Ouvir o texto...

sexta-feira, 13 de maio de 2016

ESTRATEGIA DE MÁRKETING: ¿QUÉ ES? - · en DISEÑO, GESTIÓN,INSTITUCIONES, MUSEO, OPINIÓN. ·

Vamos a guardar silencio durante 30 segundos…

1 segundo…

2 segundos…

3 segundos.

Lo que ha ocurrido, durante este breve lapso de tiempo, es que hemos emitido un mensaje hueco, sin que hayamos usado estrategia de márketing alguna. Si decimos usar estrategias de márketing, hay que pensar que son perfectamente aplicables a la gestión comercial de los museos, no sólo relacionándolo con ventas y mercado de producto como pudiera parecer, sino también como estrategia de captación de audiencias. Volviendo al principio, ese brevísimo momento de absoluto silencio, es el tiempo que las personas dedican a nuestras comunicaciones en el mejor de los casos, no prestando la más mínima atención cuando el mensaje carece de un contenido directamente relacionado con sus necesidades. Como muchos especialistas han señalado tan acertadamente, la gente se para echar una mirada u oír sólo lo que les interesa. El resto es, éso, absoluto silencio.

Napa

Estamos expuestos a cientos, por no decir a miles de mensajes comerciales todos y cada uno de los días. ¿Por qué deberíamos ser receptivos a los que nos intentan vender? Si lo hiciéramos, podríamos terminar con un colapso mental, el caos cerebral absoluto, sin exagerar. De manera que, en respuesta a esta amenaza, nuestra mente filtra lo que considera que puede ser de interés para nosotros, rechazando todo lo demás. Nuestra mente es muy buena, normalmente, sintonizando todo aquello que tiene que ver con nuestros gustos y necesidades. Y esto se produce de forma automática. Es lo que previene que nos trastornemos, que nos volvamos literalmente locos.


Posiblemente podamos recordar la experiencia de cuando aprendemos una palabra nueva – como niños o incluso como adultos -, y muchas veces ocurre, que esa palabra nos la encontramos, una vez aprendida, por todas partes. También nos ocurre a los hombres cuando nos dejamos barba, que no paramos de encontrarnos con barbudos, y las mujeres que se tiñen el pelo a pelirrojo, por ejemplo, no dejarán de ver mujeres con el pelo rojo por todas partes. Estos son ejemplos de cómo el cerebro selecciona partes de nuestro entorno, entendiendo que ahora es algo relevante para nosotros, y rechaza todo lo demás. Nuestro cerebro intenta evitar que nos saturemos de información. Las estrategias de márketing deben funcionar como lo hacen nuestros cerebros.


¿Qué tiene la estrategia de marketing que hacer para materializar algo de la nada?

La estrategia de márketing delimita primero a un grupo de audiencia, para a continuación saber el quién es quién de esa audiencia. Lo hace para enterarse de lo que tiene significado e importancia para ese grupo. ¿Qué es lo que les interesa, y cómo se relaciona ésto con la oferta que nosotros les vamos a proponer? ¿Qué mensaje podemos enviarles que sea verdad y que responda también a las necesidades de ese grupo? La estrategia de márketing es el proceso de hacer que los mensajes se escuchen, que sean asimilados por nuestros cerebros. La estrategia de márketing nos permitirá dar respuesta a la cuestión crucial que el consumidor se hace constantemente: “¿Qué es lo que realmente me importa?” En otras palabras y parafraseando a Peter Drucker: “Los consumidores no compran lo que vendemos. Compran lo que tiene valor para ellos”.


¿Por qué la creación de una estrategia de márketing es tan importante?

Respuesta corta: Porque nos ahorra muchos recursos económicos.

Las estrategia de márketing nos facilita usar patrones y rutas que, una vez aplicadas, nos ayudarán a utilizar presupuestos de una forma racional y efectiva, siendo optimizados al máximo de esta manera.

En márketing, existe la estrategia y también las tácticas. Mucho del márketing, en realidad, está relacionado con lo que nosotros denominamos práctica experimental. Si tratamos de lanzar a un espacio de consumo, y hacia consumidores con un perfil determinado, toda clase de cosas para comprobar qué ocurre, no haremos más que evaporar nuestros recursos, agotaremos nuestro presupuesto de márketing en un suspiro. La idea de usar este método de “matar moscas a cañonazos”, es dar con algo que finalmente funcione de cara al consumidor y, una vez encontrado el vellocino de oro, seguir insistiendo sobre lo mismo.


Este proceso “de los cañonazos” normalmente genera un dilema conocido: “La mitad del presupuesto que se gasta en publicidad se tira a la basura; el problema es que no sabemos si la mitad que estamos tirando es la buena”.

La estrategia de márketing permite el uso de rutas y puntos de apoyo que se aplican a un presupuesto, con recursos delimitados anteriormente, haciéndolo así con mucha mayor eficacia (el presupuesto de márketing de todo el mundo es limitado). La estrategia de márketing potenciará nuestra capacidad de aplicar el dinero en la dirección correcta: la mitad de la audiencia a la que sí le interesa nuestro mensaje, la que quiere oír lo que pretendemos hacerles escuchar.


Para ilustrar esta idea, usaremos uno de los ejemplos que con mayor claridad lo explica – disculpad por favor que sea de nuevo un ejemplo anglosajón y que la gráfica esté en inglés -, usaremos el ejemplo del Museo de Arte del Bronx de Nueva York. Nos tenemos que situar primero mentalmente en el “espacio de mercado” que nos encontramos en el South Bronx, un barrio deprimido de NY. Lo primero que debemos pensar, es que antes de la apertura de este museo no existía oferta cultural alguna en el barrio, y esa situación nosotros la percibimos como un valor añadido, una ventaja competitiva (como se muestra en el gráfico de abajo). La estrategia puesta en marcha en este caso, es importante aclararlo, no tiene nada que ver con hacer una mera comunicación del concepto de la grandeza del arte a los potenciales visitantes del museo. Lo importante era posicionarse como una alternativa y respuesta diferente para el mercado del ocio del vecindario. Esta idea nos facilita saber qué mitad es la que no debemos tirar a la basura.

Strategy Marketplace

Se tuvieron que encontrar argumentos que se convirtieran en ventajas competitivas respecto a otras acciones de ocio, algo que pudiera ser percibido como valor amable para la determinada audiencia, no siendo percibido como algo que formara parte de una “guerra de ofertas”. En este caso, no había que modificar la oferta de un producto ya existente, sólo acomodar el mensaje correcto (ocio-diversión y no arte) que se pretendía difundir, a los soportes de comunicación elegidos: website y exterior. La configuración de toda la estrategia de márketing, a partir del profundo conocimiento del barrio y la forma que tenía de consumir su ocio, facilitó que se pudieran materializar los objetivos marcados, que estaban relacionados invariablemente con doblar la asistencia al museo que se había previsto desde un primer momento, a partir de la apertura del museo en el South Bronx. Todo pasa por el conocimiento profundo del consumidor.


