão de folha, duas pedras retangulares indexada em 2 semente superior na moldura da porta do templo ou pedra no túmulo, 2 blocos quadrados com furo vertical para ligar fetiches ou estátua, um pedaço de esculpido epigraphy sânscrito deixando apenas a cabeça das palavras que conteúdo refere-se a um determinado personagem era adorado na área e refere-se ao arroz.
-
- Artefactos 47 de terracota encontrados no solo misturado com numerosos fragmentos de cerâmica
área de superfície -Em da arquitetura e túmulos, incluindo 6 relevos estampados humanóide, 18 prumo fiação, 10 copos pequenos de matéria, relíquias 1 roda, artefatos 12 Figura ameixa ea "resolução do "
-
- Também em sites também tem um monte de tijolos utilizados para construir as estruturas e sepulturas tang.Do é típico do sítio arqueológico de Go To
- Atualmente, as ruínas foram restauradas Ir para embelezar, rodeado por cercas, o principal porto é projetado nas texturas, padrões de cultura Oc-Eo é muito original, com uma tampa cobrir alguns templos importantes, uma exposição de artefatos e relíquias no templo um grande campus, espaçoso.
-
Membros Ir para o monumento, vemos o pit igreja enterrado no subsolo durante milhares de anos, as exibições da galeria notável relíquia 1 Vishnu estátua forma intacta, 1 e 1 sujeitos Estátua deuses são apenas o corpo; 1 pedaço pequeno de epigrafia pedra sânscrito (antiga sânscrito) é a definição muito limitada; tem todo o modelo de gás, individuais dos homens e da combinação de ambos - simboliza a origem do desenvolvimento humano; e 2 contas de pedras preciosas roxas em azul e branco.
-
Também na galeria, também encontramos muitas peças, em média, cerâmica mais grosseiro, decorações vermelhas ou cor marrom, muito bem, e folha vários segmentos de cerâmica ...

Concert classique en prélude à l'ouverture du musée du Louvre d'Abou Dhabi

Le Gustav Mahler Jugendorchester, orchestre de jeunes talents européens basé à Vienne, interprétera deux créations en première mondiale le 16 mars aux Emirats dans le cadre d'un programme culturel en prélude à l'ouverture du musée du Louvre d'Abou Dhabi, ont annoncé les organisateurs.


L'orchestre sera dirigé par Christoph Eschenbach et le concert, sur l'île de Saadiyat, sera intitulé "Inspirations universelles" pour "célébrer l'idée d'universalité" exprimée par le musée qui devrait ouvrir avant la fin de l'année près de la capitale des Emirats arabes unis.


La composition française de la soirée sera signée par l'un des plus grands compositeurs contemporains français, Bruno Mantovani. Intitulée "Once upon a Time", la pièce sera interprétée par le violoncelliste Gautier Capuçon, précise un communiqué. Aucune date officielle n'a été annoncée pour l'inauguration du Louvre d'Abou Dhabi, qui s'étendra sur 64.000 m2.

Paris et Abou Dhabi ont signé en 2007 un accord sans précédent pour 30 ans portant sur la conception et la mise en oeuvre par l'Agence France-Muséums du Louvre aux Emirats.
Cet accord représente au total un milliard d'euros, auquel il faut ajouter 500 millions d'euros pour le coût estimé de la construction du musée, conçu par l'architecte Jean Nouvel.
Le Louvre d'Abou Dhabi a vocation à devenir un musée universel du monde arabe. Il présentera des œuvres allant de l'Antiquité à nos jours.


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.


MUSEOS Y ESPACIOS DE RESPETO: PROXÉMICA - · en CULTURA, MUSEO,MUSEOGRAFÍA, OPINIÓN, RELATO. ·

Imaginemos por un momento que nos encontramos visitando un Museo de Arte. Por azares del destino, nadie más que nosotros está en la sala de los impresionistas del museo. Disfrutamos del momento y el tiempo en la sala pensando que esa es la única forma en la que todos deberíamos disfrutar de un museo, en soledad y, como mucho, en pareja. La percepción que tenemos de las obras en soledad es íntima y muy personal, llegando incluso a establecer un profundo vínculo emocional con todas y cada una de ellas. 

Pero esto es solo una idea fruto de la imaginación, ya que seguramente, en la cruda realidad, nos estaremos abriendo paso en la sala para poder ver un cuadro a 10 metros de distancia rodeado de turistas que no tienen muy claro que hacen allí, cuando podrían estar tomando una cerveza en una terraza tan ricamente (hemos llegado a ver a uno de ellos apoyando su hombro en un lienzo).


