Ouvir o texto...

sexta-feira, 8 de abril de 2016

CÓMO CONSEGUIR QUE LOS MÁS JÓVENES SE INTERESEN POR LOS MUSEOS. - · en CREACIÓN, CULTURA, GESTIÓN,INSTITUCIONES, MUSEO, OPINIÓN. ·

Dedicados ahora por encima de todo a la supervivencia, intentando mantener al mismo tiempo su prestigio histórico y evitar su enmohecimiento, los museos, en su gran mayoría, no son precisamente la quintaesencia de la diversión y la alegría. La idea de insuflar aires nuevos a los museos añejos, inyectar sangre joven y renovada que vigorice a la sacro santa y venerable institución al uso, no es algo que normalmente aparezca subrayado en fosforito amarillo en las agendas de sus gestores. Los grandes cambios se producen con una lentitud de tortuga reumática, posiblemente porque es una cuestión generacional en su gestión, no viendo más allá de sus corbatas, no dándose cuenta de que sus museos se enfrentan a una muy cambiante generación de visitantes de todo tipo y condición, incluidos los muy jóvenes, aquellos que exigen que se les cuente la historia de una manera diferente.

Ontario Ministry of Child and Youth Services

De hecho, uno de los temas recurrentes que los museos esgrimen en su enorme preocupación por conseguir más fondos, es el incremento del numero de visitantes (que nada tiene que ver con el posible éxito del museo): cómo alcanzar a grupos de posibles visitantes que ahora ni se plantean entrar por la puerta de un museo. Uno de estos grupos de posibles visitantes son los adultos jóvenes y muy jóvenes, y otros que formarían parte de los grupos de adultos con niñas y niños. Varios museos occidentales, ya han dado grandes pasos para resolver esta situación, acercando al público más joven a sus museos sin desatender a otros públicos potenciales de estas instituciones. Os vamos a relatar un ejemplo de estrategia que a nosotros nos gusta especialmente.

Directions

El acercamiento gradual de los jóvenes a los museos comenzó con un movimiento que se arraigó a partir del éxito de la “institucionalización” de la Noche de los Museos, la primera fue en Ámsterdam en al año 2000. Organizada por N8 (Natch pronunciado en holandés), un grupo de profesionales de los museos locales que se institucionalizó como una organización sin ánimo de lucro en el año 2003: “La idea inicialmente provenía de una junta de directores de museos de Amsterdam que decidieron que era una buena idea establecer un concepto que podría conectar a los museos de la ciudad con los jóvenes”, dice Sarah Berckenkamp, ​​director del proyecto actual del N8. Esta fue una iniciativa que más tarde se clonaría en muchos países del mundo para acercar los museos a los jóvenes.

LKXA Youth Bank

La Noche de los Museos, el evento anual más importante organizado por N8, actualmente atrae a más de 25.000 visitantes a sus museos locales, entre ellos el Museo Van Gogh y el Museo Histórico Judío, entre otros muchos. Casi el 70% de estos visitantes son menores de 35 años. Esto no es poca cosa, ya que una investigación del Reino Unido realizada por el Consejo de Museos, Bibliotecas y Archivos Nacionales (MLA) se acerca a este tipo de iniciativas, sobre todo para determinar cual es el problema y ponerle solución. En 2004, la MLA informó que sólo el 27% de los visitantes al Museo Británico eran menores de 35 años. La misma investigación mostró que en el rango que va de los 16 a los 34 años de edad representaban una proporción menor de los visitantes del museo que su proporción en la población total de Inglaterra. De hecho, sólo el grupo de visitantes mayores de 35 años eran los que superaban la proporción de ese grupo de edad sobre la población en su conjunto: el 27% de los visitantes del museo se redujo en el grupo correspondientes entre los 35 y los 44 años de edad, a pesar de que este grupo sólo representa el 19% de la población de Inglaterra. Había que encontrar una solución urgente para aumentar esas proporciones de visitantes.

LKXA Youth Bank

La atracción de este público adulto joven hace el museo es muy compleja. La conciencia cultural del visitante tipo y su reflexión hacia la necesidad de la visita al museo – a partir del modelo representado por la mayoría de los museos – es una tendencia que tiende a desarrollarse con la edad. Los jóvenes, en particular los de 16 a 24 años de edad, por lo general habitan en un ámbito cultural diferente al de las generaciones mayores, consumidores con diferentes perspectivas y con una visión de la vida muy diferente a la de los más jóvenes.