Pensando en vuestro museo o producto, hay que dedicar tiempo y energía en meternos en la cabeza de nuestros visitantes potenciales, este ejercicio de abstracción es muy importante. Deberemos encontrar la intersección que existe entre lo que nosotros ofrecemos y cuáles son las necesidades reales que nuestros visitantes potenciales pretenden cubrir. ¿Quién es nuestro visitante? ¿Qué es a lo que nuestro visitante concede valor? Deberemos aislar las respuestas específicas que consigamos y acoplar nuestras acciones a esa información. Recordemos que nosotros no debemos actuar como si fuéramos visitantes de nuestro propio museo, no somos compradores de nuestro producto, a lo mejor podríamos serlo, pero no vamos a actuar como tales porque no nos conviene hacerlo así. Centrémonos en lo que tiene valor para nuestros potenciales visitantes, exclusivamente. Usemos esa información en la creación de nuestra estrategia de márketing. Estaréis muy contentos de hacerlo así, eso seguro. A lo largo de la semana os ofreceremos más detalles sobre este tema.






Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

Espacio Visual Europa (EVE)

Museo de San Carlos, México DF - Gótico es más que vestirse de negro. --- Museu de San Carlos, México DF - Gothic é mais do que vestir de preto.

El acervo de arte europeo, de los siglos XIV a principios del XX, que resguarda el Museo Nacional de San Carlos desde 1968, constituye uno de los más importantes de Latinoamérica. Tiene su origen en la colección que comenzó a formarse a finales del siglo XVIII en la Real Academia de las Tres Nobles Artes de San Carlos de la Nueva España y que a principios del siglo XIX se incrementó con obras de los propios maestros y con las realizadas por alumnos durante sus viajes de estudio a Italia, así como las que presentaban para obtener el grado de académicos; en este periodo se incorporaron además piezas provenientes de coleccionistas particulares, de la Academia de San Lucas en Roma y de conventos clausurados.


En la primera década del siglo XX el gobierno mexicano hizo una importante donación de obras pictóricas adquiridas durante la Exposición Española de Arte e Industria, que se llevó a cabo en las fiestas del Centenario de la Independencia de México. En los años veinte se integra la Colección Pani y en los años treinta la Secretaría de Hacienda dona importantes piezas de los siglos XIV al XVII. Las últimas adquisiciones importantes por el número y calidad, se dio en las décadas de los setenta y ochenta, gracias al interés del Instituto Nacional de Bellas Artes y de coleccionistas nacionales y extranjeros.


Esta exposición abarca un periodo de casi seis siglos, en los que se desarrollaron diversos estilos artísticos cuyos límites formales y temporales resulta difícil precisar, debido a las circunstancias económicas, políticas y religiosas de cada región o país. Sin embargo, los criterios de estilo y una cierta periodización resultan imprescindibles para dar orden y sentido a la muestra.







Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti









Vietnam pottery history. --- Vietnam história da cerâmica. --- lịch sử nghề gốm việt nam. Nghề Gốm Cổ Truyền Việt Nam - ở Bảo tàng Lịch sử Việt Nam và Bảo tàng Mỹ thuật Việt Nam.

Vietnam pottery history. Vietnam ancient pottery - at the Vietnam History Museum and the Vietnam Fine Arts Museum.


Ceramics is one of the important inventions of our ancestors for thousands of generations, ceramics has been closely linked with the lives of our people. With creativity and deft hands of the potter, pottery Vietnam has become a kind of folk art deep nature.




Traditional pottery
Vietnam traditional ceramic has been around six, seven thousand years. Pottery appeared in the cultural relics of Hoa Binh, Bac Son culture, culture Halong ... Then we see the vestiges of the post-Neolithic Phung Nguyen, Dong Dau stage, stage Go Mun. .. traditional pottery our country has achieved high growth and very rich.

In the legend, the appearance of pottery, porcelain as a mystery, sacred "Ceramic powder substance is located deep in the ground, where the devil sacred keepers. Want to exploit to select a good day. Up to the ground, thanks to the brilliant light of the sun which shed plumb new powder turns into ceramic ... "



Actually it was just thrilling legends to increase the key part of the engineering ceramic immemorial. In essence ceramic goods born by skillful hands and creative mind of the craftsman. Vietnam History, Volume 1, page 38 reads: "In the period of Phung Nguyen, stoneware processing techniques have reached peak levels. The ax, chisel mallet ... different size scales, are made by grinding, sawing drilling, very complete. These bracelets, earrings, beads ... stone can be dressed up, comfort, sophisticated trim. These types of ceramics (pots, bowls, cups, pitcher ...) with beautiful shape, strong, healthy, much has been made of the hand. Ceramic outer surface covered with decorative patterns with sharp the lines, the elegantly curved, soft, was coordinated, symmetry and harmony. It is an expression of high aesthetic of Vietnam at that time .... "

So industry Phung Nguyen ceramic period (4,000 years from us) in our country has grown. Humans have known that the turntables devised and created things to coating glaze, add the magic beauty of ceramics.

This was a period of Van Lang. Until Aulac, ceramic industry has developed very strong. Occupation baked clay bricks, tiles ... also had this date.

I must say ceramics heyday of the period Ly - Tran (Century XI - XIV). That was in the country prosperous, strong economy, strong military and cultural development, peaceful country, every industry is encouraged to thrive.

Pottery, watch out development scattered throughout the country. In every province there are areas made pottery. Just along the river, we met several pieces of clay, pottery shards lingering remnant. Or we meet are eating ranges kilns smoke spiraling up. The ceramics center in our country, emerged from the Ly - Tran, but so far still flourishing career, that's Bat Trang (Hanoi), Tho Ha, Phu Lang (Bac Ninh), Huong Canh (Vinh Phuc ), Que Vol (Ha Nam Ninh), Chum Thanh (Thanh Hoa) ... Each country ceramic industry kept separate. And every place, pottery items have their own characteristics, creating the diversity and richness of the Vietnam Ceramic technology. If said ceramic center in our country, to say to Bat Trang - Tho Ha - Huong Canh. A distinctive character and clearest of all pottery is developed along the river bank watching. Because it means the road transport, and along the river bank clay is the precious raw materials to produce ceramic.



According to documents introduced History of Tho Ha pottery Hebei Culture Company, and material Read Bat Trang pottery, typing documentation of the Institute of Fine Arts, in 1964, said: At about the Ly - Tran had Jewish students (especially students, the new Thai officials from the Tran) was sent to the Song Dynasty porcelain (China) is: Hua Vinh Kieu, who Bo Bat village (Thanh Hoa), Dao Tri Tien, Tho Ha village people (Hebei), Luu Phong Tu, from the village of Ke Sat (Hai Duong). All three of him, you go porcelain ceramic learned profession. After returning home, he selected three good day up in the Red River herd handing ceremony to the villagers. Technology can be classified as follows: Mr. Kieu about Bo Bat, Tho Ha Tien about Mr. Tu of Phu Lang, and:

- Bo Bat Village tyranny of white ceramic.

- Tho Ha Village tyranny of red pottery.

- Village Phu Lang pottery tyranny of yellow, dark.

Half a year after the study, successfully made, the three he took his wares by hand control, offering king view. King saw the beautiful animal, immediately reward the envoys the four words "Middle loving Quan" and gave him a list of three "Launch art philosophy". Legend, on this occasion, the villagers in the three places are busy and active priestly family. After rising for three weeks of alcohol, people dancing ovation to commend the job he took on the multitudes. After three of his death, three people were respected third place him "Sensei", ie "The College".