Pues existe una ciencia que estudia ese impacto de cambio entre lo que significa la percepción de la realidad en soledad, en contraposición con lo que es en compañía de otros, normalmente compañía muy poco deseada y de la que nos gustaría prescindir. Y no es que seamos especialmente huraños y poco sociables, sencillamente nos gusta disfrutar de la belleza en los museos sin ruidos, malos gestos, masificación, codazos e interrupciones de cualquier tipo. Esa ciencia se llama Proxémica, y hoy nos gustaría hablaros de ella.

Hootsuite

Aunque es una ciencia que se desarrolló a partir del estudio de la relación entre espacio y ser humano en ambientes de trabajo, la hemos podido también adaptar a otros ámbitos de convivencia social como son los museos. Proxémica es el estudio de como el espacio y distancias afectan, y son parte, de la comunicación no verbal entre las personas. El tamaño de una habitación, el lugar donde se coloca el mobiliario, allí donde está una puerta de entrada y salida, todo estos aspectos del espacio influyen en la comunicación interpersonal. Por ejemplo, los cubículos de las salas que son una norma en las oficinas de Estados Unidos, y que garantizan cierto espacio de intimidad, no permiten el constante movimiento y flujo de comunicación que se puede encontrar en una oficina japonesa, donde todo el mundo, incluso los jefes, tienen una mesa en espacio abierto sin divisiones. Las distancias pueden ser una poderosa metáfora en lo que se refiere a las relaciones sociales. Uno de los términos que mejor explican las relaciones interpersonales entre japoneses en “uchi” (aquellos que están dentro de una esfera de interacción) y “soto” (aquellos que están fuera de esa esfera de interacción). Examinaremos ahora dos áreas diferenciadas próximas que afectan a la comunicación intercultural: la territorialidad y el espacio de comunicación interpersonal, ambos pensando para ser aplicados en museografía.

PAH

Territorialidad

Territorialidad es un término que muchos asocian con los comportamientos en el mundo animal. Algunos animales permanecen en un territorio y actúan como si fuese suyo, defendiéndolo fieramente de posibles intrusos. Los humanos somos también seres territoriales, muchos de las guerras se han desatado precisamente por defender o conquistar territorios. Al nivel de comunicación interpersonal, existen tres diferentes tipos de territorios personales que podemos identificar: (1) primario, (2) secundario y (3) público. Los territorios de rango primario son de uso exclusivo para uso individual e incluye una burbuja imaginaria que nos rodea el cuerpo, nuestra casa, nuestra habitación, nuestro lugar en el sofá. Si pensamos en estos lugares como territorios que poseemos, podrían incluir efectos personales. Incluso en un lugar como Japón, con una orientación social grupal, donde los individuos están obligados a compartir espacios primarios, lo que es invariable es que cada miembro de una familia tiene su propio tazón de arroz y nunca lo comparte con otros. Los territorios secundarios son aquellos que se encuentran entre el territorio privado y el público, como en una pequeña sala de un museo pequeño y local donde uno se puede encontrar muy a gusto. Los territorios públicos están abiertos para todo el mundo, el banco de la sala, los cubículos de los aseos del museo, o el espacio del parking para nuestro coche.

National Advocate for People with Disabilities

Los conflictos interpersonales pueden aparecer cuando nuestro territorio personal es violado (estamos mirando un cuadro en soledad cuando alguien irrumpe en la sala con un teléfono sonando), invadiendo (se acerca a nosotros hasta casi rozarnos) o contaminando (lleva una colonia que atufa). Lo que estaría considerado como una violación, invasión o contaminación varía mucho de cultura en cultura, así como entre los propios individuos. Las culturas donde se impone el individualismo tienden a defender vehementemente su territorio, somos guardianes alerta en la defensa de nuestro espacio personal. Los individuos con fuertes orientaciones sobre el control de lo imprevisible pueden reaccionar de una manera muy diferente que los individuos que están preparados para aceptar lo desconocido. Debemos recordar que algunas violaciones, invasiones, o contaminaciones pueden ser percibidas de forma muy positiva por el tipo de relaciones interpersonales: las relaciones que uno tiene con los miembros de la familia, amantes, amigos cercanos o personas que uno respeta mucho o nos gusta realmente. Los médicos, auxiliares de vuelo, guías y vigilantes de un museo están predeterminados para invadir el territorio de los pacientes, pasajeros y visitantes en el curso de su actividad cotidiana.

Bond Chesty

Espacio de comunicación interpersonal

Proxémica también se relaciona con espacios de comunicación entre las personas. El experto E.T. Hall clasificó este espacio informal dividiéndolo en cuatro espacios de comunicación: (1) íntimo, (2) personal, (3) socia y (4) público. Según Hall, el nivel de intimidad está relacionado con el contacto físico (proxémica cero) y hasta un perímetro de 40 centímetros. El personal se encuentra entre unos 2 metros de perímetro y el social a más de esos 2 metros y hasta el límite en el que se pierde la percepción visual y el sonido. Estas distancias, en cualquier caso, pueden variar de forma significativa en relación con las diferentes culturas o al contexto de una situación. Por ejemplo, la distancia personal típica en estados Unidos y Corea del Sur es de 6 metros perimetrales alrededor de cada persona, cuando en Japón es 50 centímetros.