LKXA Youth Bank

Siendo conscientes de este problema, la plataforma N8 ha desarrollado una gama de estrategias para la participación y la interacción entre los museos de Ámsterdam y sus ciudadanos más jóvenes en particular, cambiando la orientación del sector creativo de la ciudad relacionado con los museos. Así como la Noche de los Museos, el N8 promueve el Nacht Salon, otro evento de la noche que se lleva a cabo en un solo museo – uno diferente cada año – y que cuenta con un programa especialmente estudiado de talleres, música, charlas, paseos, películas y actividades, todo acompañado con un bar abierto hasta muy entrada la madrugada.

L’Etudiant

Con su idea de “la noche es joven” y su programación cultural juvenil, el Nacht Salon atrae a un público más joven incluso que la Noche de los Museos, con una edad promedio de los visitantes de tan sólo 23 años. Para hacer estos eventos con éxito, los museos tienen que ceder el control de sus espacios al N8 durante una larga noche, lo que permite a la organización utilizar los museos para satisfacer la “especial exigencia de diversión” de su red de jóvenes. “Los museos han llegado a confiar en nosotros para que funcionen bien estas noches – debemos ser merecedores de toda la confianza por parte de los museos para hacer algo como esto -. Pero hay que tener en cuneta que todo el programa se organiza en torno a las colecciones y exposiciones del museo anfitrión, siempre desde el trabajo con los curadores de los museos y sus ideas”, dice Sarah Berckenkamp del N8.

Gewandhaus zu Leipzig: Piano

Por otra parte, la llamada N8pro, una organización de museos que cuenta con alrededor de 20 profesionales jóvenes, entre 18 y 28 años, que procede del exterior del sector de los museos y que trabajan juntos como consultores y asesores para llegar a un público más joven. Este “consejo cultural joven” es más productivo que un grupo de enfoque de profesionales de los museos de cuello blanco, ya que estos chicos y chocas proceden del exterior de las propias instituciones sin estar bajo su influencia contaminante de la erudición museística, que es en realidad la que provoca que los museos estén vacíos. Con un profundo conocimiento de la composición cultural de los adultos jóvenes de Ámsterdam, la red N8pro puede asesorar sobre cosas tales como la organización y desarrollo de las comunicaciones de los museos y sus mensajes hacia la juventud, las estrategias web, programación joven y difusión pública.

Genesis: Teddy Bear

Las iniciativas on line del N8 incluyen blogs, los Nachtgeluiden o sonidos de la noche, una plataforma basada en el uso del mp3 permitiendo a quien quiera grabar sus reflexiones personales sobre los objetos de los museos y exposiciones y subirlos a la nube para que otros puedan escuchar y compartirlos. “Queremos que los museos conozcan y comprendan el mundo de los jóvenes y queremos llegar a estos jóvenes para que conozcan sus museos”, dice Geer Oskam, anterior director del proyecto de N8. “Pido a mis amigos lo que leen o que me cuenten que sitios web visitan para tratar de hacer conexión con esos medios de comunicación, generando nuevas ideas y conceptos basados en los museos para los jóvenes. No tenemos una gran cantidad de dinero, por love debemos asegurarnos de no hacer una publicidad que los jóvenes no van a ver por no estar insertados en el medio adecuado”.

Trigger Jeans

Nadie permanece más de tres años en el N8pro, los “veteranos”, después de ese tiempo, pasan a trabajar al N8. La savia nueva se construye en la estructura del personal del N8 desde el principio, con los miembros más experimentados ayudando a entregar las riendas a los reclutas recién llegados. Y aunque el personal N8 y sus colaboradores son apasionados de los museos (como nosotros), realmente no son profesionales de los museos. De esta manera, el N8 asegura que su programa evolutivo de actividades continúa estando pensada y desarrollada por y para los jóvenes visitantes que el grupo tiene la misión de alcanzar.

Sport Burn! Magazine








Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.

Cultura brasileira: MÚSICA - Povo Indígena. YANDÊ É A PRIMEIRA RÁDIO INDÍGENA ONLINE DO BRASIL

Caiu no ostracismo a ideia de que indígenas só fazem música tradicional. Isso é tão antigo quanto o que aprendemos sobre os índios nos tempos de escola. 