Ceramic Bo Bat Ward had left off after the North. Along the Red River, a river beach with white clay, they stopped up kilns there, brothel called Bach Ward, later changed to the Bat Trang ward. And today, we popularly known as Bat Trang.

Pottery Ly - Tran thriving, many in number and in quality quarter. Trending two main types of ceramics, are: (1) Ceramics architectural decoration, usually clay to wood, or enamel unique value. For example, patterned tiles to decorate with silhouette, different sizes. Or tile top cows fitted phoenix, dragon head. Or ceramic decorations shaped pointy shaped leaves beginning to mount on the roof or house riem ... (2) As for ceramic household, then all genres. Do dishes, warm, casual, cups, jars, jars, jar ...

Pottery of this period, in addition to meaningful use in the country, also exported to many other countries.

Each recorded history, from the beginning of the Ly had many countries to trade, barter with our country such as Indonesia, Siam (Thailand) ... Go to the twelfth century, the foreign yacht dock our country more crowded. 1149, to set up port Ly Trieu Van Don, to boats on the trading countries. So far, both sides of the harbor along Van Don remaining pieces of pottery in the Vietnam era many producers. In it, there are both pieces of celadon pottery Ly. So, there is no trace to affirm our ancient pottery have reached high levels there?

In our country, where the people themselves caused by foreign. For example: For celadon ceramics of the Ly dynasty made our country is called "Pottery Song" or "map Song".


Currently, at the Vietnam History Museum and the Vietnam Fine Arts Museum also save a lot of pottery, porcelain of the era of our country. It was to prove vestiges industry in our country the earliest development, and from ancient pottery in our country has occupied an important position in the economy and culture of the nation. Through this, the more we loved more skilful hands and creative minds of the wealthy potter Vietnam. To understand more about the pottery, we want to introduce something about the type of ceramic pottery kilns and ancient in our country.

Ancient pottery kiln

In fact, the principle of the ancient and modern kilns are not much different. It still relies on the basic principle, made up of 3 parts: elected oven, furnace body, chimney systems. Only thing, ancient pottery kiln was small and simple.

Due to the division of use of each type of furnace, it has its own name for the kilns: oven and stove the population. Products ovens primarily serve the court and communicate with the world. And the furnace People are ordinary items for daily living humans, such as cups, bowls, kettles, ovens, pots, jars, jars ... As usual, the product in the oven is always first higher technical assistance in civil oven.

According to Do Van Ninh documents (Institute of Archaeology) on the excavation of pottery kilns in Thap (Thuan Thanh) showed that this ceramic kilns Zone 4 oven with the oven-like structure similar to the same. The entire furnace was apparently shaped melon, between wide aneurysm, truncated both ends. The size measured in an oven with the surface and form larger three other furnaces, shows: length 3.35 meters, width near 2 meters. Thus, the size of a compact furnace that time.

Notably is the kilns, most fuel burning bamboo, wood; Unused fuel coal in this period. Through this, it demonstrates the technical standards of the time and baked for self- conscious raw materials available locally very high.

Others, found that the oven is simple structure and creativity; cover oven ancient craftsmen using clay which only covered but not used to fire brick oven and relatives to vote on the oven. Meanwhile, in China, Tang Dynasty ceramic furnace is not very big (usually 3 meters long, 2 meters wide), so that has to be used to fire bricks to build and build chimney fire door.

According to archaeological documentation of Tran Dinh Luyen 1975 (Bac Ninh Department of Culture) tells us more about the area of ​​ceramic kilns, tile of the land in East Yen, Bac Ninh, located on the waterfront at District Five Odd. Other structure of the oven with the oven type Thap. That circular kilns, 1.2 meters in diameter, wall oven with each piece of crockery embankment small barb, 1 meter thick, Grower wall, above shrink gradually style arches. Funnel gourd shaped oven, wall oven up closely, also by land with approximately 0.2 meters thickness.

Through research, pottery kiln in Dong Yen is somewhat more advanced in Thap. But any progress along the kilns through the ages, we see, until the early twentieth century, the new and improved furnace a big step. It was transformed from frog into boiling furnace furnace module form several large pots. Range modality shift to modular wooden bamboo charcoal and oil heaters. These are far-reaching and confirming the immortal vitality of pottery industry

Today, with modern style pottery kiln, it has been designed for continuous round-style oven. It is a form of advanced brick kilns. It is only once the furnace group, and the fire kept burning oven passed from elected oven to elect the other furnace, the fire was kept burning until the day vulnerabilities. These improvements such intelligence, is the source from the primitive pottery kiln Oldtimer ...

Glaze the Ly - Tran

Ly - Tran is the prosperity of the ceramic industry. Therefore, ceramic Ly - Tran rich is inevitable.

Before this period, a number of ceramic pottery in the form of wood, which is not sheathed enamelled coat a layer of ceramic, ceramic coat sewn government did not ple, but Tho Ha and Phu Lang ceramics are used to coat. Ceramic coat is a synthesis between soil solution and vegetarians, with vegetarian recipes 1 4 land. Land is pottery, crushed, screened carefully. There is a kind of stone vegetarian and local rust right. Lent must also crushed, screened carefully. There are two kinds of land and vegetarian then, mixed, mixed with water, dissolved into a solution. All the pottery is baked before being dipped into this solution, creating a ceramic mantle. If so bring baked up, is beautiful and ceramics. Or, in addition, we want enamelled enamelled ceramic class shirt.

Be familiar with the typical three types of ceramic Ly - Tran. That is celadon pottery, ceramics brown, blue and white ceramics.

Celadon pottery: Once you have a good ceramic bones, one thick coating a blue enamel cool, like glass in balls, hence called celadon pottery. Celadon pottery at us very valuable, are popular at home and abroad. People often compare us with celadon ceramics of the Song Dynasty Longquan pottery of China.

Ly Dynasty celadon pottery often bone-thin ceramic bars. Go to the Tran dynasty, the ceramic solid bone, thicker. Decorations on ceramics, mostly stylized lotus image. There's also a number of other topics, such as seminars and decorative flower pots wires running around. There are three forms of decoration on pottery: carved flowers, flower prints and floral cover. Imprinted or embossed flowers, use the mold, while others rely on knife flower tip or a bone head painted ceramic bamboo stick when ground was soft. Embedded carving flowers and bring yeast, yeast stagnate and create photo beautiful decorations. Besides the celadon pottery and exquisite that picky, craftsmen also produce a mass of pottery, sometimes for carpentry, sometimes thin enamel coating yellow, brown, or skin color that eel dull and less glossy. This type of pottery for common use and when baked, it was baked in piles high.

Ly dynasty, pottery hardly write letters. Go to the Tran dynasty, often seen as ham kinds of ceramics with brown inscription "Thien Truong government institutions."

Brown ceramic flower: It's kind of ceramic board, to design, certainly, remains thick and coarse pottery. Outside enamel coated ivory or light yellow. Ceramic brown flowers appear at the end of the first Ly Tran.