International Campaign to Ban Landmines

Un visitante de Corea del Sur preferirá encontrase en la sala con otros visitantes de Estados Unidos que de otra parte del mundo, por el espacio inconsciente que se dejarán unos a otros. Lo curioso es que el mismo visitante de Corea del Sur encontrará que el visitante Japonés es frío si este último pone distancia voluntariamente entre los dos. Por el contrario, el visitante japonés se sentirá amenazado si uno de Japón o Estados Unidos se acerca demasiado a él/ella.

Society for Community

El género, la edad, el estatus económico y el físico son algunas de las características, como también las psicológicas, que afectarán a la distancia de la comunicación interpersonal de los individuos.


El tema de conversación, lo mismo que la intensidad emocional del momento, son otros de los factores importantes que influyen. Hombres y mujeres prefieren estar cerca de mujeres que de hombres. Los niños interactúan mejor con otros niños, como también los adultos que se ven obligados a interactuar en proximidad se sienten más cómodos haciéndolo con adultos de la misma cultura. Las personas que provienen de un estatus más bajo prefieren mantener distancia de comunicación interpersonal con personas que están en un estatus más alto. Las personas de un estatus más alto dan normalmente más libertad eligiendo la distancia de acercamiento que puedan tener otros hacia ellos. Las personas muy altas, las personas muy bajas, o las personas que tiene problemas de movilidad puede tener problemas para ajustarse a las expectativas del espacio personal de los demás. La gente elige distancias más cercanas al hablar de asuntos personales que cuando se habla de temas neutros, y las interacciones amistosas o felices se desarrollan es un espacio mas cercano de lo que son las hostiles o infelices.

Fondation Abbé Pierre

El ángulo del cuerpo es también una parte importante de la proxémica de la comunicación interpersonal. Sentado, de rodillas, o cambiar la propia postura corporal no sólo afectará a la distancia de comunicación, sino, en algunos casos, también puede aumentar las posibilidades de comunicación de forma más amable. Por ejemplo, los usuarios de sillas de ruedas, se sienten amenazados por la gente que habla con ellos de pie, creándose más interacciones positivas si las personas se ajustan a su nivel para hablar, si se sientan en una silla, ojos al mismo nivel (o cuando el museo les habla desde arriba – los consabidos y odiosos cartelitos que son imposibles de leer desde una silla de ruedas).

Hamlet Cigars

El espacio es un integrante poderoso de la comunicación no verbal. Cada vez somos más conscientes de que las normas culturales específicas regulan el territorio y el espacio de la comunicación interpersonal siendo un aspecto del estudio intercultural, pero también evitando al mismo tiempo que las expectativas estereotipadas de las normas proxémicas se apliquen a un ámbito cultural particular. Irónicamente, después de dicho lo dicho, acercarse mucho a alguien, con naturalidad y educación, puede incrementar la sensación de que el espacio aumenta entre las personas que interactúan de esa manera. Nada, menos en museografía, se puede dejar al azar.

ABTO




Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.


Vamos compartilhar.

A Pigalle, le musée du phonographe et de l'histoire sonore se bat pour exister.

‘La Môme’ d’Olivier Dahan, ‘Inglourious Basterds’ de Quentin Tarantino, ‘Minuit à Paris’ de Woody Allen, ‘Marguerite’ de Xavier Giannoli : que possèdent tous ces films en commun ? Ils ont chacun emprunté l’un des magnifiques phonographes ou gramophones de la collection du Phono Museum, le musée du son enregistré. Un lieu étonnant, niché derrière une discrète devanture du boulevard Rochechouart qui ne laisse rien filtrer de ce qui s’y cache. 




A l’intérieur, Jalal Aro a pourtant rassemblé des dizaines de trésors anciens accumulés en vingt-cinq ans de recherche et de collaboration avec d’autres collectionneurs. Casquette de titi en couvre-chef, veste en cuir sur le dos, Jalal ressemble aux rockeurs parisiens des années 1980, loin de l’image de vieillard poussiéreux amateur de classique qui colle un peu aux fanatiques de 78 tours et de phonographes. 