Hoje, eles produzem e cantam rap,rockdub e, aqui no Brasil, até MPB e forró. Prova viva são as diferentes nacionalidades, línguas e etnias que se misturam na programação da Yandê, a primeira rádio indígena online do Brasil.


A cantora maranhense Zahy Guajajara, 

que gravou junto com o coletivo Digitaldubs. 
Foto: George Magaraia


A pedido do Noisey, a equipe da rádio montou uma playlist pra qualquer não-indígena entender como funciona a programação da Yandê, que vai do rap chileno até uma parceria da cantoramaranhense Zahy Guajajara com o coletivo Digitaldubs. (Ouça os sons no final da matéria.)


A iniciativa de criar a Yandê partiu de três amigos que já tinham experiência em ONGs, coletivos e blogs relacionados ao tema: Anápuáka Tupinambá, Renata Tupinambá e Denilson Baniwa. Três indígenas protagonizando seu próprio resgate cultural e produzindo conteúdo para outros indígenas. E tudo é feito de maneira autônoma, bancando os custos do próprio bolso.


O rapper norte-americano Frank Waln, 

da etnia Lakota. Foto: Bailey Rebecca Roberts/ Divulgação


“Essa diversidade é novidade para muita gente”, afirma Renata, que é jornalista. “Como todas as sociedades no mundo, passamos por mudanças e transformações, mantendo o tradicional mas também trazendo o novo.”


A programação musical da Yandê é abrangente e traz artistas de todos os tipos, como o produtor e rapper norte-americano Frank Waln, da etnia Lakota, e a cantora amazonense Djuena Tikuna.


Rádio Yandê no ar! Foto: divulgação

O jornalismo também tem espaço na grade da rádio: notícias indígenas são trazidas por correspondentes, que ficam em Brasília e no Mato Grosso. Além disso, existem outros 70 colaboradores pelo país. “A Yandê acredita na autonomia dos povos e sonha ver todos produzindo seus próprios conteúdos”, finaliza Renata.

Abaixo, você saca a playlist que a galera da rádio montou pro Noisey com alguns comentários sobre os artistas e as músicas. Curte aí.


visite


“Rapper da etnia Lakota, dos Estados Unidos, que trabalha as letras de suas músicas para combater preconceitos e mostrar realidade de seu povo.”

“Zahy é uma cantora da etnia Guajajara, do Maranhão. O Digitaldubs Sound System é o principal coletivo representante da cultura sound system no Brasil.”

“Djuena é a cantora indígena mais famosa nacionalmente. Ela é da etnia Tikuna, do Amazonas.”

“Grupo de rappers da etnia Guarani Kaiowá, do Mato Grosso do Sul.”

“Um dos cantores indígenas mais conhecidos. Wakay é filho de Kariri com Fulni-ô. Ele canta na língua yathé do povo Fulni-ô.”

“Mokuká kayapó Mebengokré, da aldeia Moikarakô - TI Kayapó (PA).”


“Ana Luiza e Gean Ramos são cantores indígenas da etnia Pankararu de Pernambuco.”


“Rapper indígena do povo Mapuche no Chile.”




Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.



The Harvard Library That Protects The World's Rarest Colors. --- Museu de Harvard protege as cores mais raras do mundoPor Liris Weinhardt


Ever since their founding, the Harvard Art Museums—the Fogg Museum, Busch-Reisinger Museum, and Arthur M. Sackler Museum—have been dedicated to advancing and supporting learning at Harvard University, in the local community, and around the world. 



The museums have played a leading role in the development of art history, conservation, and conservation science, and in the evolution of the art museum as an institution.Through research, teaching, professional training, and public education, the museums strive to advance the understanding and appreciation of art. Programs encourage close looking at original works of art, collaboration with campus and community partners, and the production of new scholarship.




The most unusual colors from Harvard's storied pigment library include beetle extracts, poisonous metals, and human mummies.





The materials collection, including the Forbes collection of pigments and the Gettens collection of media and varnishes, at the Straus Center for Conservation and Technical Studies, Harvard Art Museums

Narayan Khandekar, senior conservation scientist and director of the Straus Center for Conservation and Technical Studies at the Harvard Art Museums, with the cabinets containing the materials collection

Vials of pigments in the Straus Center’s materials collection

The pigments in the Forbes collection come from all over the world, and some are stored in their original delicate glass containers.

The Straus Center’s materials collection includes an impressive array of pigments to aid research and conservation work.