Decorative form of flower pattern on brown ceramic flower wire usually runs around the mouth rim pottery. In particular, most of the ceramic ribs with brown flowers embossed floral workshop, storks, four-legged animal, fish or shrimp ... very lively. The dragon-shaped flowers decorated in brown pottery Ly Tran dynasty with another. It is healthy fat dragon himself, meandering comfortable, unlike the Ly dragon slender body and meandering cramped.


Blue and white ceramics: the name of a white enamelled ceramic septic painted blue decoration.




For a beautiful glaze colors, it is necessary to have good core ceramic bone. Watch out, usually ceramic bone is sandy clay. If pottery, to challenge a number of other impurities such as straw, rice husks or leaves weeds to increase links.

Reference source:
Vietnam's Vu Joint land occupations From Home








Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

colaboração: Toan Hoang

Hoang thi Kim Toan







--br via tradutor do google

Vietnam história cerâmica. cerâmica antiga Vietnam - no Museu de História do Vietnã e do Vietnam Fine Arts Museum.

Cerâmica é uma das invenções importantes de nossos ancestrais há milhares de gerações, a cerâmica tem sido intimamente ligados com as vidas de nosso povo. Com criatividade e mãos hábeis do oleiro, cerâmica Vietnam tornou-se uma espécie de arte popular profunda natureza
cerâmica tradicional

Vietnam cerâmica tradicional tem sido em torno de seis, sete mil anos. Olaria apareceu nas relíquias culturais de Hoa Binh, a cultura Bac Filho, cultura Halong ... Então nós vemos os vestígios do pós-neolítico Phung Nguyen, estágio Dong Dau, fase Go Mun. .. cerâmica tradicional nosso país tem alcançado um crescimento elevado e muito rico.

Na lenda, o aparecimento de cerâmica, porcelana como um mistério, sagrado "substância em pó Ceramic está localizado no fundo da terra, onde o diabo guardiões sagrados. Querem explorar para selecionar um bom dia. Até o chão, graças à luz brilhante do sol, que derramou prumo novo pó se transforma em cerâmica ... "

Na verdade, foi apenas emocionante lendas para aumentar a parte fundamental do imemoriais cerâmica de engenharia. Em essência, produtos cerâmicos nascidos por mãos hábeis e mente criativa do artesão. Vietnam History, Volume 1, página 38 lê-se: "No período de Phung Nguyen, técnicas de processamento de grés atingiram níveis de pico. O machado, martelo de cinzel ... diferentes escalas de tamanho, são feitos por moagem, serração de perfuração, muito completo. Estas pulseiras, brincos, pérolas ... pedra pode ser vestida, conforto, caimento sofisticado. Estes tipos de cerâmica (vasos, tigelas, copos, jarro ...) com forma bonita, forte, saudável, muito tem sido feito da mão. superfície externa de cerâmica coberta com padrões decorativos com nítidas as linhas, o elegante e curvo, macio, foi coordenado, simetria e harmonia. É uma expressão de alta estética do Vietnã na época .... "

Assim, a indústria Phung Nguyen período de cerâmica (4.000 anos a partir de nós) no nosso país tem crescido. Os seres humanos têm conhecido que os toca-discos concebido e criado coisas para revestimento de esmalte, adicione a beleza mágica de cerâmica.

Este foi um período de Van Lang. Até Aulac, indústria cerâmica tem desenvolvido muito forte. Ocupação tijolos de barro cozido, telhas ... também tinha essa data.

Devo dizer auge cerâmica do período Ly - Tran (Século XI - XIV). Que estava no país próspero economia, forte, desenvolvimento militar e cultural forte, país pacífico, cada indústria é incentivada a prosperar.

Olaria, atente desenvolvimento espalhados por todo o país. Em cada província existem áreas feitas de cerâmica. Apenas ao longo do rio, encontramos várias peças de barro, fragmentos de cerâmica remanescentes remanescente. Ou nos encontramos estão comendo faixas fornos de fumo em espiral para cima. O centro de cerâmica em nosso país, surgiu a partir da Ly - Tran, mas até agora ainda florescente carreira, que é Bat Trang (Hanoi), Tho Ha, Phu Lang (Bac Ninh), Huong Canh (Vinh Phuc ), Que Vol (Ha Nam Ninh), Chum Thanh (Thanh Hoa) ... Cada país indústria cerâmica mantidas separadas. E todo lugar, itens de cerâmica tem suas características próprias, criando a diversidade ea riqueza da tecnologia cerâmica Vietnã. Se disse que o centro de cerâmica em nosso país, para dizer a Bat Trang - Tho Ha - Huong Canh. Um personagem e mais claro de todos os cerâmica distintiva é desenvolvido ao longo da observação de margem do rio. Porque significa que o transporte rodoviário, e ao longo da argila das margens do rio é matérias-primas preciosas para produzir cerâmica.

De acordo com documentos apresentados História da Tho Ha cerâmica Hebei Cultura da Empresa, bem como material Leia Bat Trang cerâmica, digitando documentação do Instituto de Belas Artes, em 1964, disse: Mais ou menos na Ly - Tran tinha estudantes judeus (especialmente os estudantes, as novas autoridades tailandesas do Tran) foi enviado para a porcelana da dinastia Song (China) é: Hua Vinh Kieu, que Bo Bat vila (Thanh Hoa), Dao Tien Tri, Tho Ha pessoas da aldeia (Hebei), Luu Phong Tu, da aldeia de Ke Sat (Hai Duong). Todos os três dele, você vai cerâmica, porcelana profissão aprendida. Depois de voltar para casa, ele selecionou três dia bom até na cerimônia de entrega do rebanho Red River para os moradores. A tecnologia pode ser classificada da seguinte forma: Mr. Kieu sobre Bo Bat, Tho Ha Tien sobre o Sr. Tu de Phu Lang, e:

- Bo Bat Vila tirania da cerâmica branca.

- Tho Ha Vila tirania da cerâmica vermelha.

- Aldeia Phu Lang cerâmica tirania do amarelo, escuro.

Meio ano após o estudo, feito com sucesso, os três tomou suas mercadorias pelo controle da mão, oferecendo vista rei. Rei viu a bela animal, recompensar imediatamente os enviados as quatro palavras "Middle amorosos Quan" e deu-lhe uma lista de três "filosofia da arte Launch". Legend, nesta ocasião, os aldeões nos três lugares são ocupados e ativos família sacerdotal. Após ter subido por três semanas de álcool, as pessoas dançando ovação de elogiar o trabalho que ele assumiu as multidões. Depois de três de sua morte, três pessoas foram respeitados terceiro lugar dele "Sensei", ou seja, "The College".

Cerâmica Bo Bat Ward havia parado após o Norte. Ao longo do rio Vermelho, uma praia fluvial com argila branca, pararam-se fornos lá, bordel chamado Bach Ward, depois mudou para a enfermaria Bat Trang. E hoje, nós popularmente conhecida como Bat Trang.

Cerâmica Ly - Tran prosperando, muitos em número e em qualidade trimestre. Tendência dois principais tipos de cerâmica, são: (1) Cerâmica decoração arquitetônica, geralmente de barro à madeira, ou esmalte valor único. Por exemplo, modelado telhas para decorar com silhueta, tamanhos diferentes. Ou azulejo vacas elite equipado Phoenix, cabeça do dragão. Ou decorações de cerâmica em forma pontiagudas em forma de folhas começando a montar no telhado ou casa riem ... (2) para uso doméstico de cerâmica, em seguida, todos os gêneros. Fazer pratos, quentes, casual, copos, potes, frascos, frasco ...