L’intéressé confirme, il est venu à la musique à travers le rock. « Ma jeunesse, c’est Phil Collins, Pink Floyd, Dire Straits, qu’on écoutait dans la voiture avec les débuts de l’autoradio. » Né à Alep en 1967, Jalal quitte la Syrie à 20 ans : « J’en avais marre de la Syrie, même si Alep était une ville extraordinaire. Tout le monde se connaît là-bas, et moi j’avais une envie de liberté, alors j’ai suivi ma sœur qui faisait médecine à Paris. » En 1989, le jeune homme découvre lors d’une expo à la galerie Colbert le phonographe, premier appareil de restitution du son destiné au public, développé par Charles Cros, amélioré puis breveté par Thomas Edison en 1877. Pour Jalal, c’est le coup de foudre à la vitesse du son. L’émotion de la musique rencontre la grande histoire des objets qui l’ont diffusée, pour le plus grand plaisir de cet explorateur, qui peut enfin étancher sa soif d’absolu. « Il n’y a pas de limites ! s’enthousiasme-t-il. On connaît tous le phonographe avec son pavillon fleur, mais ensuite on découvre les cylindres, les écouteurs, les fontanophones à double pavillons pour les bals, etc. C’est comme une société, il faut de tout ! » 



L'invention artisanale de la stéréo : un fontanophone à double pavillon© Emmanuel Chirache

« Tout est une question de vibrations, comme la vie »

Le musée épouse cette diversité inépuisable de gramophones, qui lui donne cet aspect surréaliste de jardin aux corolles géantes. De quoi retracer l’évolution fulgurante d’une technique qui ne s’est pas tout de suite focalisée sur la musique. Les premiers phonographes à cylindres en étain fonctionnaient à la main et permettaient d’enregistrer sa propre voix, ce qui leur donnait plutôt un usage de dictaphone. « Pour s’enregistrer, il faut se placer face au cornet acoustique et crier très fort, explique Jalal. Si vous ne parlez pas distinctement et fort, on ne vous entendra presque pas. Lors de l’exposition universelle de 1889, on proposait aux gens de s’enregistrer puis ils partaient avec leur cylindre, qu’ils exposaient chez eux en souvenir, car ils ne pouvaient généralement pas l’écouter. » Plus tard, certains inventeront même des cartes postales sonores, vantées dans des affiches au slogan provocateur : « N'écrivez plus ! »

Des cylindres personnels, avec le nom, voire la photo, de celui qui a enregistré sa voix pour la première fois, Jalal en possède des dizaines, dans des états très variables. « Ce n’est pas la rareté qui m’intéresse, c’est l’émotion », souligne ce passionné qui ne tarit plus d’anecdotes une fois lancé sur le sujet. « On est toujours la troisième, quatrième ou dixième main d’un objet de collection. Dans les années 1930, ces objets expérimentaux étaient déjà collectionnés. » Ici, tout fonctionne encore, que ce soit les cylindres en cire ou les attractions foraines d’Edison avec des petits écouteurs, qui n’ont pas grand-chose à envier à ceux de l’iPhone. « C’était un sacré businessman, Edison. Les forains mettaient une machine à monnayeur et à écouteurs sur le phonographe, chaque personne devait payer pour écouter. »



© Emmanuel Chirache

A propos d’écouter, Jalal nous invite à faire marcher un gramophone à diaphragme des frères Lumière. Au bout de l’aiguille (qu’il faut changer après chaque disque), un éventail diffuse la musique à travers la pièce. L’effet est saisissant. En quelques secondes, l’auditeur est projeté dans une autre époque et l'envie lui prend de parler avec une voix nasillarde en fumant des havanaises. « Tout est une question de vibrations, comme la vie », philosophe joliment notre hôte. Plus loin, nous écoutons aussi un jukebox de 78 tours et un électrophone des années 1960, aux courbures typiques de la décennie. C’est aussi l’intérêt du musée, cette correspondance aiguë entre les objets et les époques, depuis les meubles en bois magnifiques des années 1920-30 jusqu’aux électrophones aux couleurs psychédéliques des seventies en passant par la miniaturisation du walkman durant les années 1980. 

Avec un tel patrimoine, si vivant et passionnant, pourquoi le musée doit-il se battre pour exister aujourd’hui ? Tout d’abord, parce que Jalal n’est pas le roi de la com. « Au départ, je voulais que le musée se fasse connaître par le bouche-à-oreille, nous avoue-t-il. C’est ça, ce que j’aime dans Paris, on tombe sur des choses par hasard. On voit de la lumière, on entre et on découvre un lieu incroyable par simple curiosité. » Plus grave, le musée est menacé de fermeture à cause d’une dette contractée auprès du bailleur, suite au refus de la mairie d’accorder une subvention. Pour sauver le Phono Museum, un appel à contribution a été lancé sur Ulule, avec des contreparties diverses, telles que l’enregistrement de sa voix ou d'instruments de musique sur un cylindre dans une cabine d’enregistrement. Alors si vous êtes mélomane, n'hésitez pas à vous promener « par hasard » boulevard Barbès pour tomber « par hasard » sur le musée de Jalal et ses gramophones aux mille et unes décorations.



Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.


Vamos compartilhar.