Today, every color imaginable is at your fingertips. You can peruse paint swatches at hardware stores, flip through Pantone books, and fuss with the color finder that comes with most computer programs, until achieving the hue of your heart's desire. But rewind to a few centuries ago and finding that one specific color might have meant trekking to a single mineral deposit in remote Afghanistan—as was the case with lapis lazuli, a rock prized for its brilliant blue hue, which made it more valuable than gold in medieval times.

Portrait of Edward Waldo Forbes, undated. Photograph by Bachrach. Fogg History Photographs, Fogg Benefactors, file 1.Harvard Art Museums Archives

The history of pigments goes back to prehistoric times, but much of what we know about how they relate to the art world comes from Edward Forbes, a historian and director of the Fogg Art Museum at Harvard University from 1909 to 1944. Considered the father of art conservation in the United States, Forbes traveled around the world amassing pigments in order to authenticate classical Italian paintings. Over the years, theForbes Pigment Collection—as his collection came to be known—grew to more than 2,500 different specimens, each with its own layered backstory on its origin, production, and use.

Today, the collection is used mostly for scientific analysis, providing standard pigments to compare to unknowns. Narayan Khandekar is the director of the Straus Center for Conservation and Technical Studies at the Harvard Art Museums and the collection's custodian. For the last 10 years, Khandekar has rebuilt the collection to include modern pigments to better analyze 20th century and contemporary art."People would harvest mummies from Egypt and then extract the brown resin material that was on the wrappings . . . and turn that into a pigment."

A lot has changed in the art world since painters worked with "colormen"—as tradesmen in dyes and pigments were known—to obtain their medium. The commercialization of paints has transformed that process. "Artists today will use anything to get the idea that's in their head into a physical form," Khandekar says. "It could be pieces of plastic. It could be cans of food. It could be anything. We need to be able to identify lots of different materials that are industrially produced as well as things that are produced specifically for artists' use."


The pigments in the Forbes collection come from all over the world, and some are stored in their original delicate glass containers.Jenny Stenger, © President and Fellows of Harvard College

The way he describes his work researching and cataloging pigments is akin to detective work. "We use our instruments in the same way that forensic scientists do," Khandekar says. "We examine and find out what we can about the key compounds that will tell us the material's origin." But instead of tools such as DNA analysis, he and his team of conservation scientists use techniques such asRaman spectroscopy, mass spectrometry, gas chromatography, and electron microscopy to map out the precise chemical composition of a pigment.


The Straus Center’s materials collection includes an impressive array of pigments to aid research and conservation work.Peter Vanderwarker

For example, their work was instrumental in proving that a Jackson Pollock painting "rediscovered" in 2007 was actually a fake, after pigment analysis revealed that a specific red color was manufactured 20 years after the artist's death. The color, Red 254, was a by-product of a chemical reaction first documented in 1974; it's also nicknamed 
"Ferrari red."

"Every pigment has its own story," Khandekar says. With that in mind, we asked him to share the stories of 10 of the rarest and most interesting pigments in the Forbes collection.


Harvard Art Museums, © President and Fellows of Harvard College

Synthetic Ultramarine 
"This was discovered in 1826 as the result of a contest. In a way it is like discovering how to make gold as artists no longer had to buy natural ultramarine at great cost."

Mummy Brown
"People would harvest mummies from Egypt and then extract the brown resin material that was on the wrappings around the bodies and turn that into a pigment. It's a very bizarre kind of pigment, I've got to say, but it was very popular in the 18th and 19th centuries."

Brazilwood 
"Brazilwood is any of several tropical trees of the senna genus. Its hard, red-color wood has had limited use for violins, bows, veneer, and high-quality furniture. The wood contains the colorant brasilin, which gives a deep-red to brownish color. Brazilwood dye has been used for textile and leather dyes, inks, paints, varnish tints, and wood stains."

Quercitron 
"A yellow vegetable dye, quercitron is extracted from the black or dark brown bark of the black oak, Quercus velutina, that is native to the Eastern and Midwestern parts of the United States."

Annatto
"The lipstick plant—a small tree, Bixa orellana, native to Central and South America—produces annatto, a natural orange dye. Seeds from the plant are contained in a pod surrounded with a bright red pulp. Currently, annatto is used to color butter, cheese, and cosmetics."

Lapis Lazuli
"People would mine it in Afghanistan, ship it across Europe, and it was more expensive that gold so it would have its own budget line on a commission."