Cerâmica deste período, além de uso significativo no país, também exportados para muitos outros países.

Cada história registrada desde o início do Ly tinha muitos países para o comércio, a troca com o nosso país como a Indonésia, Siam (Tailândia) ... Ir para o século XII, a doca iate estrangeira nosso país mais lotado. 1149, para configurar a porta Ly Trieu Van Don, para barcos sobre os países de negociação. Até agora, ambos os lados do porto, juntamente Van Don restantes peças de cerâmica na era Vietnã muitos produtores. Nele, há dois pedaços de celadon cerâmica Ly. Assim, não há qualquer vestígio de afirmar a nossa cerâmica antiga atingiram níveis elevados lá?

Em nosso país, onde as próprias pessoas causada por estrangeiros. Por exemplo: para cerâmica celadon da dinastia Ly fez o nosso país é chamado de "Canção da cerâmica" ou "mapa Song".

Atualmente, no Museu de História do Vietnã e do Vietnam Fine Arts Museum também guardar um monte de cerâmica, porcelana da era do nosso país. Foi para provar a indústria vestígios em nosso país o mais adiantado de desenvolvimento e de cerâmica antiga em nosso país tem ocupado uma posição importante na economia e cultura da nação. Com isso, quanto mais nós amamos mãos mais habilidosas e mentes criativas do oleiro rico Vietnã. Para entender mais sobre a cerâmica, queremos introduzir algo sobre o tipo de fornos de cerâmica cerâmica antiga e em nosso país.

forno de cerâmica antiga

Na verdade, o princípio dos fornos antigos e modernas não são muito diferentes. Ele ainda conta com o princípio básico, composta por 3 partes: eleitos forno, corpo da fornalha, sistemas de chaminé. A única coisa, antigo forno de cerâmica era pequeno e simples.

Devido à divisão de uso de cada tipo de forno, que tem seu próprio nome para os fornos: forno e fogão a população. fornos produtos servem principalmente o tribunal e se comunicar com o mundo. Eo forno As pessoas são itens comuns para os seres humanos de vida diária, tais como copos, taças, chaleiras, fornos, panelas, potes, frascos ... Como de costume, o produto no forno é sempre o primeiro maior assistência técnica no forno civil.

De acordo com documentos Faça Van Ninh (Instituto de Arqueologia) sobre a escavação de fornos de cerâmica em Thap (Thuan Thanh) mostrou que esta fornos de cerâmica Zona 4 forno com a estrutura do forno do tipo semelhante ao mesmo. Todo o forno foi aparentemente em forma de melão, entre ampla aneurisma, truncado ambas as extremidades. O tamanho medido em um forno com a superfície e forma maior três outros fornos, mostra: comprimento de 3,35 metros de largura, perto de 2 metros. Assim, o tamanho de um forno compacto que o tempo.

Notavelmente é os fornos, a maioria de bambu queima de madeira para combustão; carvão combustível não utilizado neste período. Com isso, ele demonstra as normas técnicas da época e cozido para autoconsciente matérias-primas disponíveis localmente muito elevado.

Outros, descobriu que o forno é estrutura simples e criatividade; cobrir antigos artesãos forno com barro que só coberto, mas não é usado para forno de tijolos fogo e parentes para votar o forno. Enquanto isso, na China, Dinastia Tang forno cerâmico não é muito grande (normalmente 3 metros de comprimento, 2 metros de largura), de modo que tem que ser usado para disparar tijolos para construir e construir porta corta-fogo chaminé.

De acordo com a documentação arqueológica de Tran Dinh Luyen 1975 (Bac Ninh Departamento de Cultura) nos diz mais sobre a área de fornos de cerâmica, azulejos da terra em East Yen, Bac Ninh, localizado na orla no Distrito Cinco Le Mat. Outra estrutura do forno com o tipo de forno Thap. Que os fornos circulares, 1,2 metros de diâmetro, forno de parede com cada peça de terraplenagem louça pequena farpa, 1 metro de espessura, parede Grower, acima de encolher arcos gradualmente estilo. Funil de cabaça em forma de forno, forno de parede de perto, também por terra, com cerca de 0,2 metros de espessura.

Através da investigação, forno de cerâmica em Dong Yen é um pouco mais avançado em Thap. Mas qualquer progresso ao longo dos fornos através dos tempos, vemos, até o início do século XX, o novo e melhorado forno um grande passo. Ele se transformou de sapo em ebulição formulário módulo de forno forno vários potes grandes. mudança de modalidade gama de aquecedores de carvão de bambu e óleo de madeira modulares. Estes são de longo alcance e confirmando a vitalidade imortal da indústria cerâmica.

Hoje, com moderno forno de estilo cerâmica, ele foi projetado para contínua forno de estilo rodada. É uma forma de olarias avançados. É apenas uma vez o grupo fornalha, eo fogo que se mantém acesa forno passou do forno eleito para eleger outro forno, o fogo ardia até as vulnerabilidades dia. Estas melhorias, tais inteligência, é a fonte da primitiva Oldtimer cerâmica forno ...

Esmalte da Ly - Tran

Ly - Tran é a prosperidade da indústria cerâmica. Portanto, cerâmica Ly - Tran rico é inevitável.

Antes desse período, uma série de cerâmica cerâmica na forma de madeira, que não é revestido revestimento esmaltado uma camada de, o governo costurada revestimento cerâmico não colocar, mas cerâmica Tho Ha e Phu Lang são usadas para o revestimento. revestimento de cerâmica é uma síntese entre a solução do solo e vegetarianos, com receitas vegetarianas 1 4 terra. A terra é a cerâmica, esmagado, cuidadosamente selecionados. Há uma espécie de vegetariano de pedra e direita ferrugem local. Quaresma deve também esmagado, cuidadosamente selecionados. Existem dois tipos de terreno e vegetarianos em seguida, misturado, misturado com água, dissolvidos em uma solução. Toda a cerâmica é cozido antes de ser mergulhado nesta solução, criando um manto de cerâmica. Se assim trazer cozido acima, é bonito e cerâmica. Ou, além disso, queremos camisa da classe cerâmica esmaltada esmaltado.

Estar familiarizado com as típicas três tipos de Ly cerâmica - Tran. Essa é a cerâmica celadon, cerâmica marrom, azul e cerâmica branca.

Celadon cerâmica: Depois de ter bons ossos de cerâmica, uma espessa camada de esmalte azul fresco, como o vidro em bolas, por isso chamado celadon cerâmica. Celadon cerâmica para nós muito valioso, são populares em casa e no exterior. Muitas vezes as pessoas nos comparar com cerâmica celadon da cerâmica da dinastia Song Longquan da China.

Dinastia Ly celadon cerâmica barras de cerâmica, muitas vezes com osso fino. Ir para a dinastia Tran, o osso sólido de cerâmica, mais grosso. Decorações em cerâmica, principalmente imagem de lótus estilizado. Há também uma série de outros tópicos, tais como seminários e decorativos fios vasos de flores que funcionam ao redor. Existem três formas de decoração em cerâmica: flores esculpidas, estampas de flores e tampa floral. flores impressas ou com relevo, use o molde, enquanto outros dependem de ponta flor faca ou uma cabeça do osso pintado vara de bambu cerâmica quando chão era macio. Incorporado esculpindo flores e trazer de levedura, estagnar levedura e criar fotografias belas decorações. Além da cerâmica celadon e requintado que exigente, os artesãos também produzem uma massa de cerâmica, por vezes, para a carpintaria, às vezes revestimento de esmalte fino amarelo, marrom ou cor de pele que eel maçante e menos brilhante. Este tipo de cerâmica para uso comum e quando cozido, foi cozido em pilhas altas.

dinastia Ly, cerâmica quase não escrever cartas. Ir para a dinastia Tran, muitas vezes visto como tipos de presunto de cerâmica com inscrição marrom "instituições governamentais Thien Truong."

de cerâmica flor de Brown: É uma espécie de placa de cerâmica, para projetar, certamente, continua cerâmica grossa e grosseira. esmalte marfim revestido de fora ou amarelo claro. Flores marrons cerâmicos aparecer no final do primeiro Ly Tran

forma decorativa de teste padrão de flor no fio flor cerâmica marrom geralmente é executado em torno da cerâmica rim boca. Em particular, a maioria dos reforços de cerâmica com flores em relevo marrom floral oficina, cegonhas, animal de quatro patas, peixe ou camarão ... muito animada. As flores em forma de dragão decoração em cerâmica marrom Ly Tran dinastia com o outro. É dragão saudável de gordura se, serpenteando confortável, ao contrário do corpo esbelto Ly dragão e sinuoso apertado.

cerâmica azul e branco: o nome de uma séptico cerâmica decoração pintada de azul esmaltado branco.

Por belas cores de esmalte, é necessário ter um bom núcleo de osso cerâmica. Cuidado, geralmente óssea cerâmica é argila arenosa. Se cerâmica, para desafiar uma série de outras impurezas, como palha, cascas de arroz ou folhas de ervas daninhas para aumentar links.

de referência Fonte:

Vu conjuntas do Vietnã ocupações de terra a partir de casa










--vt

lịch sử nghề gốm việt nam. Nghề Gốm Cổ Truyền Việt Nam - ở Bảo tàng Lịch sử Việt Nam và Bảo tàng Mỹ thuật Việt Nam.

Gốm là một trong những phát minh quan trọng của tổ tiên ta từ ngàn đời nay, đồ gốm đã gắn bó mật thiết với cuộc sống của nhân dân ta. Với trí sáng tạo và đôi bàn tay khéo léo của người thợ gốm, gốm cổ Việt Nam đã trở thành một loại hình nghệ thuật mang tính dân gian sâu sắc.

Gốm truyền thống

Gốm cổ truyền Việt Nam đã có cách đây sáu, bảy ngàn năm. Gốm xuất hiện trong những di chỉ thuộc văn hóa Hòa Bình, văn hóa Bắc Sơn, văn hóa Hạ Long... Rồi ta thấy trong di chỉ thuộc hậu kỳ đồ đá mới Phùng Nguyên, giai đoạn Đồng Đậu, giai đoạn Gò Mun... Đồ gốm cổ truyền nước ta đã có những bước phát triển cao và hết sức phong phú.

Trong truyền thuyết, sự xuất hiện của đồ gốm, đồ sứ như một điều bí hiểm, linh thiêng “Đồ gốm, sứ là loại chất bột nằm sâu trong lòng đất, ở những nơi linh thiêng có ma quỷ canh giữ. Muốn khai thác được phải chọn ngày lành tháng tốt. Lên tới mặt đất, nhờ ánh sáng chói lọi của mặt trời soi dọi chất bột đó mới biến thành gốm, sứ...”


Thực ra đó chỉ là truyền thuyết ly kỳ để tăng cái phần quan trọng của kỹ nghệ gốm, sứ xa xưa. Thực chất hàng gốm, sứ ra đời nhờ đôi bàn tay khéo léo và đầu óc sáng tạo của người thợ thủ công. Lịch sử Việt Nam, tập 1, trang 38 có ghi: “Trong giai đoạn Phùng Nguyên, kỹ thuật tạo chế đồ đá đã đạt đến trình độ cực thịnh. Những chiếc rìu, vồ đục... quy mô to nhỏ khác nhau, được chế tạo bằng cách mài, cưa khoan, rất hoàn thiện. Những vòng tay, hoa tai, hạt chuỗi... bằng đá được chau chuốt, tiện, gọt tinh vi. Những loại hình đồ gốm (nồi, bát, cốc, vò...) có hình dáng đẹp, chắc, khoẻ, phần nhiều đã được chế tạo từ bàn tay. Mặt ngoài đồ gốm phủ đầy hoa văn trang trí với những đường vạch sắc sảo, những nét cong uyển chuyển, mềm mại, được phối trí, đối xứng và hài hòa. Đó là một biểu hiện về óc thẩm mỹ khá cao của người Việt Nam lúc bấy giờ....”

Vậy là kỹ nghệ gốm giai đoạn Phùng Nguyên (cách ta gần 4.000 năm) ở nước ta đã phát triển mạnh. Con người buổi đó đã biết nghĩ ra bàn xoay và chế tạo ra thứ men để phủ ngoài, tăng thêm vẻ dẹp kỳ diệu của đồ gốm.

Đây là một thời kỳ của nước Văn Lang. Cho tới thời Âu Lạc, kỹ nghệ gốm đã phát triển mạnh lắm. Nghề nung gạch, làm ngói... cũng đã có từ ngày này.

Phải nói thời cực thịnh của gốm sứ là thời kỳ Lý - Trần (thế kỷ XI - XIV). Đó là những năm đất nước phồn thịnh, kinh tế mạnh mẽ, quân sự vững mạnh, văn hóa phát triển, đất nước an bình, mọi kỹ nghệ được khuyến khích phát đạt.


Nghề gốm, xem ra phát triển rải rác khắp đất nước. Ở tỉnh nào cũng có những vùng làm nghề gốm. Cứ ven các dòng sông, chúng ta gặp nhiều mảnh sành, mảnh gốm còn vương sót lại. Hoặc chúng ta gặp những dãy lò gốm đang ăn khói nghi ngút. Những trung tâm sứ gốm ở nước ta, xuất hiện từ thời Lý - Trần mà đến nay vẫn còn hưng thịnh nghề nghiệp, đó là Bát Tràng (Hà Nội), Thổ Hà, Phù Lãng (Bắc Ninh), Hương Canh (Vĩnh Phúc), Quế Quyển (Hà Nam Ninh), Chum Thanh (Thanh Hóa)... Mỗi vùng quê gốm lại giữ kỹ nghệ riêng biệt. Và mỗi nơi, lại có mặt hàng gốm đặc trưng riêng của mình, tạo thêm cái đa dạng và phong phú của công nghệ gốm Việt Nam. Nếu nói trung tâm gốm ở nước ta, phải nói tới Bát Tràng - Thổ Hà – Hương Canh. Một đặc điểm riêng biệt và rõ nét nhất của nghề gốm là đều phát triển dọc sát các triền sông. Bởi lẽ nó tiện đường chuyên chở, và đất sét dọc các triền sông là thứ nguyên liệu quý để sản xuất gốm, sứ.