Dragon's Blood
"It has a great name, but it's not from dragons. [The bright red pigment] is from the rattan palm."

Cochineal
"This red dye comes from squashed beetles, and it's used in cosmetics and food."

Harvard Art Museums, © President and Fellows of Harvard College

Cadmium Yellow
"Cadmium yellow was introduced in the mid 19th century. It's a bright yellow that many impressionists used. Cadmium is a heavy metal, very toxic. In the early 20th century, cadmium red was introduced. You find these pigments used in industrial processes. Up until the 1970s, Lego bricks had cadmium pigment in them."

Emerald Green 
"This is made from copper acetoarsenite. We had a Van Gogh with a bright green background that was identified as emerald green. Pigments used for artists' purposes can find their way into use in other areas as well. Emerald green was used as an insecticide, and you often see it on older wood that would be put into the ground, like railroad ties."








Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.


Vamos compartilhar.



Slideshow Credits: 01 / Zak Jensen, © President and Fellows of Harvard College; 02 / Antoinette Hocbo, © President and Fellows of Harvard College; 03 / Antoinette Hocbo, © President and Fellows of Harvard College; 04 / Jenny Stenger, © President and Fellows of Harvard College; 05 /Jenny Stenger, © President and Fellows of Harvard College; 06 / Jenny Stenger, © President and Fellows of Harvard College; 07 / © Peter Vanderwarker; 08 / © Peter Vanderwarker;






--br
Museu de Harvard protege as cores mais raras do mundoPor Liris Weinhardt 

Atualmente, todas as cores que podemos imaginar estão ao nosso alcance. Basta consultar a paleta da Pantone, por exemplo. Mas se voltarmos alguns séculos, podemos descobrir a história surpreendente que há por trás de muitos dos pigmentos que conhecemos hoje. A origem deles remonta a tempos pré-históricos, mas muito do que se sabe está relacionado com o mundo da arte e explicado pelo historiador e diretor do Museu de Arte Forbes, na Universidade de Harvard, Edward Waldo Forbes.





Edward Waldo Forbes.

Considerado o pai da conservação da arte nos Estados Unidos, Forbes viajou ao redor do mundo acumulando pigmentos para autenticar pinturas italianas clássicas. Ao longo dos anos, sua coleção “Forbes Pigment Collection” veio a ser conhecida e cresceu para mais de 2.500 amostras diferentes, cada uma com sua própria história – origem, produção e uso. Hoje este material é utilizado principalmente para análises científicas.




Narayan Khandekar é o atual diretor do Centro Straus de Estudos Técnicos e de Conservação do Museu de Arte de Harvard e também guardião da coleção iniciada por Forbes. Durante os últimos dez anos, ele reconstruiu a coleção para incluir pigmentos modernos, com o objetivo de melhor analisar a arte contemporânea.





Seu trabalho, por exemplo, foi fundamental para provar que uma pintura do mestre norte-americano Jackson Pollock, descoberta em 2007, era na verdade uma falsificação. Após ter feito a análise de pigmentos, Khandekar revelou que uma cor vermelha usada na tela havia sido fabricada 20 anos após a morte do pintor.

“Todo pigmento tem a sua história”, costuma dizer o diretor. Em entrevista ao site Fast Company, Khandekar revelou um pouco do que sabe sobre os dez pigmentos mais raros e interessantes da coleção Forbes.

Confira:
Synthetic Ultramarine

Esta cor foi descoberta em 1826 como resultado de um concurso.
Mummy Brown


Mummy Brown.

Pessoas costumavam ir atrás de múmias, no Egito, para extrair um material marrom que se desprendia dos corpos dos mortos e ficavam nos tecidos nos quais eram enfaixados. Esta espécie de resina era então transformada em pigmento. É um tipo muito estranho de pigmento, mas era muito popular nos séculos 18 e 19.
Pau-Brasil

Essa cor é bem conhecida pelos brasileiros. Proveniente da árvore de mesmo nome, descoberta pelos portugueses que colonizaram nossas terras, o pigmento era uma espécie de resina vermelha que foi muito utilizada pela indústria têxtil europeia.
Quercitron

Uma tintura vegetal amarela extraída da casca do carvalho escuro, nativo de algumas regiões dos Estados Unidos.
Annatto

A Annatto é na verdade a planta que conhecemos aqui como Urucum. O pigmento proveniente dela é um corante natural de tom alaranjado, utilizado tradicionalmente pelos povos indígenas da América do Sul.
Lapis Lazuli