Theo tài liệu giới thiệu Lịch sử nghề gốm ở Thổ Hà của Ty Văn hóa Hà Bắc, và tài liệu Tìm hiểu nghề gốm ở Bát Tràng, tư liệu đánh máy của Viện Mỹ thuật, năm 1964, cho biết: Vào khoảng thời Lý - Trần có người đỗ Thái học sinh (đặc biệt chức Thái học sinh thì mới có từ thời Trần) được cử đi sứ nhà Tống (Trung Quốc) là: Hứa Vĩnh Kiều, người làng Bồ Bát (Thanh Hóa), Đào Trí Tiến, người làng Thổ Hà (Hà Bắc), Lưu Phong Tú, người làng Kẻ Sặt (Hải Dương). Cả ba ông này, khi đi sứ đã học được nghề sứ gốm. Khi về nước, ba ông chọn ngày lành tháng tốt lập đàn ở bên sông Hồng làm lễ truyền nghề cho dân làng. Công nghệ có được phân như sau: Ông Kiều về Bồ Bát, ông Tiến về Thổ Hà, ông Tú về Phù Lãng, và:

- Làng Bồ Bát chuyên chế các hàng gốm sắc trắng.

- Làng Thổ Hà chuyên chế các hàng gốm sắc đỏ.

- Làng Phù Lãng chuyên chế các hàng gốm sắc vàng, thẫm.

Nửa năm sau nghiên cứu, chế tạo thành công, ba ông lấy các đồ gốm do tay mình chế được, dâng Vua xem. Nhà Vua thấy sản vật đẹp, liền khen thưởng các quan sứ thần bốn chữ “Trung ái Quán Thế” và phong cho ba ông danh “Khởi nghệ tiên triết”. Tục truyền, dịp này, dân làng ở ba nơi đều tế lễ sầm uất và linh đình. Sau dâng ba tuần rượu, dân chúng nhảy nhót hoan hô để biểu dương các ngài đem nghề về truyền cho dân. Sau khi ba ông mất, dân chúng ba nơi đều tôn ba ông là “Tổ sư”, tức “Tổ nghề”.

Phường gốm Bồ Bát sau có rời ra ngoài Bắc. Dọc theo con sông Hồng, tới một bãi sông có đất thó trắng, họ dừng lại lập lò gốm ở đó, với tên gọi Bạch Phường thổ, sau này đổi là Bát Tràng phường. Và ngày nay, ta quen gọi là Bát Tràng.

Đồ gốm thời Lý - Trần phát triển mạnh, nhiều ở số lượng và quý ở chất lượng. Thịnh hành hai loại gốm chính, là: (1) Gốm trang trí kiến trúc, thường là đất nung để mộc, hoặc phủ một lớp men có giá trị độc đáo. Ví dụ như gạch có in hoa văn để trang trí với nhiều dáng hình, kích thước khác nhau. Hoặc ngói bò có gắn đầu phượng, đầu rồng. Hoặc hình gốm trang trí hình chiếc lá nhọn đầu để gắn trên nóc hoặc riềm nhà... (2) Còn như gốm gia dụng, thì đủ thể loại. Nào bát đĩa, ấm, âu, chén, vại, chum, vò...

Đồ gốm thời kỳ này, ngoài ý nghĩa sử dụng trong nước, còn được xuất đi nhiều nước khác.

Lịch sử từng ghi lại, từ đầu nhà Lý đã có nhiều nước tới buôn bán, trao đổi hàng hóa với nước ta như Nam Dương, Xiêm La (Thái Lan)... Tới thế kỷ XII, các thuyền buồm ngoại quốc cập bến nước ta càng đông. Năm 1149, Triều Lý cho lập cảng Vân Đồn, để thuyền bè các nước vào ra buôn bán. Cho tới nay, dọc hai bên bờ bến cảng Vân Đồn còn lại nhiều mảnh gốm của nhiều thời đại ở Việt Nam sản xuất. Trong đó, có cả mảnh gốm men ngọc của thời Lý. Vậy, đó chẳng là dấu tích để khẳng định hàng gốm của ta từ xưa đã đạt trình độ cao đó sao?

Ở nước ta, có thời người dân cứ sính đồ ngoại. Ví dụ: Mặt hàng gốm men ngọc thời Lý của chính nước ta làm ra thì gọi là “gốm Tống” hoặc “đồ Tố

Hiện tại, ở Bảo tàng Lịch sử Việt Nam và Bảo tàng Mỹ thuật Việt Nam còn lưu giữ được nhiều đồ gốm, đồ sứ các thời đại của nước ta. Đó là những dấu tích để chứng minh kỹ nghệ phẩm ở nước ta sớm phát triển, và từ xưa, nghề gốm ở nước ta đã chiếm địa vị quan trọng trong nền kinh tế, văn hóa của dân tộc. Qua đây, chúng ta càng thêm yêu quý đôi bàn tay khéo léo và bộ óc giàu sáng tạo của những người thợ gốm Việt Nam. Để hiểu sâu thêm về nghề gốm, chúng tôi muốn giới thiệu một đôi nét về các kiểu lò gốm và men gốm từ xưa ở nước ta.

Lò gốm xa xưa

Thực ra, nguyên lý của lò gốm xưa và nay không khác nhau nhiều lắm. Nó vẫn dựa trên nguyên lý cơ bản, cấu tạo gồm 3 phần: bầu lò, thân lò, hệ thống ống khói. Chỉ có điều, lò gốm ngày xưa thì nhỏ bé và đơn giản.


Do sự phân chia công dụng của mỗi loại lò, nên đã có tên gọi riêng cho lò gốm: lò quan và lò dân. Sản phẩm lò quan chủ yếu phục vụ cung đình và giao bằng quốc tế. Còn sản phẩm lò dân là những vật dụng thông thường cho con người sinh hoạt hàng ngày như: cốc, bát, ấm, lò, lọ, chum, vại... Theo lệ thường, sản phẩm ở lò quan bao giờ cũng được đầu tư kỹ thuật cao hơn ở lò dân.

Theo tài liệu của Đỗ Văn Ninh (Viện Khảo cổ) về việc khai quật khu lò nung gốm sứ ở Bút Tháp (Thuận Thành) cho thấy: Khu lò nung gốm sứ này gồm 4 lò với cấu trúc kiểu lò tương tự giống nhau. Toàn bộ lò nhìn bên ngoài có hình quả dưa, giữa phình rộng, hai đầu cụt. Kích thước đo được ở một lò có hình thức bề thế và to lớn hơn ba lò kia, cho thấy: chiều dài 3,35 mét, chiều rộng nhất gần 2 mét. Như thế, quy mô của lò nung thời đó nhỏ gọn.

Điểm đáng chú ý là các lò gốm, hầu hết dùng nhiên liệu đốt bằng tre, gỗ; nhiên liệu than chưa dùng vào thời kỳ này. Qua đây, nó thể hiện tiêu chuẩn kỹ thuật nung thời đó và ý thức tự lực tự cường nguồn nguyên liệu sẵn có ở địa phương rất cao


Phần khác, thấy rằng, cấu trúc lò rất đơn giản và sáng tạo; thợ đắp lò thời xưa chỉ dùng đất sét mà đắp chứ chưa phải dùng tới gạch chịu lửa để cuốn bầu lò và thân lò. Trong khi đó, ở Trung Quốc, lò sứ gốm thời Đường không lớn lắm (thường dài 3 mét, rộng 2 mét), vậy mà đã phải dùng tới gạch chịu lửa để xây cửa đốt và xây ống khói.

Cũng theo tài liệu về khảo cổ học năm 1975 của Trần Đình Luyện (Sở Văn hóa Bắc Ninh) cho chúng ta biết thêm về khu lò nung gốm, gạch ở Đông Yên thuộc phần đất Bắc Ninh, nằm bên bờ sông Ngũ Huyện vào thời Lê Mạt. Cấu trúc của lò có khác kiểu lò ở Bút Tháp. Đó là lò gốm hình tròn, có đường kính 1,2 mét, tường lò đắp đất có lẫn mảnh sành gạnh nhỏ, dầy 1 mét, chân tường choãi, bên trên thu nhỏ dần theo kiểu vòm cuốn. Bầu lò được tạo hình phễu, đắp liền với tường lò, cũng bằng đất với bề dầy xấp xỉ 0,2 mét

Qua khảo cứu, lò gốm ở Đông Yên có phần tiến bộ hơn ở Bút Tháp. Song cứ dọc tuyến tiến triển của các lò gốm qua các thời đại, ta thấy, cho tới đầu thế kỷ XX này, các lò nung mới được cải tiến một bước lớn. Đó là chuyển hình thức từ đun lò con cóc sang hình thức đun lò rộng nhiều bầu. Chuyển dần thể thức đun tre gỗ sang đun than và đun dầu. Đó là những bước tiến xa và khẳng định sức sống bất hủ của kỹ nghệ gốm thủ công.

Ngày nay, với kiểu lò gốm hiện đại, người ta đã thiết kế kiểu lò vòng liên hoàn. Đó là một hình thức của lò gạch tiên tiến. Người ta chỉ việc nhóm lò một lần, và ngọn lửa lò cứ cháy truyền từ bầu lò này sang bầu lò kia, ngọn lửa ấy cứ cháy mãi cho tới ngày lò hỏng. Những cải tiến văn minh đó, là khởi nguồn từ chiếc lò gốm cổ thô sơ thuở xưa..

Men gốm thời Lý - Trần

Thời Lý - Trần là thời thịnh vượng của kỹ nghệ gốm. Vì thế, men gốm thời Lý - Trần phong phú là điều tất yếu.

Trước thời kỳ này, một số đồ gốm ở dạng gốm mộc, không phủ men mà được bao ngoài một lớp áo gốm, khâu phủ áo gốm không phải nơi nào cũng làm, nhưng Thổ Hà và Phù Lãng đều có dùng tới áo gốm. Áo gốm là một dung dịch tổng hợp giữa đất và chay, với công thức 4 đất 1 chay. Đất là gốm, giã nhỏ, sàng lọc cẩn thận. Còn chay là một thứ đá có lẫn gỉ sắt ở ngay địa phương. Chay cũng phải giã nhỏ, sàng lọc kỹ càng. Có hai thứ đất và chay rồi, trộn lẫn, pha nước, hòa tan thành một dung dịch. Tất cả các đồ gốm trước khi đem nung được nhúng vào dung dịch này, tạo ra một lớp áo gốm. Nếu cứ thế đem nung lên, là có gốm đẹp rồi. Hoặc giả, muốn phủ men ngoài thì ta phủ men lên lớp áo gốm

Hãy làm quen với ba loại men gốm tiêu biểu thời Lý - Trần. Đó là gốm men ngọc, gốm hoa nâu, gốm hoa lam.
Gốm men ngọc: Khi đã có xương gốm tốt, người ta phủ ngoài một lớp men dày màu xanh mát, trong bóng như thuỷ tinh, do đó mới gọi là gốm men ngọc. Đồ gốm men ngọc ở ta rất giá trị, được trong và ngoài nước ưa chuộng. Người ta thường sánh gốm men ngọc của ta với đồ gốm Long Tuyền thời Tống của Trung Quốc.

m men ngọc thời Lý thường tạo xương gốm mỏng, thanh. Tới thời Trần, thì phần xương gốm chắc, dầy hơn. Hoa văn trang trí trên gốm, đa phần là hình tượng hoa sen cách điệu. Ngoài ra còn một số đề tài khác, như trang trí hoa thảo và các hoa dây chạy quanh bình gốm. Có ba hình thức trang trí trên đồ gốm: hoa khắc, hoa in và hoa đắp. Hoa in chìm hoặc đắp nổi thì dùng khuôn, còn hoa khắc thì đùng mũi dao đầu nhọn hoặc một đầu thanh tre vẽ lên xương gốm khi đất còn mềm. Khắc hoa rồi đem nhúng vào men, men đọng lại và tạo ra các hình hoa văn trang trí rất đẹp. Bên cạnh các đồ gốm men ngọc cầu kỳ và tinh xảo đó, người thợ thủ công còn sản xuất một số đồ gốm đại trà, có khi để mộc, có khi phủ lớp men mỏng màu vàng, màu nâu, hoặc màu da lươn mà xỉn màu và ít bóng. Loại gốm này để sử dụng thông dụng và ngay khi nung, người ta nung từng chồng cao.

Thời Lý, đồ gốm hầu như không viết chữ. Tới thời Trần, ta thường thấy dưới trôn các loại đồ gốm có hàng chữ mầu nâu “Thiên Trường phủ chế”.

Gốm hoa nâu: Đó là loại gốm đàn, kiểu dáng to, chắc chắn, cốt gốm dầy và thô. Bên ngoài có phủ lớp men trắng ngà hoặc vàng nhạt. Gốm hoa nâu xuất hiện vào cuối thời Lý đầu thời Trần

Hình thức trang trí hoa văn trên gốm hoa nâu thường là hoa dây chạy viền quanh miệng đồ gốm. Đặc biệt, hầu hết các sườn gốm hoa nâu có đắp nổi hình hoa thảo, chim cò, thú bốn chân, hoặc tôm cá... rất sinh động. Các hình rồng trang trí ở gốm hoa nâu thời Trần có khác thời Lý. Đó là mình rồng khỏe mập, uốn khúc thoải mái, khác hẳn con rồng thời Lý thân hình thanh mảnh và uốn khúc gò bó

Gốm hoa lam: là tên một hoại gốm phủ men trắng đục vẽ trang trí màu lam.

Để có màu men đẹp, điều cần thiết phải có cốt xương gốm tốt. Xem ra, thông thường thì xương gốm là đất sét có pha cát. Nếu gốm cổ, lại pha cả một số tạp chất khác như rơm, rạ, trấu hoặc lá cỏ dại để tăng độ liên kết

Nguồn tham khảo:

Nghề Cổ đất Việt của Vũ Từ Trang