A sua beleza intensa sempre foi apreciada ao longo de séculos, por diversas culturas. Foi usado para obras de arte de elevado valor como a máscara de Tutankhamon e na decoração do Taj Mahal. Artistas do Renascimento escolheram o pigmento para embelezar as vestes de Jesus Cristo e da Virgem Maria. O mineral que deu origem à cor chegou a ser mais valioso que ouro. Acredita-se que seja o pigmento mais caro já criado na história.
Dragon’s Blood

O pigmento conhecido como Sangue de Dragão era feito da seiva de uma árvore do sudeste asiático e apresentava uma cor vermelho brilhante.
Cochineal

Outro corante vermelho retirado de besouros esmagados.
Cadmium Yellow


Cadmium Yellow.

Um tom de amarelo introduzido em meados do século 19. É proveniente do cádmio, um metal pesado e muito tóxico. No início do século 20 o cádmio vermelho também começou a ser utilizado, e até os anos 1970 os blocos de LEGO eram coloridos com este pigmento, até serem proibidos no mercado.
Emerald Green

O verde esmeralda, também conhecido como verde-paris, é o nome de um composto descoberto em 1808, o acetoarsenito de cobre. A substância foi muito utilizada por artistas da época, incluindo Van Gogh, mas foi banida das tintas depois do envenenamento de diversos pintores. Em 1867 começou a ser usado como pesticida, mas logo foi proibido por conta de sua alta toxidade.



Fotos: Divulgação/Acervo de Harvard

Imigrante búlgaro lança romance em Manaus, Amazonas, Brasil. --- Български имигрант пуска роман в Манаус, Амазонас, Бразилия

Imigrante búlgaro lança romance em Manaus
Livro narra história de Ilko Minev, que escolheu Manaus para morar.
Obra foi lançada pelo autor nesta quinta-feira.


A história de um imigrante búlgaro que escolheu Manaus para morar se transformou em um livro. A obra foi lançada na quinta-feira (5), na Bemol do Shopping Ponta Negra, localizada na Zona Oeste da cidade. "Onde estão as flores", conta a história de Ilko Minev, que na década de 70 foi convidado para trabalhar em São Paulo, em uma fábrica têxtil. Seis meses depois, foi convidado para gerenciar uma fábrica do Distrito Industrial, na capital do Amazonas, na época em que a região começava a ser ocupada por portugueses, ingleses, judeus, árabes e nordestinos.


Em Manaus, Ilko constituiu família e se transformou em um executivo. Em 2012, o búlgaro deixou os negócios e voltou a se relacionar com a literatura. "Na Bulgária eu já estudava literatura em diversas línguas, mas quando me tornei um refugiado político e tive que me ausentar do país por alguns anos, comecei a estudar economia, que também gosto muito. A vida quis que eu trabalhasse nisso, com muito prazer, mas assim que deixei de ser um executivo e tive tempo, o primeiro amor [a literatura] voltou", disse o escritor.

Búlgaro conta a própria históraia em livro (Foto: Reprodução/TV Amazonas)

O imigrante escolheu escrever um romance para facilitar a aceitação da leitura. "Tem muita gente que tem dificuldade de ler um livro de história que é muito científico e seco. Acho que quem não conhece a história, pode correr o risco de cometer os mesmos erros de antes, e que não são difíceis de se repetir", explicou.

VIDEO: DURAÇÃO 48:55 MIN 





-

Com enredo amazônico, livro de Ilko Minev ganha tradução em búlgaro

A obra escrita pelo búlgaro Ilko Minev é uma homenagem e resgate da cultura amazonense

MANAUS - O livro 'A Filha dos Rios' do escritor búlgaro Ilko Minev chegou às prateleiras da Bulgária. A história da cabocla Maria Bonita ganhou uma versão na língua mãe do autor. Em entrevista aoPortal Amazônia, Minev falou sobre a importância de levar a Amazônia para seus conterrâneos.

Livro na prateleira de uma livraria búlgara.
Foto: Reprodução/Facebook

O livro 'A Filha dos Rios' é uma homenagem e resgate da cultura amazonense. A obra se passa na segunda metade do séculado passado e apresenta a personagem Maria, uma cabocla de olhos verdes. Ela é levada de Igarapó Mirim por Adriano, a pedido de sua mãe, Eulalia. Descendo pelo Rio Purus, eles chegam a Surara, onde se instalam. A partir desse momento começa a saga da jovem que se passa em um período histórico para a região.

História de vida


A literatura sempre esteve nos planos de Minev, mas só depois da aposentadoria que os projetos ganharam forma. A história do búlgaro poderia estar em páginas de um livro. "Em 1972, precisei fugir do meu país por causa do regime comunista. Agora tenho prazer que as pessoas vejam minhas obras nas bibliotecas búlgaras. É como se eu desse a volta por cima", assegurou Minev.

Esta é a segunda obra do autor traduzido para o búlgaro. O livro 'Onde estão as flores?' fez sucesso no país. Na opinião do autor, a Amazônia precisa ganhar mais obras traduzidas em outras línguas. "O interesse pela Amazônia é grande e são poucas as informações que chegam na Europa. Ainda é necessário muito trabalho para que o tema chegue de forma clara em países
-



----





Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

http://g1.globo.com/am/amazonas/noticia/2013/12/imigrante-bulgaro-lanca-romance-em-manaus.html

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.







--bu via tradutar do google

Български имигрант пуска роман в Манаус, Амазонас, Бразилия.

Български емигрант пуска роман в Manaus

Книгата разказва историята на Илко Минев, които са избрали да живеят в Манаус.

Работата започна от автора в четвъртък.

Историята на един български имигрант, който е избрал да живее в Манаус се превърна в една книга. Работата започна в четвъртък (5), в си бемол пазаруване Понта Негра, разположен в Западна зона. "Къде са цветята," разказва историята на Илко Минев, който през 70-те години е бил поканен да работи в Сао Пауло, в текстилна фабрика. Шест месеца по-късно, той е поканен да управлява фабрика Област Industrial, столицата на Амазонас, по времето, когато в региона започна да се заемат от португалски, английски, евреи, араби и североизток.

В Манаус, Илко повдигнат семейство и стана изпълнителен. През 2012 г. българинът напусна бизнеса и се върна да се отнасят към литературата. "В България учех литература на различни езици, но когато станах на политически бежанец и имах страната далеч в продължение на няколко години, започнах да уча икономика, които също вкусове страхотно. Животът иска от мен да работят по него, с удоволствие но веднага след като спрях да е изпълнителен и имаше време, първата любов [литература] обратно ", каза писателят.

Самата históraia в книга български законопроект (Photo: Репродукция / TV Амазонас)

Имигрантите са избрали да напише роман, за да се улесни приемането на четене. "Има много хора, които имат проблеми с четенето на историческа книга, че е много научни и суха. Мисля, че тези, които не знаят историята, вие рискувате да прави същите предишни грешки, които не са трудно да се повтаря," обясни той.

--
С Amazon парцел, книга Илко Минев печели превод на български език

Работата написана от българския Илко Минев е знак на почит и откуп на Амазонска култура

МАНАУС - В книгата "Дъщерята на реките" Илко Минев българския писател удари рафтовете на България. Историята на Мария Бонита cabocla спечели версия на майчиния език на автора. В интервю aoPortal Amazon Минев говори за важността на предприемането на Амазонка на своите сънародници.


Резервирайте на рафта на българска книжарница.
Снимка: Възпроизвеждане / Facebook

В книгата "Дъщерята на реките" е знак на почит и откуп на Амазонска култура. Работата се извършва през втората половина на миналата séculado и показва характера на Мария, а cabocla зелени очи. Тя се ръководи Igarapó Mirim от Адриано по молба на майка му, Еулалия. Надолу по река Пурус, те идват да SURÁRA, където те се утаи. От този момент започва сагата на младежа, който се помещава в исторически период за региона.

история на живота

Литературата винаги е била плановете Минев, но само след пенсионирането, че проектите се избистрят. Историята на българина може да бъде страници от книга. "През 1972 г., трябваше да бяга моята страна, защото на комунистическия режим. Сега се радвам, че хората виждат моите дела в българските библиотеки. Това е като че дадох отново на върха", каза той Минев.


Това е второто дело на автора преведени на български език. Книгата "Къде са цветята? Той е бил успешен в страната. По мнение на автора, на Амазонка трябва да се направи повече произведения, преведени на други езици. "Интересът на Амазонка е голяма и има малко информация, пристигащи в Европа. Въпреки че е необходима много работа, за да получите темата ясно страни